Een kerkdienst in Amerika

Een zakenreis naar het buitenland heeft, naast prettige kanten, ook zijn schaduwzijden. Ongetwijfeld is één daarvan de viering van de zondag. In ieder geval probeer je dan ergens naar de kerk te gaan. Soms is er keus in overvloed: in het bijzonder in de Verenigde Staten van Amerika. In de meeste plaatsen in dat land is het hele spectrum van kerken, dat ons de wereld biedt, vertegenwoordigd. Om uit die kerken een keus te maken, is een probleem op zich. Eén hulpmiddel staatje daarbij ten dienste: het telefoonboek, de gele gids. Het gemakkelijke van dit boek is dat de kerken gerubriceerd zijn naar naam: lutherse kerken, congregationalisten, baptisten, presbyterianen, etc. Maar wie dan denkt er te zijn heeft het mis. Een niet al te grote plaats heeft toch al gauw zo'n zestig verschillende baptisten-kerken die allen aparte en soms zeer merkwaardige namen dragen. Dat geldt niet alleen voor de baptisten, ook de andere groeperingen lijden helaas aan dit euvel.

Franklin Lakes

Vorig jaar werd me dit probleem bespaard, doordat ik de zondag kon doorbrengen bij familie die kerkt bij the Netherlands Reformed Congregations (Gereformeerde Gemeenten) in Clifton, New Jersey, U.S.A. In het nabij deze plaats gelegen Franklin Lakes wordt de tweede kerkdienst 's avonds gehouden, zodat we de gelegenheid hebben benut om daar rev. Beeke te horen. Hij is de eerste predikant van de gemeenten overzee die niet meer het Hollands beheerst.

Zo zoefden we 's avonds in een grote amerikaanse auto richting Franklin Lakes.

Alles in dit land is groter dan elders in de wereld: de auto's, de huizen, de tuinen, de vruchten, de afstanden en zelfs de bergen zoals een Amerikaan in het vliegtuig vertelde. Helaas moest hij toegeven dat het Himalaya gebergte het hoogste gebergte ter wereld was.

Aangekomen bij de kerk werd de auto geparkeerd op een immense parkeerplaats, die enkele honderden auto's van Amerikaanse afmetingen kon bergen. Op de parkeerplaats is al te zien dat de kerkmensen veel overeenkomsten vertonen met die welke we elke zondag in onze eigen gemeente aantreffen: de meisjes en vrouwen dragen allen een hoed (alleen zijn de afmetingen van deze hoofddeksels opmerkelijk groter dan bij ons), de jongens en mannen in keurig kostuum. Eén verschil: het is allemaal wat kleuriger en fleuriger. Het zwart ontbreekt, ook bij de kerkeraadsleden. De invloed van het Amerikaase , , take it easy" (= neem het niet zo moeilijk op!) is zichtbaar.

De kerk zelf is een prachtig gebouw waarbij veel gebruik gemaakt is van hout.

De oorzaak hiervan is geen teken van armoe, neen, integendeel: van rijkdom, namelijk aan bossen en dus aan hout. De kerk biedt plaats aan zo'n 800 mensen. Als we de kerk inkomen kunnen we, omdat het rode lichtje ontbreekt, direkt een plaats innemen op de eerste rij van de galerij, zodat een goed uit-en overzicht is verzekerd. Langzaam vult zich de kerk totdat zelfs de laatste plaats bezet is. Ook de jeugd is goed vertegenwoordigd.

De kerkdienst

Precies om half acht komt de predikant en kerkeraad binnen. Net als bij ons: een ogenblik stil gebed. Dan wordt het votum en de zegengroet uitgesproken: , , Our help is in the Name of the Lord, Who has made heaven en earth. Grave be unto you...."

Gezongen wordt er uit de zogenaamde Psalter, een psalmboek dat nogal verschilt van de onze: van iedere psalm zijn meerdere berijmingen opgenomen, die gezongen worden op verschillende melo-

dieën, verzameld van allerlei dichters en componisten. Sommige melodieën zijn ons bekend van uit ons eigen psalmboek of vanuit gezangenboeken. In totaal komt men zo tot niet minder dan 434 (berijmde) psalmen! Erg mooie berijmingen en melodieën zijn erbij. De psalmen worden ritmisch gezongen. Het was een waar genoegen deze psalmen met elkaar in een stampvolle kerk te zingen, al is het wat vreemd psalmen te zingen op de wijs van een gezang. Een voorlezer ontbreekt. Deze funktie stamt uit de tijd toen er nog geen geluidsinstallaties waren en de stem van de dominee zo veel als mogelijk gespaard moest blijven voor de preek. Dat voor Amerikanen deze funktie in het elektronika-tijdperk overbodig is, behoeft geen nader betoog. De mensen in de „nieuwe wereld" zijn veel minder traditiegetrouw dan wij in de „oude wereld".

Na het „grote gebed" volgt, evenals bij ons, de samenzang. Het aantal verzen staat niet van te voren vast: opgegeven wordt om zoveel verzen te zingen als voor de kollekte nodig is. Dat blijken er niet minder dan zes te zijn! De kollekte zelf is een open-schaal kollekte. Het één-dollar biljet bleek het meest populair te zijn.

De preek

De preek handelde over de beproeving van Gideon en zijn vrijwilligers door de Heere.

Op een levendige wijze werd die geschiedenis voorgesteld. Je zag het voor je ogen gebeuren: Gideon met zijn bende van 32.000 soldaten op de heuvel en de Midianieten voor hen in het dal. Drie punten: de naamsoldaat, de 22.000 die bang waren en naar het gebergte van Gilead terug gingen, de halfslachtige soldaat, de 9700 die, hoewel zij de moed hadden water te drinken in het dal waar de Midianieten waren gelegerd, tijdens het drinken de wapens op zij legden, de vijand vergetend, hun dorst lesten. Tenslotte: de gelovige soldaat, de 300 die met de ene hand water dronken om zich te laven, maar met de wapens in hun andere hand en de vijand in het oog hielden. Vanuit deze geschiedenis werd de parallel getrokken naar de situatie van de kerk van vandaag. Ook daar zijn er die slechts naam-christen zijn: wel naar de kerk, maar voor de rest zoeken zij hun eigen plezier, hun eigen verlangens. Ook zijn er halfslachtige christenen, die Jezus wel willen volgen als eerst aan hun eigen behoeften is voldaan. Maar door Gods genade zijn er ook ware soldaten in het leger van Koning Jezus. Zij dragen geen wapens, maar trompetten om de overwinning te verkondigen. Een boeiende preek, een leerzame preek, één die in de herinnering blijft.

Als de zegen is uitgesproken, blijft iedereen, ook de predikant en de kerkeraadsleden, staan. Het orgel zet in en plechtig wordt een lofzang gezongen:

Praise God, from Whom all blessings flow Praise Him all creatures here below Praise Him above, ye heav'nlv host Praise Father, Son and Holy Ghost.

Na afloop

De kerk stroomt leeg. Het is inmiddels donker geworden. Daar straatverlichting spaarzamelijk is in deze uitgestrektheid, ligt de omgeving dan ook werkelijk in het donker. Alleen vanuit de kerk straalt uit alle ramen en open deuren het licht uitbundig naar buiten. Een pracht gezicht, mede door de witte overdekte bordessen bij de deuren. In het licht van de kerk groeperen zich jongeren samen. Ze hebben blijkbaar veel te bespreken en waarschijnlijk ook af te spreken

Onder de indruk van al hetgeen gehoord en gezien werd rijden we terug richting Pequannock.

J. van Heteren

met dank aan Mrs. E. Vanderstad

en Mr. J. A. Decker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen