Doorgeven

‘Het eerste jaar was verschrikkelijk. Vrijwel elke dag stond ik bij zijn kamer om weer uit te huilen, excuus te maken dat het niet lukte, of te vertellen dat het iets beter was gegaan, maar nog niet goed was. Nooit heb ik het gevoel gehad dat Kees het niet met mij zag zitten en zonder hem was ik na het eerste jaar waarschijnlijk gestopt.’

Dat waren de woorden van een oud-collega over zijn beginperiode als docent. Wat is een leidinggevende dán belangrijk. Vanonder zijn donkere wenkbrauwen keek Kees je aan en en hij zei niet altijd gelijk iets. Maar hij straalde rust en vertrouwen uit. Regelmatig probeerde hij de ander met een kwinkslag ook wat te laten ontspannen. Een gulle lach brak door en kraaienpootjes waren zichtbaar. Dat is onaardig, zegt u. Misschien, maar kraaien zijn sociaal, innovatief en leven buiten het broedseizoen (lees: vakantie) graag in groepen. Kees schoof eigen problemen naar achteren en stelde personen en het team centraal.

Kraaien zijn familie van raven. Is dat van de kraaien blijven hangen? Dan neem ik u mee naar de indrukwekkende geschiedenis van Elia, waarin hij gevoed werd door raven. Die kiezen toch voor zichzelf? Juist! Dat is voor u en mij ook een gevaar, want ‘het team centraal’ beoogt dat eigen wensen, plannen en verwachtingen (voor die dag) deels ondergeschikt zijn.

De raven waren gestuurd. Ze moesten op die plek zijn om dat wat ze hadden gevonden, door te geven. Hopelijk ontvangen we met lege, biddende handen genoeg om door te geven! Dan staat het team centraal, maar is bovenal voelbaar dat de Ander centraal staat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen