Opdat ons werk gelukken mag

Bij het binnenlopen van een school wordt de sfeer niet bepaald door de visiedocumenten, maar door de sfeer en het onderlinge contact. Verbondenheid tussen mensen is merkbaar in gastvrijheid, een hartelijk ‘hallo’. Onze manieren zijn misschien wel meer voelbaar dan zichtbaar. De mooiste oma schrijving van ons thema “Zo zijn onze manieren” las ik in het stuk van Jan Kloosterman: ‘Vaak gaat het op school over hoe het moet, maar niet over hoe we omgaan met gebrokenheid.’

Tijdens het schrijven van deze column herinner ik me een situatie van een bijna gepensioneerde docent Nederlands. We zaten te werken in de docentenwerkruimte en een leerling die nooit in de kerk komt, zocht hem op. Deze jongen had blijkbaar iets in de les gedaan en hij moest zich melden. Het werk ging aan de kant en op vadera lijke wijze sprak mijn collega met de jongen. Niet veroordelend, maar wijzend op de genade die we allemaal nodig hebben. Geen water bij de wijn en proberen verbinding te zoeken waar die niet is. Eerlijk, oprecht. Dat is wat nodig is in het leven.

Het duurt altijd even voordat iets een gewoonte is. Volgens sommige bronnen 66 dagen. Dan kan het dus best nog even duren voordat die ene leerling ook ‘goedemorgen’ terugzegt. We hebben dus geduld nodig en misschien leggen de volgende coupletten uit wat elke dag weer nodig is:

Geef, Heer’, dat elk gehoorzaam leeft,

Uw Woord en wil niet tegenstreeft.

Houd steeds ons oog op U gericht

bij al wat onze hand verricht.

Schenk ons Uw hulp ook deze dag,

opdat ons werk gelukken mag.

Laat alles wat wij doen, o Heer’,

toch strekken tot Uw lof en eer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen