Theocratie en populisme, Staatkundig gereformeerden en de stem van het volk

Kenmerkend voor ons politieke landschap zijn de snelle veranderingen van de kiezersvoorkeur. Nieuwe partijen als het Forum voor Democratie stijgen in korte tijd tot grote hoogte, oude gevestigde partijen als de PvdA krimpen in tot een fractie van hun vroegere omvang. Daarmee vergeleken is de SGP een heel stabiele partij.

Wel kan de vraag gesteld worden of het kiezersvolk van deze partij toch ook niet gevoelig is voor de lokroep van rechts-populistische partijen als de PVV en het FvD. Met name hun agitatie tegen de islam en de EU vindt onder hen weerklank. Is de SGP eigenlijk ook niet een populistische partij?

In de bundel ”Theocratie en populisme” gaan verschillende auteurs uitgebreid in op deze vragen. De politicologen Simon Otjes en André Krouwel komen tot de conclusie dat maar voor een klein deel van de SGP-achterban de PVV een aantrekkelijk alternatief is. Over het FvD had men nog geen cijfers.

Het conservatief christelijke karakter van de SGP-kiezers betekent dat zij afstand houden van rechts-populistische partijen. De auteurs komen dan ook tot de conclusie dat, zolang er een sterke bevindelijk gereformeerde zuil in Nederland bestaat, de SGP op een vaste basis kan rekenen. De meeste SGP-kiezers hebben weinig op met de populistische retoriek.

Als de SGP haar religieuze karakter zou willen matigen, achten zij de mogelijkheid van groei niet uitgesloten. Dat is interessant. Maar daarbij moeten we bedenken dat het vasthouden aan de principiële identiteit van de partij voor de SGP niet zo maar iets is dat afgewogen kan worden tegen bepaalde groeikansen. Bovendien zal gelden dat naarmate de gereformeerde identiteit van de SGP vervaagt, het voor de achterban minder vanzelfsprekend wordt om hun stem aan die partij te geven.

De principiële binding die er vanouds was vanuit een gemeenschappelijk belijden, neemt dan immers steeds meer af.

De historicus Ewart Bosma geeft een interessant overzicht van de opstelling van de SGP in de periode tussen de beide wereldoorlogen. Zijn conclusie is dat de partij in die tijd niet populistisch kon worden genoemd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen