Het enige fundament

Het heeft God behaagd door de dwaasheid der prediking zalig te maken die geloven. Hangt dit af van ons werk? Hangt dit af van een bepaalde dienstknecht van God? Gelukkig niet! Het welbehagen van God gaat door de hand van Christus gelukkiglijk voort.

Hiervan getuigt Paulus ook in zijn zendbrief aan de gemeente van Korinthe. Wij weten dat een brief die we sturen een adres heeft. Ook deze brief heeft een adres. Hij wordt geschreven aan ‘de gemeente Gods, den geheiligden in Christus Jezus’.

Paulus wijst zo duidelijk in deze zendbrief op het enige fundament tot de zaligheid. Dit fundament is Jezus Christus en Dien gekrui- sigd. Wat is het nodig dat we gaan leren dat dit bij de natuurlijke mens een ergernis is. Paulus schrijft zo eerlijk: het is de Joden wel een ergernis, en de Grieken een dwaasheid.

Is het dan hopeloos gesteld met de mens? Ja, dat klopt. Bent u daar door levendmakende genade al achter gebracht? Het gaat niet over bespreken maar over de bevindelijke praktijk. In ons verbondshoofd Adam zijn wij allen moed- en vrijwillig van God afgevallen. Het is onmogelijk om Gode te behagen.

Niet in woorden

Nu mag het Woord, door middel van de dienaren van Christus en de uitdelers der verborgenheden Gods, nog uitgaan. U vraagt zich misschien af wat er dan wordt bedoeld met de woorden uit deze tekst: ‘Want het Koninkrijk Gods is niet gelegen in woorden’. Bedoelt Paulus dat we onze mond dan maar moeten houden?

Nee, zeker niet. Paulus wijst zo duidelijk op de verkondiging van de getuigenis van God. Hij spreekt juist de wens uit om spoedig vanuit Éfeze, waar hij nu verblijft, bij de Korinthiërs te mogen komen om de woorden Gods te mogen horen en spreken.

Wat is het een voorrecht dat, bij alles wat er nu in de wereld gebeurt, zondag aan zondag het Woord Gods verkondigd mag worden. Ook al kunnen we misschien niet iedere zondag meer opgaan en zijn wij thuis aan de gegeven middelen gebonden.

Paulus wenst dat er gelegenheid komt dat hij bij de Korinthiërs mag zijn om de ge- meente te ontmoeten. Hij hoopt daar niet een hoogmoedige gemeente, maar een ootmoedige gemeente tegen te komen.

Eerlijk wil hij met de hem toebetrouwde zielen omgaan. De apostel wil niet zichzelf in het middelpunt zetten. Nee, hij leert dat de mens het niet bij zichzelf moet zoeken en niet van zichzelf moet verwachten. Hij wil voetstappen drukken, voetstappen achter zijn grote Meester aan. Hij kan en mag getuigen: ‘Want in Christus Jezus heb ik u door het Evangelie geteeld’.

Wat moet ook Gods volk, met alles wat er in het leven gebeurd is, steeds op die lage plaats gebracht worden. Ootmoed is een veel besproken woord, maar wat komt het aan op de praktijk in het leven. Wat is eigenlijk ootmoed? Het gevoel van onder- danigheid, onderworpen nederigheid, met name tegenover God.

Wel in kracht

In de tekst lezen wij dat het Koninkrijk Gods niet gelegen is in woorden, maar in kracht. Wat is het gelukkig dat het Konink- rijk van God niet ligt in de hand van een mensenkind. Anders was het hopeloos en troosteloos. Het Koninkrijk Gods brengt ons bij de soevereiniteit van God. Het Koninkrijk zal er komen en wordt onder- houden door de kracht des Geestes. In Romeinen 14 getuigt Paulus hiervan: ‘Want het Koninkrijk Gods is niet spijze en drank, maar rechtvaardigheid en vrede en blijd- schap door de Heilige Geest’.

Wat is het nodig om de ware Godzaligheid te verkrijgen. Dat de krachtige werking van Gods Geest in ons hart gaat werken.

Het is zo nodig dat die gepaard wordt aan het Woord. De Heere wil door Zijn Woord en Geest werken en een arm verloren mensenkind opzoeken. In een weg van ontgron- ding, ontlediging, het leren benodigen en kennen van het vleesgeworden Woord.

Wat is het een les op de leerschool van Christus, om eigen krachten te leren ver-achten. Niet mijn woorden, niet de woor- den van een dienstknecht, niet mijn daden, niet mijn tranen of een bepaalde gestalte. Nee, de Heere gaat het ontdekte volk van alles afbrengen. Weet u ervan in uw leven toen het aan uw kant vastliep? Dat er niets anders overbleef dan een rechteloze, bid- dende en verloren zondaar en dat er een weg ontsloten werd, door Woord en Geest gewerkt, naar Christus? Wat geeft dat een ogenblik vrede en blijdschap in het hart, dat er bij God vandaan doen aan is.

Psalm 45

Wat is het gelukkig dat in het leven van Gods volk de eeuwige zaligheid vastligt in een Ander. In eigen waarneming wordt het steeds onmogelijker. Wat is het ontdek- kende licht van de Geest nodig om meer te leren leunen en steunen op Christus’ volkomen gerechtigheid. De dichter van Psalm 45 mocht er getuigenis van geven. Hij belijdt dat zijn tong is geworden als de pen van een vaardige schrijver. Toen hij door Gods Geest ingeleid werd, riep hij het uit: ‘Gij zijt veel schoner dan de mensenkin- deren, genade is uitgestort in Uw lippen, daarom heeft U God gezegend in eeuwig- heid’. Kent u die plaats in uw leven? Sion, hoe lang is het geleden?

Lezer, het Woord mag nog uitgaan. Wij kunnen door genade nog onderdaan wor- den van het Koninkrijk dat toekomst heeft. Steeds meer worden wij erbij bepaald dat het leven op aarde geen blijvende stad is.

We mogen u nog wijzen op het Koninkrijk Gods, dat een volmaakt en eeuwig Konink- rijk is.

Mijn onbekeerde vriend(in), smeek toch aan de troon der genade of God in Chris- tus, door de leiding en bediening van de Heilige Geest, Zijn Woord kracht wil laten doen in het hart in deze zorgvolle tijd. Dit alles tot verheerlijking van Gods grote Naam.

ds. M. Blok, Scherpenisse

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen