De betekenis van ‘bij het altaar’

Door de doop leven we onder de bediening van het genadeverbond en God legt daardoor vanaf onze kinderjaren beslag op ons leven. We worden geroepen om tot Zijn eer te leven, in gehoorzaamheid aan Zijn Woord.

Helaas maakt de zonde dit onmogelijk, maar God geeft genade aan zondige mensen. Door de wederbarende genade Gods, die ons deel wordt door Woord en Geest, gaan we weer in Gods wegen wandelen. Het ware geloof verenigt namelijk met Christus en geeft een godzalig leven.

Hoe hebben de mensen in de Bijbel Gods wil gehoord en gekend? Er was immers geen geschreven Bijbel. Ook waren er geen kerken en scholen zoals wij die kennen. Bovendien was Christus nog niet gekomen en werd Gods heilsbelofte slechts heel beperkt bekend. Hoe heeft Abram dan Gods goede boodschap leren kennen en doorgegeven? We lezen in Genesis 13 vers 18 dat Abram zijn tent opsloeg en woonde bij de eikenbossen van Mamre. Ook lezen we dat hij een altaar bouwde, waarop hij dieren heeft geofferd. Abram wist slechts enkele woorden van God. God had tot hem gesproken en daarop was hij naar Kanaän gegaan. Gods belofte van heil werd geloofd. De belofte dat eenmaal een Kind geboren zou worden, heeft Abram door- verteld. We kunnen ons voorstellen dat men ’s avonds samenkwam rond het altaar en dat Abram vertelde van de levende God. Bij het altaar werd als het ware kerk gehou- den. Er was nog geen geschreven Woord, maar Abram had wel gesproken woorden van God. Die werden overdacht en doorgegeven.

Op het altaar werd regelmatig geofferd. Iedereen offerde wel een dier of iets dergelijks. Toch had het offer voor Abram een diepere betekenis. Het offer en het altaar waren een heenwijzing naar de komende Verlosser. Heel fundamenteel is de gedachte dat het Oude Testament spreekt over de beloofde Messias. Daar werd over gesproken en over nagedacht. Alleen deze komende Messias zou kunnen ver- lossen van de dood, de zonde en de duivel.

Sommigen hebben door Gods onbegrijpelijke genade die belofte en dat heil geloofd. We lezen in Genesis 15 vers 6 dat Abram geloofde. Daardoor stond hij recht voor God, was hij met Christus verenigd en rechtvaardig voor God. Er is dan geen verdoemenis voor allen die in Christus zijn (zie Rom. 8:1). Er waren echter ook mensen die niet geloofden in de komende Messias. Ezau had niet veel zin om elke keer maar weer rond het altaar samen te komen. Gods boodschap vond hij niet belangrijk. Hij was besneden, had een bekeerde vader en moeder en heeft geweten van de komende Messias. Maar in ongehoorzaamheid heeft hij dit alles verworpen en kwam eeuwig om. Dat was zijn eigen schuld, hoewel dit niet losstaat van Gods handelen. Behoud is genade en verloren gaan is eigen schuld. De boodschap van behoud heeft bij het altaar geklonken. En klinkt ook vandaag in de dienst der verzoening. Bij het altaar.

In de rubriek Goed Begrepen leggen ds. J. Schipper en ds. W. Visscher wekelijks een geloofsbegrip uit. De rubriek is vooral bedoeld voor jongvolwassenen, in de leeftijd van ongeveer 20 tot 40 jaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen