Jezus te Bethanië gezalfd

Hier zien wij Hem in Bethanië. Hij zal met kostelijke zalf gezalfd worden. Bethanië is een bekende plaats die we meer dan eens tegenkomen in de Schrift. Het is een plaats waar Hij gastvrij werd uitgenodigd om te eten. Deze keer bij Simon de melaatse.

Nee, dat betekent niet dat Simon nog melaats is als hij Jezus uitnodigt voor de maaltijd. Simon was melaats en is daarvan genezen. Dat gaf dankbaarheid in zijn hart. Daarom wenst Simon met Jezus om te gaan en nodigt hij Hem uit voor de maaltijd.

Wat een wonder: Jezus wilde komen. Jezus wilde met hem eten. Jezus wilde bij hem, Simon de melaatse, aan tafel komen. Simon de melaatse. Zelfs na zijn genezing is hij nog steeds: Simon de melaatse. Zo heeft Simon zichzelf leren kennen, zoals Ruth zichzelf als de Moabitische bleef zien, hoewel ze door haar huwelijk met Machlon in Israël was ingelijfd.

Het is een kenmerk van genade als we nooit boven onze afkomst uitkomen. Zondaar te zijn en na ontvangen genade zondaar te blijven. Dan is het zo’n wonder als Jezus met zo’n ziel gemeenschap wil hebben. Geloof maar dat Simon tijdens die maaltijd steeds met een verwonderd oog naar zijn Weldoener heeft gekeken.

Door wie gedaan?

Plotseling wordt de rust van de maaltijd verstoord. Maria, de zus van Martha en de uit de dood opgewekte Lazarus (die ook bij de genodigden horen), gaat plotseling iets doen waar niemand op gerekend had. Ze gaat naast Jezus staan. Ze heeft een albasten fles met zeer kostelijke zalf in haar handen, breekt de hals van het flesje en giet de inhoud over het hoofd van Jezus: ‘… en goot ze uit op Zijn hoofd, daar Hij aan tafel zat’. Nee, niet een paar druppels, maar de hele inhoud van dat flesje! De waarde ervan vertegenwoordigt een klein vermogen!

Johannes schrijft dat zij ook de voeten van Jezus heeft gezalfd. Hoofd en voeten. Maria is bij het hoofd van Jezus begonnen en bij Zijn voeten gestopt toen het hele flesje leeg was. Het hele huis werd vervuld met de geur van de kostelijke nardus.

Toch was deze geur niet aangenaam voor alle aanwezigen. Zo’n flesje kost een jaarsalaris. Dat had verkocht kunnen worden tot onderhoud van de armen! Ingrijpend als de liefdegeur die Gods kind verspreidt door anderen niet wordt geroken of niet aangenaam voor ons is. Men vond dat deze daad van Maria aan het doel voorbijschoot. Maar Jezus sprak dat tegen.

Het doel ervan

De inhoud van zo’n fles werd gebruikt om het lichaam van een overledene te zalven. Dat konden alleen de rijken zich veroorloven. Daarmee eerden zij hun dierbare overledene na het sterven, voordat de begrafenis plaatsvond.

Dat was nu precies Maria’s bedoeling. Vers 12: ‘Want als zij deze zalf op Mijn lichaam gegoten heeft, zo heeft zij het gedaan tot een voorbereiding van Mijn begrafenis’.

Hieruit blijkt dat Maria het onderwijs van Jezus over Zijn lijden en sterven en begraven worden heeft begrepen! En ze heeft ook begrepen wat dat sterven van Jezus voor haar persoonlijk inhield.

Hij zou Zijn ziel tot een schuldoffer gaan stellen. Hij zou verzoening aan gaan brengen voor verloren zondaren. En daar was zij, Maria, er één van. Ze was verloren in zonden en ongerechtigheid en verloren gaan was eigen schuld. Maria kon alleen maar zalig worden als Gods recht werd vervuld. Maar ze zag: dat is door en uit mezelf onmogelijk! Daarom is zalig worden een afgesneden zaak.

Wat een wonder als dan het licht van de Heilige Geest mag vallen over het onderwijs aan Jezus’ voeten gekregen. Wat wordt een ziel dan klein als het door het geloof geëigend mag worden: Hij rechtvaardig, voor de onrechtvaardigen. Grote dierbaarheid heeft Maria gezien in Jezus, Die straks zal gaan sterven voor haar. Wat een dierbaarheid als het geloofd mag worden: ‘De straf, die ons den vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is ons genezing geworden’. Begrijpt u dat de dure fles van Maria haar niet te duur is geweest? Het leefde in haar hart: ‘Ik zal U al mijn liefde waardig schatten, wijl Gij mijn rechterhand woudt vatten’.

Lijdensgangen

Wat ingrijpend als de liefdegeur van mensen als Maria ons hart niet raakt. Dat betekent dat het lijden en sterven van de Borg voor ons nog geen waarde heeft gekregen. Dat kan zelfs zijn bij het levend gemaakte volk van God, als we denken dat we zelf nog iets kunnen aanbrengen tot onze zaligheid.

Geloof maar dat de discipelen, behalve Judas, Jezus liefhadden. Dat Hij waarde voor hen had, zover als zij Hem mochten kennen. Maar Maria mocht al weten wat er vóór Hem lag: lijden en sterven, ja verbrijzeld worden, om zo de vrede en de eeuwige zaligheid voor haar aan te brengen.

Als we door het geloof de lijdensgangen van de Borg mogen kennen, dan is de prediking in de lijdenstijd evangelieverkondiging. Dan kan de grootste van de zondaren zalig worden op grond van recht. Laat het daarom onze bede zijn of de Heilige Geest ons wil leren om het lijden en sterven van Christus op de hoogste waarde te schatten. Dan krijgt Hij in ons leven de plaats die Hem toekomt: de hoogste plaats.

Kwam tot Hem een vrouw, hebbende een albasten fles met zeer kostelijke zalf, en goot ze uit op Zijn hoofd, daar Hij aan tafel zat.

Mattheüs 26:7

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen