Woorden van Philpot

De eerste keer dat ik iets uit dit boek (uitg. Gebr. Koster) hoorde, was rond 1990. Een vriendin las het stukje van 8 september aan mij voor. Eigenlijk wilde ik in die tijd zoveel mogelijk vertroost worden, zonder al te veel doornen en krommingen op mijn levenspad. Philpot zegt daar: ‘We zouden wel in een draagstoel naar de hemel gedragen willen worden. Maar dat is Gods weg niet’.

Het dagboek ben ik voor mezelf gaan lezen na de begrafenis van mevrouw (Janneke) Schipper in Dirksland in 2014. Daar vertelde haar man, ds. J. Schipper, dat zij uit “Baca’s vallei” veel onderwijs had gekregen. En dat was waar mijn hart naar uitzag.

Woorden voor Sions pelgrims

De ondertitel van het dagboek is: ‘Woorden voor iedere dag des jaars voor Sions pelgrims’. Gods kinderen vinden in dit boek dagelijks een woord op hun levensreis. Treffend hoeveel Philpot weet te zeggen over de Persoon van Christus en Zijn werk in het hart van arme zondaren. Die verdiepende lessen geven tegelijk ontdekking wie je als mens bent en blijft.

Uitgelezen raak je niet, want een volgend jaar wordt je aandacht soms weer naar een andere bladzijde getrokken. Het gebeurt ook wel dat ik een stukje opnieuw moet beginnen om goed te lezen wat er staat. Vooral is het licht en de leiding van de Heilige Geest nodig bij het lezen.

Christus als de Opstanding

Een boek is pas echt mooi, als de Heere het persoonlijk wil gebruiken. Dan mag je in de woorden van Philpot Gods stem horen. Bij de stukjes van 25 en 26 augustus heb ik twee jaartallen in de kantlijn gezet. De Heere wilde op hetzelfde onderwijs terugkomen. Het gaat over Johannes 11 vers 25: ‘Jezus zeide tot haar: Ik ben de Opstanding en het Leven; die in Mij gelooft, zal leven, al ware hij ook gestorven'.

Philpot schrijft daar over dodigheid, somberheid, verlatenheid, leegheid, onvruchtbaarheid en hulpeloosheid van de ziel. Steeds komt een mens weer in die diepten terecht. Maar daartegenover openbaart Christus Zich als de Opstanding, Die de ziel tot leven wekt, vernieuwt en verlevendigt. Het is genade om op Hem te zien, op Hem te steunen, in Hem te geloven, op Hem te vertrouwen ‘en Hem geen rust te geven tot Hij steeds opnieuw verschijnt tot de vreugde en verheuging van ons hart’. Wat mocht ik daar veel in zien!

Herkenning

Een dagboek is bedoeld om dagelijks te lezen. Wanneer je dit een keer vergeet, klaagt de boekenlegger je aan. Dan moet je soms een paar stukjes tegelijk lezen. In mijn boek ligt een ZGG-bladwijzer van het gezin van wie we zendende gemeente zijn. Zo denk je ook elke dag aan hen.

Hier thuis deel ik regelmatig iets uit het boek. Soms gebeurt dat ook buiten de deur. Na het lezen ga ik wandelen met onze hond. Het dagboekstukje gaat mee in je gedachten. En wat verrassend als je dan iemand in ’s-Gravenpolder tegenkomt in het parkje of op de dijk, die hetzelfde heeft gelezen.

Zo kregen we pas een gesprek over de getijden in de Theems, veroorzaakt door de aantrekkingskracht van de zon. Als alles wegebt, blijft er modder over. Zo is het ook in de ziel. Wat hebben we de Zon der gerechtigheid nodig! Het gaf over en weer herkenning.

In dit dagboek komen we de voetstappen van de schapen tegen, maar ook de gang van de Herder. Dat geeft troost in “Baca’s vallei”. Het wordt dan waar: ‘Als zij door het dal der moerbeziebomen doorgaan, stellen zij Hem tot een Fontein’ (Ps. 84:7).

Volgende week het zesde en laatste deel

In de serie ‘Mijn boek’ schrijven zes vrouwen over herinneringen aan hun meest geliefde boek. Vandaag deel 5: Mevrouw J. Maljaars-van Schothorst uit 's-Gravenpolder over "Door Baca's Vallei” van J.C. Philpot.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen