Hongeren

Ware kenmerken

De kenmerken van het oprechte verlangen kunnen als volgt genoemd worden:

a. Het verlangen van de gelovigen is ontstaan vanuit de diepe overtuiging dat hetgeen ze verlangen absoluut noodzakelijk is. Wat bij tijdgelovigen ontbreekt, is de diepe overtuiging van hun ellende en de noodzakelijkheid van Christus die daaruit voortvloeit. Daarom mogen zij nog zoveel gaven en theoretische kennis hebben als ze willen, ze weten niets van kermen, van staan voor God als hun Rechter, van zichzelf verfoeien en van een hartelijk wegzinken voor God. Zij zijn daarvan vaak juist de bitterste tegenstanders. Maar als God werkelijk in iemand begint te werken, overtuigt de Geest van zonde, gerechtigheid en oordeel (zie Joh. 16:8). Dat is ook het standpunt van onze geliefde Heidelbergse Catechismus: zij spreekt eerst over de ellende, en vandaaruit laat zij vragen of er nog enig middel van verlossing is (Zondag 5, vraag 12).

b. De oprechte verlangens zijn onbegrensd: de gelovige verlangt naar Jezus en wil Hem helemaal, in alles en voor alles. Hij wil Jezus voor heel zijn heiligmaking, in zijn hart, in zijn woorden en in zijn daden. Hij wil Jezus als hij met God alleen is, én als hij in het openbaar is, samen met alle mensen. Maar iemand die niet oprecht is, wil nooit dat Jezus in alle opzichten over hem heerst. Zo iemand mag in de buurt komen van het ware geestelijke leven zoveel hij wil, maar er blijven altijd enkele zonden waaraan hij verkleefd is en die hij wil blijven koesteren.

c. De oprechte verlangens sporen de gelovigen aan vanwege de dierbaarheid die zij zien in Jezus én in de heiligheid die uit Hem voortkomt. Zij sporen ertoe aan om alles zó te schikken dat het tot het belangrijkste doel dient. Dat is: hetzij dat men eet of drinkt of iets anders doet (zie 1 Kor. 10:31) - o, mocht het zo zijn! - in elk opzicht wil men aan Jezus gelijk worden!

d. De oprechte verlangens gaan in de gelovigen altijd met enige droefheid gepaard, zelfs als ze een geestelijke gave mogen genieten. Ze hebben verdriet omdat ze zo weinig van God in Christus kennen, en zo weinig in heiligmaking toenemen. ‘Ach, ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?’ (zie Rom. 7:24).

e. De oprechte verlangens sporen altijd aan tot werkzaamheden in de ziel. Maar ze zijn er ook op gericht de gelovigen in geestelijke en lichamelijke zin met grote vlijt en ijver waardig te doen leven naar het Evangelie van Christus, zodat zij de eigen zaligheid met vreze en beven werken (zie Fil. 2:12). Christus wil geen luie, werkeloze onderdanen in Zijn Rijk hebben. Het is hier vechten*, en nog eens vechten, worstelen en strijden om in Gods Koninkrijk in te gaan.

f. Ten slotte: als er een oprechte honger naar God is, kan de gelovige van zijn verlangen naar Hem geen grond maken om erop te rusten zonder gekregen te hebben waarnaar hij zo verlangt. Daar is het ver vandaan! Want de uitgestelde hoop krenkt het hart (zie Spr. 13:12). Daarom dorst de ziel naar God in een land dat dor en mat en zonder water is (zie Ps. 63:2).

* Comrie gebruikt het woord ‘kampen’.

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen