De koster en de zegen

De koster verricht achter de schermen veel meer werk dan de meeste kerkgangers beseffen. Een blijk van waardering is op z’n plaats!

Eén van de taken is de dominee van water en koffie voorzien. De koster moet terdege rekening houden met allerlei smaken van herders en leraars. Zeker is het voor de dorpelwachter ingewikkeld als er steeds verschillende gastpredikanten voorgaan. De vragen worden vaak verzonden per e-mail: Hoeveel glazen water wenst u op de kansel? Of moet het appelsap of iets anders zijn? Wilt u koffie vóór en/of na de dienst? En hoe drinkt u de koffie? In de gemeente van Eindhoven zorgde lang geleden de oude koster voor de koffie na de dienst. Hij ging dan altijd net voor de slotzegen de fluitketel opzetten. Maar na die biddagavonddienst ging het verkeerd. Onder het uitspreken van de zegen ging de fluitketel. Steeds luider klonk de schelle fluittoon door de kleine kerkzaal. Of de kerkgangers veel van de zegen hebben verstaan, is de vraag.

Nu toch even over die zegen. Velen zien de zegen als het moment waarop men bezig kan zijn met het dichtknopen van jassen of het geld bij elkaar zoeken voor de deurcollecte. Laten we er eens over nadenken. Wij mochten als zondige mensen een plaats ontvangen in Gods huis. We mochten komen voor Gods aangezicht en het Woord van Wet en Evangelie horen. Tot slot krijgen we Zijn zegen mee. Die zegen spreekt de dienaar in Naam van de HEERE uit, op Zijn gezag en met Zijn volmacht. Nadrukkelijk had de HEERE tot Mozes gezegd: ‘Spreek tot Aäron en zijn zonen, zeggende: Alzo zult gijlieden de kinderen Israëls

zegenen, zeggende tot hen: De HEERE zegene u en behoede u; de HEERE doe Zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig; de HEERE verheffe Zijn aangezicht over u en geve u vrede’ (Num. 6:23-27).

Bent u weleens verlegen geweest om die zegen van de drie-enige God? Er is oprecht geloof nodig om erin te delen! Er is een hart dat uitroept: ‘Ik zoek de zegen alleen bij U, o Bron van troost en licht'.

Er is een voorval bekend van Smijtegelt in Middelburg. De overheid had een nieuw soort belasting ingevoerd, maar daartegen was verzet bij de bevolking. De overheid van Middelburg, die wel wist hoe groot de invloed van Smijtegelt was, vroeg hem of hij de gemeente wilde manen tot gehoorzaamheid. Maar dat pakte eerst iets anders uit. Want in de preek zei de dominee dat er geen nieuwe belastingen nodig zouden zijn geweest als de overheid de haar toevertrouwde middelen beter had beheerd.

De gemeente hoorde dit met genoegen aan: geweldig, zoals de dominee de magistraat durfde aan te pakken. Maar toen de slotzang gezongen was en de gemeente gereed stond om de zegen te ontvangen, zei Smijtegelt: ‘Hoe zou ik een volk dat de overheid niet gehoorzaam is, de zegen kunnen geven? Hij daalde de kansel af.

Sommigen begonnen te huilen. Toen ging Smijtegelt terug en zei: ‘Ik zie het, ik kan u niet ongezegend laten gaan en ik zal u de zegen geven. Hij is voor de berouwhebbenden die van hun wederspannigheid en ongehoorzaamheid wederkeren’.

Ze zijn heel verschillend, zowel de koster als de zegen, maar beide zijn onmisbaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen