Pijlen snijden aan de Boezemsingel

Aan de Theologische School worden mensen ‘bekwaam gemaakt om anderen te leren’. Op welke manier wordt aan deze Schriftuurlijke eis vormgegeven?

‘Bekend is de uitspraak van Calvijn: ‘Stuur mij maar hout, ik zal er wel pijlen uit snijden’. Nu wil ik ons niet met Calvijn vergelijken, maar we hebben wel hetzelfde verlangen. Voor Calvijn was prediken uitleggen en toepassen van Gods Woord. Zijn eigen preken laten dat zien. In die lijn proberen wij op de Theologische School onze studenten te bekwamen om Gods Woord te kunnen exegetiseren en daaruit verantwoorde toepassingen te maken. We houden daarbij rekening met de vooropleiding en de onderscheiden gaven die onze studenten hebben. Het predikambt brengt natuurlijk meer met zich mee dan preken. Ik denk dat we mogen zeggen dat we een gedegen en doelgerichte en praktische opleiding hebben, die geen certificatie heeft, maar wel voldoet aan de eisen die de kerk stelt. Tegelijk beseffen we dat wij de studenten niet preken kunnen leren. Wij proberen ambachtelijke vaardigheden bij te brengen, maar de bekwaamheid kan alleen van de Heilige Geest verkregen worden’.

Onze predikantenopleiding staat in een tijd die voor de kerk niet eenvoudig is. Wat is uw visie op de predikantenopleiding anno 2025?

Wat moeten studenten leren, wat wil de school hen bijbrengen?

‘Het is zeker niet eenvoudig. Het is kenmerkend voor onze tijd dat iedereen er wat van vindt. Onze studenten zijn ook kwetsbaar, omdat men hen soms voor een karretje wil spannen of in een hokje wil plaatsen. Maar in het rumoer van onze tijd biedt de school een vertrouwde omgeving. Dat zullen al onze studenten beamen. We proberen er voor hen te zijn en hun een gereedschapskistje mee te geven waar ze straks in de praktijk gebruik van kunnen maken. Vanuit de liefde tot de kring der gemeenten hopen we dat ze straks in staat zijn om in het gehele kerkverband te kunnen dienen. Zelf mocht ik ruim dertig jaar geleden de opleiding aan de Boezemsingel starten. De tijd heeft niet stilgestaan. De opleiding heeft ook een ontwikkeling doorgemaakt. Natuurlijk zijn de hoofdzaken niet veranderd. Maar om enkele dingen te noemen: de (digitale) hulpmiddelen bieden meer mogelijkheden om Gods Woord te onderzoeken en dat vraagt vaardigheden. We proberen in de vorming rekening te houden met het feit dat een predikant leiding moet gaan geven aan een kerkenraad en daarin zelf soms extra toerusting nodig heeft. Het kerkrecht vraag ook specifieke aandacht, zodat actuele casussen worden besproken. Het pastoraat in deze tijd stelt bepaalde eisen, waarvoor vorming nodig is. Het predikantschap is veelomvattend. Wie zou er zonder roeping aan durven beginnen?’

Wij hebben een Theologische School. Sommigen vinden dat de school moet uitgroeien tot een hogeschool of een universiteit. Hoe ziet u dat?

‘Wie een universitair niveau vereist, sluit velen uit van het predikambt. Dit lijkt mij niet Bijbels. Denk aan de profeet Amos en aan de eenvoudige Galileeërs die Christus riep. Dat neemt niet weg dat wij hoge eisen stellen aan de totstandkoming van een preek. Het gaat niet om beweeglijke woorden der menselijke wijsheid, maar om de ‘zin en mening’ van de Heilige Geest. Men behoeft niet universitair geschoold te zijn om dat gelijknamige en waardevolle boek van ds. A. Moerkerken zich eigen te maken. Iemand moet wel bekwaam zijn om anderen te leren’.

U heeft al een volle agenda. Kan dit er nog bij? Of gaat u wellicht wat anders afstoten?

‘Nee, dit kan er niet bij. Dat vind ik niet verantwoord naar mijn gezin en de kerkenraad en gemeente van Nunspeet toe. Het rectoraat dient serieus genomen te worden. Ik moet prioriteiten stellen. Dit heeft ertoe geleid dat ik het deputaatschap van Israël met ingang van de nieuwe synodeperiode ga verlaten als voorzitter en deputaat. Dat gaat me echt aan het hart. In de ruim achterliggende 20 jaren is Israël een stukje van mijn leven geworden. Maar ik besef dat het werk wel doorgaat. Ik waardeer dat de kerkenraad van Nunspeet mij al die jaren in de gelegenheid heeft gesteld om ook het grote geheel van de Gereformeerde Gemeenten te mogen dienen. Dit is ook een stukje erfenis dat de Nunspeetse ouderling J.T. van den Berg heeft nagelaten’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen