Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Haastelijk …

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Haastelijk …

5 minuten leestijd

En er geschiedde haastelijk uit den hemel …. Handelingen 2:2a

Geliefde lezer(s),

In de dagen die voor ons liggen, gaan we het grote heilsfeit herdenken van de uitstorting van de Heilige Geest. Het moment brak aan van de vervulling van de belofte dat de Heilige Geest zou komen. Het feit op zichzelf was met het natuurlijke oog niet te zien. De uitstorting van de Heilige Geest is een geheel inwendige zaak, die wel met uiterlijke tekenen gepaard ging. Er ligt niets in, waarmee het natuurlijke oog zich zou kunnen vermaken. Toch heeft de wijze waarop, en de tekenen waarmee de uitstorting van Heilige Geest gepaard ging, grote betekenis.

Nu staat er in onze tekst: En er geschiedde haastelijk uit den hemel … , dat is: ongedacht en onverwacht. Al was daar een samenkomst van een uitziend volk, biddende en wachtende, Gods werk is altijd verrassend. De Heere wil wel de vervulling geven op het gebed, maar nooit om het gebed.

Hetgeen er geschiedde, kwam vanuit de hemel. Het wijst ons de plaats aan, de hemel der hemelen, vanwaar de uitstorting van Heilige Geest geschiedde. De komst van de Trooster, waarvan Christus voorzegd heeft dat Deze bij Zijn Kerk zal blijven tot in der eeuwigheid. Die Geest zou ook persoonlijk aan de discipelen geschonken worden. Dat dit werkelijk zo was, is gebleken, toen ze opsprongen en begonnen te spreken zoals de Geest hun gaf uit te spreken.

Er was als eerste een geluid gelijk als van een geweldige gedreven wind, en vervulde zo het gehele huis waar zij zaten. Dit teken geeft de werking des Geestes weer. Wat gebeurt er in de natuur: De winden kunnen tot een orkaankracht aangroeien. Niets is er voor bestand. Een eik van bijvoorbeeld 200 jaar oud, wordt soms in één keer omver gerukt. Het wijst op het onwederstandelijke werk van de Heilige Geest in het hart van een zondaar. Dat is niet te keren. Het is hartvernieuwend. Van zo’n mens wordt het stenen hart weggenomen en hij krijgt een nieuw, dat is een vlezen hart. Het verstand wordt verlicht, de wil wordt vernieuwd, de hartstochten geregeld en de wandel geheiligd. Mocht dit ook de vrucht zijn van de prediking die we steeds mogen horen: de vloekspraken van de heilige wet, maar ook de evangelische boodschap, die mag uitgaan tot gans verlorenen.

Deze wind verdrijf alle kwade dampen. Wat voor een denkbeelden heeft de zondaar voor die tijd van Gods rechtvaardigheid en heiligheid, en wat voor inbeelding van zichzelf. Hij wordt in het stof gedrukt en leert Zijn Rechter om genade bidden. Bovendien komt er een evangelische droefheid in het hart over de tot dusver afgelegde levensweg. Deze wind verdrijft alles wat zich verheft tegen de kennis van Christus. Al de gerechtigheden van de zondaar worden een wegwerpelijk kleed. Zodat er plaats komt voor die dierbare Persoon des Middelaars. Het is immers het bijzondere werk van de Heilige Geest om Christus te verheerlijken in het hart. Zo moet ook iedere zondaar door dezelfde levendmakende kracht vernieuwd worden. Er is daarin geen onderscheid. Dezelfde kracht, die Paulus neervelde op de weg naar Damascus, is ook werkzaam geweest in het hart van Timótheüs.

Dit komt ook terug bij het tweede teken: Er staat in vers 3: En van hen werden gezien verdeelde tongen als van vuur en het zat op een iegelijk van hen. Er staat weer … ’als van’. Dus het was niet in werkelijkheid, zoals we dat reeds opmerkten bij de wind. Vuur, of vurig, zo zegt ons de kanttekening. Het is: verlichtend. Het geeft zaligmakende kennis van God en Goddelijke zaken. En dat in een rechte weg, zoals reeds bij de wind is opgemerkt. We worden eerst in een Godsgemis geplaatst en krijgen indrukken van Zijn hoogheid en heiligheid. De schuld valt open en er komt die droefheid naar God. Het geeft op Gods tijd, als bij de gelijkenis van de verloren penning, dat er licht mag vallen op de betaalpenning, dat is Christus. We zien Hem dan komen vanuit de stilte der nooit begonnen eeuwigheid, als de Gezalfde des Vaders met de Heilige Geest, zonder mate. Van stap tot stap zal de liefde Gods in Christus Jezus gekend mogen worden. Het opent de oceaan van Zijn volheid. We zien dan Zijn uitnemende schoonheid, als God en mens in één Persoon, Zijn uitnemende dierbaarheid in Zijn stervende liefde voor de Zijnen, Zijn uitnemende gepastheid voor een doodschuldige zondaar door het gestorte offerbloed, voor een zondaar die hoe langer hoe meer zijn bestaan moet inleven; Zijn absolute noodzakelijkheid als enige Borg en Middelaar. Buiten Hem zal het een eeuwig omkomen worden.

Vuur geeft ook warmte. Het hart wordt verwarmd en brandende door de liefde van Christus. De vurige liefde tot God en Goddelijke zaken wordt daardoor ontstoken, omdat de liefde Gods in het hart is uitgestort. O, wat een wonder toch, als zo de ziel verwarmd mag zijn. Tegenover zoveel koudheid en onverschilligheid vóór die tijd. Het is die brandende begeerte tot Christus, om Hem tot ons Deel te mogen hebben. De liefde van Christus, zegt Rutherford, is de heetste kool, die hij ooit in zijn leven gevoeld heeft. Deze liefde vergaat nimmermeer. Vele wateren zullen deze liefde niet kunnen uitblussen. Ze is harder dan de dood en sterker dan het graf.

Vuur is zuiverend, van alles wat geen God en Christus is. Zo’n mens wordt immers twee-mens. De oude mens wordt niet bekeerd, en als die boven ligt, dan zit ik er iedere keer maar weer met mijn eigen werk tussen. Daarom is het zielsdoorlouterende werk van de Heilige Geest zo nodig. Iedere keer maar weer opnieuw. Dat gaat zo vaak door diepe wegen heen, waarin men pijnlijk moet ervaren hoe noodzakelijk dit werk is. De ziel blijft daaronder zuchten met een: Ik ellendig mens. Maar door een weg van sterven aan alles, wordt Christus weer zo beminnenswaardig voor de zondaar. Het doet uitroepen: ’Geef mij Jezus, of ik sterf’. De beleving hiervan geeft een gezegend Pinksteren. Dat geve de Heere.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.gergeminned.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 mei 2021

De Wachter Sions | 12 Pagina's

Haastelijk …

Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 mei 2021

De Wachter Sions | 12 Pagina's