Meditatie

Geliefde lezer,

Nadat Jezus Zijn discipelen gewezen heeft op de heerlijkheid die Hem wacht, wijst Hij hen erop dat Hij deze zal verkrijgen in een weg van lijden en sterven. Dat doet Hij door de gelijkenis van het tarwegraan dat eerst sterven moet en dan pas veel vrucht zal voortbrengen. Als Hij dan in onze tekst de volle omvang en diepte van Zijn bitter lijden en sterven voor ogen ziet wordt Zijn ziel ontroerd. Wat vernedert Christus Zich hier diep door Zijn diepste roerselen te openbaren! Mocht de ontroering van Christus uw ziel ontroeren. Niet als bij de dochters van Jeruzalem. Die hadden slechts medelijden en zagen Hem als een martelaar. Maar mocht u ontroerd worden omdat Hij Zich ontroerde omdat u ‘door uw schuld Zijn kroon heeft gevlochten en Zijn beker gevuld’. U zult denken: ‘Maar Christus wist toch al van eeuwigheid dat Hij de bittere lijdenskelk moest drinken?’ Zeker, deze heeft Hij vrijwillig aanvaard, al in de eeuwigheid. Deze zal Hij gewillig leegdrinken tot de laatste druppel toe. Maar Christus is in Zijn menselijke natuur of menselijke ziel, als Borg voor Zijn volk ontroerd! Christus, de Vriend Die altijd liefheeft, de Broeder Die in benauwdheid geboren wordt, is in alle ontroeringen van Zijn Kerk geweest om hen te troosten in hun ontroeringen opdat geoefend wordt: ‘blijdschap komt na veel smarten, allen oprechten harten’.

Christus is ontroerd omdat Hij beladen is met de zonde van Zijn Kerk. Wat kan één zonde een mens doen walgen. Wat zal Zijn heilige ziel ontroerd zijn geweest vanwege de walg van ál de zonde van Zijn kinderen! Christus is ontroerd vanwege de oneindige toorn Gods over de zonde. Als de toorn Gods doorleefd wordt dan is het: ‘Door Uwen toorn vergaat mijn kwijnend leven’. Hier draagt Christus de toorn voor ál Zijn kinderen! Wat zal Hij ontroerd zijn geweest vanwege de onuitsprekelijke benauwdheid en helse kwellingen die Hij voor ogen zag. Wat kunnen satans kwellingen een kind van God naar de wanhoop drijven! Echter Christus ondergaat het plaatsbekledend voor ál Zijn kinderen! Wat zal Hij ontroerd zijn geweest vanwege de verloochening van Petrus, het verraad van Judas, de verlating door Zijn discipelen die 3 jaar in Zijn directe gemeenschap mochten delen. Wat zal Hij ontroerd zijn geweest omdat Hij wist dat Zijn volk Hem zou verwerpen en zou roepen: Kruis Hem! Weet u dat iedere zonde van u uitroept: Kruis Hem!? Wat zal Hij ontroerd zijn geweest omdat Hij wist dat Zijn Vader Hem zou verlaten als Hij in de uiterste nood en aanvechtingen zou zijn. Ontroerd, omdat Hij wist dat Zijn menselijk lichaam en ziel bij de dood vaneen gescheurd zouden worden.

Wat kunnen u en ik ontroerd zijn vanwege een kruis waaronder we dreigen te bezwijken, of vanwege teleurstellingen die we niet kunnen verwerken, of vanwege smartelijke verlating door mensen die we liefhebben, of vanwege helse aanvallen van satan, of vanwege het hart dat niet wil buigen onder de kastijdingen des Heeren, of vanwege gebrekkige heiligmaking…. Volk, bent u ontroerd? Smeek in geloof om met uw ontroeringen tot Christus als uw Trooster te gaan, Die voor u op aarde ontroerd was. ‘Hij is nabij de ziel die tot Hem zucht; Hij troost het hart dat schreiend tot Hem vlucht’.

Wat kan de ziel ontroerd zijn als de zonde voor het eerst of opnieuw wordt aangewezen, als men een hemelhoge schuld heeft en niet kan betalen, als men tot Gods eer wil leven en daar niets van terecht brengt; als men moet sterven en niet kan sterven, als men als een door de wet verbroken zondaar naar recht verloren moet gaan en niet kan buigen.

Zielsontroeringen kunnen tegenstrijdige gedachten geven waardoor men niet de juiste woorden kan vinden om te spreken. Zo is het ook bij de ontroerde Christus in onze tekst: En wat zal Ik zeggen? Als Hij vraagt: Vader, verlos Mij uit deze ure, en de Vader zou Hem hierin ter wille zijn, dan zou Zijn lichaam en ziel niet vaneen gescheurd worden en zou Hij geen lijden, vernedering, smart en verlating ondergaan voor Zijn sterven. Maar dán worden de deugden van Zijn Vader niet verheerlijkt en zal de Kerk niet zalig worden. Daarom is deze mogelijke bede om verlossing een onmogelijke bede voor Christus. Want Hij belijdt: Maar hierom ben Ik in deze ure gekomen.

Christus aanvaardt hier uit liefde tot Zijn Vader en Zijn Kerk, Zijn bitter lijden en sterven. Hij zal de lijdensbeker tot de laatste druppel leeg drinken om voor Zijn Kerk een overvloeiende beker van genade te verwerven. Ook Gods kinderen worden geroepen om te lijden. Want u is uit genade gegeven in de zaak van Christus, niet alleen in Hem te geloven, maar ook voor Hem te lijden. Lijden is tegen onze natuur. We strijden ertegen of proberen het te ontvluchten. Alleen geloofsgemeenschap met de lijdende Christus doet buigen onder het kruis. Dan is het: ‘Geen meerder goed, Heer’, Gij mij geven meugt Dan dat Gij mij vernedert en maakt kleine’.

Wat kan men dan ontroerd zijn over Zijn vrijwillige liefde om te lijden en te sterven en dat voor mij, onverbeterlijke zondaar. Lijden is nodig opdat in gemeenschap met Christus Zijn geur wordt verspreid: En alle kastijding, als die tegenwoordig is, schijnt geen zaak van vreugde, maar van droefheid te zijn; doch daarna geeft zij van zich een vreedzame vrucht der gerechtigheid dengenen die door dezelve geoefend zijn. Lijden is nodig om ontkracht te worden aan onszelf en om te leren: Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.

Christus neemt in onze tekst gewillig de lijdensbeker op. Wat kan er echter in het hart van Gods kinderen gestreden worden tegen pijnlijke wegen naar het vlees. Men wil geen kruis, geen smart, geen kastijdingen. Men wil niet loslaten wat men lief heeft, maar wat echter wel tussen God en hun ziel in staat. Men wil de eigen wil niet verloochenen en buigen onder Gods wil. Alleen de liefde Gods doet buigen onder Gods wil en doet fluisteren: des Heeren wil geschiede. Dan kan men zich verloochenen, zijn kruis opnemen en de lijdende Christus in geloofsgemeenschap volgen. In die weg wordt de troost ervaren dat Hij ontroerd was om de zielsontroeringen van Zijn Kerk te stillen.

Toen Christus uit liefde mocht buigen onder de wil van Zijn Vader, achtte Hij de eer van Zijn Vader hoger dan Zijn verlossing. Daarom volgt een Gode verheerlijkend gebed: Vader, verheerlijk Uw Naam. Alsof Hij zegt: ‘Vader, Uw wil geschiede, opdat uit de nacht van mijn lijden en sterven Uw Naam verheerlijkt worde. Vader, doe Uw zwaard ontwaken tegen Mij, de Man Die Uw metgezel is, opdat Gij Uw milde, barmhartige, liefdevolle en beschermende hand zal wenden tot Uw kinderen’.

Geliefde lezer, als u sterft zonder ooit ontroerd te zijn geweest vanwege uw Godonterende zonden en nooit ontroerd bent geweest over de onbevattelijke zondaarsliefde Gods in Christus, dan zal God Zich verheerlijken in uw eeuwige straf. O, ‘zo gij Zijn stem dan heden hoort, Gelooft Zijn heil- en troostrijk woord, Verhardt u niet, maar laat u leiden!’

Gods kinderen die hier Gods eer hoger leerden achten dan hun zaligheid, zullen straks eeuwig ontroerd zijn met verheuging, vanwege de zaligheid die hen ten deel is gevallen. Dan zullen ze eeuwig zingen: ‘Drie-enig God, U zij al d’ eer!’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen