Zie de dagen komen …

Geliefde lezer(s),

Er brandde een vuur in de overdenking van de profeet Jeremía toen hij deze woorden neer mocht schrijven. Eén ding is zeker, dit is geen vreemd vuur geweest, maar een vuur dat aangestoken was vanuit de hemel. Als dat er mag zijn, dan is er de innige begeerte om Christus te verkondigen, Wie Hij wil zijn voor een verloren zondaar in zichzelf. Zie, dan moet ons zeker de zalvende bediening geschonken worden door de Heilige Geest, Wiens bijzondere werk het is Christus te verheerlijken in het hart.

Nu mag Jeremia er ineens overheen zien. Nu mag hij dwars door alles heen, door de puinhopen die er zeker zouden komen vanwege de ontzaglijke vergelding van het kwaad, waardoor stad en tempel verwoest zouden worden, ja, door de ballingschap heen, geloven dat de HEERE David toch een bestendig huis zou maken. Het grootste echter was, hetgeen onze tekst vermeldt, dat er een SPRUITE zou komen. Dat de HEERE een SPRUITE ging verwekken uit de afgehouwen tronk van Isaï en dat op een wonderlijke wijze.

Christus wordt hier een SPRUITE genoemd. Dat is niet voor niets. Het geeft op een zeer bijzondere wijze aan, hoe de HEERE deze zou gaan verwekken uit de maagd Maria. Hij zou zijn het Heilige, Dat uit haar geboren zou worden. Die geen zonde gekend, noch gedaan had. Zulk een Hogepriester betaamde ons immers, heilig, onnozel, onbesmet en afgescheiden van de zondaren (Hebr. 7:26).

Spruite, het staat voor iets wat te voorschijn komt; wat ineens voortkomt uit een dorre aarde. Dan hebben we hier zeker te denken aan een afgehouwen boomstronk. De kanttekening zegt dat gedacht moet worden aan een bedorven stronk, die er geweest is, maar nu aan het oog onttrokken is. Welk een leringen bevatten deze woorden dan: De HEERE zou den David een rechtvaardige SPRUITE verwekken. Rechtvaardige, we zetten het hier cursief neer. Het is zo veelzeggend. Voor wie … een bedorven stronk, die vergaan moet. En dat in een dorre aarde.

Als de HEERE zo met kracht deze woorden in het hart afdrukt: Ik zal, zegt de HEERE, dan komt er een omkeer, die beleefd moet worden om te weten wat dat inhoudt. Men komt vanuit de dood in het leven. En dat door het afgesnedene heen. Wie is dan die bedorven stronk, die vergaan moet? Het is de mens zelf. Maar zie, de HEERE gaat buiten die mens om Zijn verlossingswerk aankondigen. Aan David, die zelf alleen maar bedorven vruchten kan voortbrengen. Ja, tot de wortel toe ondeugdzaam is.

Zal het dan nog een vraag zijn, Wie die rechtvaardige SPRUITE is, die zelfs in onze tekst alleen met hoofdletters geschreven wordt? Buiten Christus is er geen zaligheid. Het moet eens komen tot een kennis van Hem, Die de Vader in de wereld gezonden heeft, om te zoeken en zalig te maken dat verloren is. Waar mag dus de profeet houvast aan krijgen? Aan de SPRUITE. Door het geloof mag hij Deze zien komen. Zal er dan twijfel zijn? Het is onmogelijk.

Laten we het nog eens terugbrengen in het leven van de profeet. De HEERE zou een rechtvaardige SPRUITE verwekken. Zie, daar ligt de bijl aan de wortel van de koningsboom. Dat moet wel een ontzettend groot wonder zijn dat er dan een Rechtvaardige zal zijn, Die de HEERE zal verwekken, op Zijn tijd. Dat mocht de profeet van verre zien door de verrekijker des geloofs. In het geloof is geen twijfel, maar ook geen vergissing. Dezulken zullen niet beschaamd worden, die de HEERE zo hebben leren verwachten.

Hij mocht Christus door het oog des geloofs zien, komende als een rechtvaardige SPRUITE. Op Gods tijd geboren uit de maagd Maria, door een bovennatuurlijk wonderwerk. Er staat ‘verwekken’, dat is op een Goddelijke wijze, maar dan wel zo dat het haar Zaad zou zijn.

Hij Die met de Vader en de Heilige Geest, waarachtig en eeuwig God was en blijft: De Tweede Persoon in het aanbiddelijk Goddelijk Wezen. God uit God en Licht uit Licht. Hij werd wat Hij niet was, mens uit de mensen.

Zien we niet dat hier wel zeer bijzonder gesproken wordt van Zijn komst in het vlees, als de vervulling der belofte? En dat juist door het onmogelijke heen. Het is de HEERE, Die een afgesneden zaak op de aarde doet. Zo moet ook in ons leven de bijl een keer liggen aan de wortel van onze levensboom. Johannes de Doper heeft er zo van gesproken tot de farizeeën die tot hem kwamen. Hij vroeg hen af: Wie heeft u aangewezen te vlieden van de toekomende toorn? Brengt dan vruchten voort van geloof en bekering waardig. Wat zou hun deel zijn, als dat niet gebeurde? Wat is het verschrikkelijk deel van zo een? Maar zie, die dat waard wordt, om weggeworpen te worden met een mannelijke wegwerping, daar zal die rechtvaardige SPRUITE in de ziel verwekt worden door God de Heilige Geest. Wat dat inhoudt: Dan wordt in Hem alles gezien. In Hem wordt de mogelijkheid ontsloten, hoe nu twee ongelijke partijen samengebracht kunnen worden, door in een Ander het recht te wreken. We komen op zulk een heilig terrein.

SPRUITE, het ziet ook op iets ongedachts en onverwachts. Wat zeg ik:

Daar moest de Goddelijke wijsheid aan te pas komen om zulk een weg uit te denken. Met het grote doel, die vervallen troon Davids weer op te richten. Op een bijzondere en zo verheven wijze. Deze SPRUITE moest immers aan ‘den David’ verwekt worden. Op grond van Zijn werk zou God, de HEERE, Hem de troon van Zijn vader David geven en Hij zou over het huis Davids Koning zijn in eeuwigheid.

Geliefde lezer(s), wat krijgt men dan toch een krediet op deze Koning. Jeremía had het geloof in beoefening. Hij roept het de Kerk des Heeren in deze woorden toe: Hij zal gewisselijk komen en niet achterblijven. Hij houdt getrouw Zijn Woord.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen