Een onverwachte ontmoeting

EEr zijn ontmoetingen die je nooit vergeet.

E Zo was het met de vrouw uit Sichar die uit de Jacobsbron water kwam putten.

Daar zag zij een Man uit Israël, die haar om water vroeg.

Dat was vreemd, want zij was een Samaritaanse, en Joden en Samaritanen spraken niet met elkaar.

Tussen die twee heerste afkeer van elkaar, soms haat.

Nu ontspon zich een gesprek.

In vraag en antwoord legde de vreemdeling heel haar leven open.

Een triest, een verprutst leven.

Door de ontmoeting met deze vreemdeling, deze profeet, de Messias, werd haar leven gereinigd.

Zij werd herboren.

De Messias!

Dat moest men in Sichar weten.

Zij snelde terug om dit te vertellen.

Opmerkelijk, die gulhartigheid voor haar stadgenoten.

En ook dat zij naar haar luisterden en naar die vreemdeling bij de Jacobsbron toe trokken.

Daar ontspon zich een gesprek tussen Jezus en deze mensen.

Zou het ook nu weer geweest zijn in vraag en antwoord?

De tijd verstreek, maar er was nog zo veel meer om te vragen, zo veel meer om te leren.

“Wilt U niet bij ons blijven?”

Dat was Hem in Jeruzalem, waar Hij juist was geweest, niet gevraagd.

Hier gebeurde het wel, in dit half-heidense Samaria.

Ja, dat wilde Hij wel en zo ging Hij met hen mee.

Hij bleef daar twee dagen.

Twee dagen vol verrassing, dagen die voor de mensen van Sichar een onvergetelijke ontmoeting betekenden.

Zo maar, plotseling, zonder voorbereiding.

Gods barmhartigheid in Samaria.

Het woord, het getuigenis van die ene vrouw, had verstrekkende gevolgen.

In het hart van velen drongen Jezus’ woorden door, woorden die onkunde en duisternis verdreven, woorden die leven en geloof wekten.

Woorden van goddelijke genade.

Nooit eerder waren zij gehoord.

Nee, men geloofde niet meer om het getuigenis van de vrouw.

Zij hoorden nu zélf de Messias.

Zo ging in Sichar het licht op.

Het Licht der wereld straalde daar in alle heerlijkheid.

Daar kwam het tot de belijdenis die nooit in Galilea en

Jeruzalem was uitgesproken: Hij is de Redder van de wereld!

Het was o zo klein begonnen: met Jezus’ vraag aan de vrouw die water putten kwam.

Haar getuigenis werd tot grote zegen voor de mensen in Sichar, die in Jezus de Redder ontdekten.

Zó was over het Kind in de kribbe gezongen door de engelen.

Dit was de eerste keer dat Hij door mensen als de Redder beleden werd.

Dat gebeurde niet in Israël, maar in Samaria.

Als de Sootèr, de Redder, de Zaligmaker zal Hij straks door de apostelen gepredikt worden, in Israël en in de wereld.

Hij is het, en niemand anders.

Velen zijn na Hem gekomen met de pretentie redding en heil te brengen.

Brachten zij die werkelijk?

Liep dat niet uit op louter onheil?

Waar Jezus’ woorden ingang vinden, komt het tot een onvergetelijke ontmoeting.

Daar wijkt het duister en wordt redding, heil geschonken.

Daar schept de Heilige Geest geloof en wordt een goddeloze herboren tot kind van God.

En in de lichtkring rond het Kruis der verzoening wachten deze kinderen, wacht de Gemeente in een wereld vol toenemende duisternis op de Dag die is beloofd.

L.J. Geluk, Rotterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen