Tweeledig zuchten

Maar wat ze ook genieten mochten in de zieleroerende oogenblikken als Jezus Zich wegschonk aan hun ziel, of als ze dronken van liefde in het Wijnhuis met Hem verkeeren mochten of onder den palmboom zitten en zijn takken grijpen, het waren al maar eerstelingen, die ze onder de geregelde bearbeiding van den Geest hier als een klein voorsmaakje van de eeuwige zaligheid ontvangen mochten. Toch waren de eerstelingen onder Israël van dezelfde natuur als de oogst die volgde. Al was het maar een enkel garf je dat den priester gebracht of voor het altaar des Heeren bewogen moest worden, die eerstelingen waren heilig en daarom was ook het deeg heilig. Wonderlijke overeenkomst. Een klein aanblikje van de gunste Gods aan de ziele; een gebroken oog op Hem; een woordje van Zijnen mond is als zoo'n eersteling des Geestes, waarop straks de volle oogst van zalige genieting volgen zal. En die eerstelingen zijn van dezelfde natuur : Het zalig bukken hier op aarde zal eeuwig voortgezet worden in de heerlijkheid als de verloste ziele de kroon van haar hoofd zal afnemen en die werpen aan de voeten van het gezegende Lam. De zeer geringe kennis van Hem, van God Drieëenig en van Elk der Goddelijke Personen in het bijzonder die ze hier op aarde had is eveneens een eersteling van hetgeen hun straks te beurt zal vallen als ze met heldere blikken zonder eenige beneveling in den Oceaan der Godheid zal ingeleid worden om dat dierbare Wezen eeuwig te bewonderen en zalig te aanbidden. Eveneens de genietingen, de vertroostingen, de geestelijke blijdschap die ze hier bij tijden in een klein beginseltje mocht proeven en smaken, zullen van dezelfde natuur blijven als ze de Bruiloftszaal binnengeleid worden, maar met dat groote verschil dat het däär een volle oogst van zaligheid wezen zal, waarvan de Psalmist zingt: Verzadiging van vreugde is bij Uw aangezicht, liefelijkheden zijn aan Uwe rechterhand eeuwiglijk. Het is dus hier maar een beginsel — het zijn maar eerstelingen maar de natuur en het wezen daarvan zullen niet veranderen als ze boven zijn zullen alle menschelijke zwakheden, duistere denkbeelden, waarmede hier de zalige genietingen omfloersd zijn, vanwege het inwonen in het lichaam der zonde, daar eeuwig uitgesloten zijn.

Maar onwillekeurig zouden we vragen: Hoe kunnen zij, die deze eerstelingen des Geestes hebben, nog zuchten? Hier hebben wij een enkele toelichting: Ontkennender wijze zuchten ze niet zooals het kind der wereld zooals boven omschreven is; ze zuchten niet, zooals de vleeschelijke Joden in Mal. 2 die het altaar des Heeren bedekken met tranen omdat ze hun zin niet kregen in het volop genieten van de wereld. Maar bevestigender wijze zuchten ze als dragers van het merkteeken van lieden die zuchten over hunne dagelijksche ongelijkvormigheid; over him vér-af-leven van den Heere. Zij kunnen tot Zijn eer naar hun begeerte niet leven. Ze zuch ten onder den zwaren druk van het lichaam der zonde — onder de verberging van Gods Aangezicht, hetwelk door hun zonden wordt teweeggebracht. Zij zuchten in zichz elven. Zij hebben dikwijls stille verzuchtingen die geen mensch hoort, die ze verbergen en in de binnenkamer wel uit moeten zuchten, dat z met de toestanden, met den nood der tijden niet onder God kunnen komen.

Dat ze de slaande hand des Heeren wel zien, maar het omhelzen van die roede blijft nog achterwege. Zij zuchten onder de boosheid der menschen — het verootmoedigd blijven onder de groote gerichten waarmede Hij de inwoners der aarde bezoekt. Och waar zouden wij eindigen om de zuchtelingen van de Kerke op te sommen: juist zij die de eerstelingen des Geestes hebben zijn het die die zuchtende gemaakt en gehouden worden totdat zij de aanneming .tot kinderen namelijk de verlossing van hun hchaam zuüen verkrijgen.

Zoo gaat dat volk al zuchtende naar den dood. En juist de oorzaken van dat zuchten: dat ongedoode vleesch, dat godonteerend ongeloof, dat zich ver verwijderd gevoelen van den Heere doet hen al zuchtende inwachten de verlossing van het hchaam, d.i. uit het lichaam der zonde verlost te worden. O, dan zal ze als een kind, als wettig erfgenaam van de eeuwige zaligheid door hunnen dierbaren Heere voor hen verworven, binnen gelaten worden: ze zal als kind van eeuwigheid bemind, gekocht en verlost door Jezus' dierbaar bloed 't kinderlijk erf

Jezus' dierbaar bloed 't kinderlijk erfdeel dan ontvangen; de plaats voor hen bereid innemen en een zahgheid genieten die geen oog gezien, geen oor gehoord heeft en in geen menschenhart is opgeklommen. O, dat omhelsd te'-worden als kind, in de dier bare armen van haren Bloedbruidegom zal zeker dan tengevolge- hebben dat hun zuchten nu eeuwig zal ophouden, want treuring en zuchtingen zullen dan wegvlieden. Hunne klaagtoonen zullen dan in Halleluja's verande. ren en de kleine eerstelingen van de aarde zijn omgezet in de gezegende vervulling van al hunne begeerten. Zoo dan bedrukte volk, vertroost el

kander ook in de donkerste tijden met deze woorden: Alzoo zullen wij altoos bij den Heere wezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen