De kloppende Zaligmaker

Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Openb.3:20.

Onse tekst komt voor in den brief van Je gemeente van Laodicea. In den aan­ ,ang noemt de Heere Zich: „De Amen, k trouwe en waarachtige Getuige, het hegin der Schepping Gods" (14? vers).

Welke verheven titels! De Amen is Hi), let onwrikbaar en onwankelbaar Fundament voor al Zijn volk; zoo vele beloften jli er zijn, die zijn in Hem ja en amen.

De trouwe en waarachtige Getuige is Hij, Aan Zijn Woord behoeft niets te «orden toegevoegd, maar er mag ook niets van worden afgedaan; in volledigheid heeft Hij den raad des AUerhoogsten geopenliaard en verklaard. Volgens Openb. 19 (ets 11 zag Johannes Hem, Wiens Naam IS Getrouw en Waarachtig, op een wit paard gezeten om te oordeelen en krijg te voeren in gerechtigheid, aan Hem komen alzoo de beslissing en de eindoverwinning toe. Het begin der Schepping Gods is Hij ook. Alle dingen zijn door Hem gemaakt en zonder Hem is geen Jing gemaakt, dat gemaakt is.

Hij IS als de Tweede Persoon samen met den Heiligen Geest door den Vader in het grootsche scheppingswerk betroklen, Aan het slot van den brief vfordt voorts nog gezegd, dat Hij met den Vader is gezeten in Diens troon. (21ste vers) Welk een Majesteit treedt in dit alles m den dag! Aan geen seraf of cherub, m een Gabriel of Michael is zulk een (ere verleend; de Christus Gods is zooveel treffelijker dan de engelen geworden, lis Hij uitnemender Naam boven hem geirfd heeft. (Hebr. 1:4) De Koning der Koningen en Heere der heereti «« zeft: „Zie, ik sta aan de deur en Ik klop ..Hst IS onbegrijpelijk. Hij klopt. Er staat niet, dat zij kloppen,

Hij klopt. Er staat niet, dat zij kloppen, dat wij als smeekelingen op enze knieën liggen aan de poort van Zijn paleis. Het »are gansch niet bevreemdend, zoo dat er stond. In Matth. 7 lezen wij de opwekking: „Klopt en U zal opengedaan worden". Wij gevallen: aldus behoort het! Wij moeten ootmoedig vragen om_ te mogen binnen gaan en Hem komt het toe, onze bede ootmoedig te verhooren. Dit is ook in overeenstemming met Openb. 3 : 7 en 8 waar de Heere verklaart dat Hij den sleutel Davids heeft, dat Hij opent en niemand sluit, dat Hij een geopende deur lieeft gegeven. Maar in onzen tekst is het loist andersom: Hij klopt! Hij die de Vorst en ZaHgmaker is, staat daar, als ware Hij een bedelaar, een zwerver, zonder onderdak. De tekst mag dan ook wel beginnen met het woordje „Zie!" Let er m, er volgt iets belangrijks, iets ongedachtsl Zie, Hij staat aan de deur en Hij Hopt. Hij wacht niet totdat gij U naar Hem wendt. Hij komt U voor. Hij wendt Zich tot U, als had Hij U noodig.

Hij staat aan de deur. Hij klopt dus maar niet vluchtig, om aanstonds weer terder te gaan. Neen, Hij neemt er den tijd voor, om na het kloppen te wachten, geduldig te wachten; om nog eens te kloppen en nog eens, om andermaal te wachten, of wij Hem eindelijk zullen opendoen.

Hij staat aan de deur. Hij blijft er staan, als ware er niemand anders bij wien Hij kan komen, als ware er niemand bij Wien Hij liever Zijn intrek neemt.

Hij klopt. Hij gebruikt dus geen geweld. Hij rammelt de deur niet met een moker. Hij breekt haar niet open met een koevoet om dan naar binnen te stormen en den overwonnenne te verpletteren.

Niets van dat al. Hij klopt, soms zachter soms harder. Door de Wet klopt Hij, dat is een doordringend kloppen, want vervloekt is een iegelijk die niet blijft, in al wat er geschreven is, dat Hij. zulks doe.

Door het Evangelie klopt Hij, dat is een vriendelijk kloppen. Ook door onze conciëntie klopt Hij en door het ziekbed, door het kruis dat onze schouders schuurt en door de zorgen, die onzen blik verdonkeren.

Doch evenzeer klopt Hj door de weldaden welke wij ontvangen en door den voorspoed dien wij genieten. Hij klopt door middel van menschen met welke wij in aanraking komen en door middel van treffende gebeurtenissen ?n door middel van de teek'ènen der tijden. Hij klopt in onze dagen door de verschrikkingen van den oorlog. Hij klopt om binnengelaten te worden. Derhalve is Hij niet m ons hart. Naar Zijn Godheid is Hij van geen plaats uitgesloten, zoo is Hij naar Zijn algemeene tegenwoordigheid ook in ons hart. Doch dat is in onze tekst de bedoeling niet. H't gaat hier om Zijn bijzondere en genadige tegenwoordigheiden deze wordt droevig gemist.

H j stond wel aan de deur, maar gij hieldt er de grendels aan den binnenkant stevig op; gij wenschte Hem niet te ontvangen en bevestigde zoodoende, dat de natuurlijke mensch in vijandschap verkeert met God.

Misschien hadt gij de deur op een kier gezet, zoodat Hij op den drempel kon staan, maar gij noodde Hem met, om geheel binnen te komen en de eereplaats te bezetten, want gij hebt in uw hart andere vrienden, die gij voor den Heere Jezus niet wilt prijs geven.

Hij klopt. Wat is de reden dat Hij toegang vraagt? Ach, de reden is droevig, ernstig. Omdat in ons binnenste de vloek woont en niet de zegen. Ja, de vloek woont er, sinds Adam afviel van zijn Schepper en aan den Satan toeviel; booze machten voeren heerschappij over ons en drijven ons voort naar den duisteren afgrond, waar weening zal zijn en knersing der tanden. Om dien vloek weg te nemen en den zegen te gebieden, daarom klopt hij. Dit is de zegen, dat wij met een heilig en rechtvaardig God nog verzoend worden ; dat wij niet blijven onder zijn geduchten toorn, doch vrandelen mogen in Zijn liefelijk genadelicht. Het is vanv/ege onze nood, dat Hij klopt. Het vanwege Zijn grondeloos erbarmen, dat Hij klopt.

Hat is dus een oorzaak van dankzegging en aanbidding, dat Hij klopt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen