De vrouw van Bertus Laanveld

Een antwoord kwam er niet. Eigenlijk rekende Sjouk daar ook niet op. Maar het werd anders, toen Bertus uit Arnhem kwam, waar hij voor zaken moest zijn en toen natuurlijk bij vader en moeder was aangelopen. Hij kwam terug met de boodschap, dat vooral vader zeer boos was. Moeder had er wat om gelachen, om die brief van Sjouk, hij vertelt het eerlijk, zoals het hem gezegd is, dat moet Sjouk wel bedenken. Moeder is van oordeel, dat deze manie ook wel gauw zal overgaan.

Bertus vertelt niet alles. Hij zegt niet hoe hij thuis te kennen heeft gegeven, de stap van Sjouk te betreuren. Hij is er totaal onschuldig aan. In hoeverre zijn vader en moeder oorzaak zijn, kan hij niet beoordelen. Alleen meent hij inderdaad, dat Sjouk vrijwel alleen tot haar besluit is gekomen, na raad te hebben gevraagd. Met moeder Lemaire is hij van mening, dat Sjouk het toch niet volhoudt.

Als hij meegedeeld heeft, wat haar vader heeft gezegd, staat Sjouks besluit vast: reeds de volgende dag trekt zij naar Arnhem. Vader en moeder moeten beslist geen verkeerde mening hebben. Zij zal hen nu inlichten in andere bewoordingen dan in haar brief. Er over praten kan altijd nog beter dan schrijven.

„We hebben nooit wat met jou gehad," zegt Lemaire bitter, ..Je was altijd volgzaam. En nu ga je me zo doen. Hoe ter wereld kom je erbij? Natuurlijk een gevolg van je ziek-zijn. Als ik jou was, kwam ik maar gauw terug. Dan gaat die manie wel over. En als je dan straks met Bertus weer in je eigen woning trekt, lach je zelf om die onzin. Mijn dochter naar de kerk! 't Is te gek om los te lopen. Laanveld zal wel in z'n vuistje lachen, dat hij jou bekeerd heeft, naar hij meent. Lieve help, het lijkt wel, of hij heilssoldaat is. Bertus schaamt zich ook over het geval. Ik geef de jongen geen ongelijk. Moet hij dit er nu ook nog bij hebben?"

Lemaire drukt zich al heel wat kalmer uit dan toen Bertus erbij was. Dat komt, omdat hij naar zijn vrouw heeft geluisterd die in elk geval geen breuk met Sjouk begeert en die van mening is, dat van dit zaakje spoedig het nieuwe voor Sjouk af zal zijn.

Sjouk zegt kalm haar opvatting. Vader moet niet denken, dat het een gevolg van haar ziekte is. Neen, haar toestand is er juist de oorzaak van geweest. Zij was zoekende, kan het niet vinden. En zij is naar de Laanvelds gegaan, omdat zij er zeker van was, daar wegwijs gemaakt te worden. Vader moet Laanveld niet beschuldigen of diens vrouw, want die hebben haar niets opgedrongen. Uit zichzelf is zij aan het vragen gegaan en toen hebben zij natuurlijk antwoord gegeven en haar de weg gewezen. Zó alleen is het gegaan. En nu moet zij zeggen, volkomen vrede te hebben gevonden. Zij hoopt alleen, dat vader en moeder ook nog eens

Bij die woorden barst Lemaire in een schaterlach uit. Nu wordt het toch al te bar, zeg! Sjouk weet nauwelijks van toeten noch blazen en nu gaat zij al Heilssoldate spelen. Een pretje voor Bertus, zo'n vrouw te hebben, zeg! Enfin, ze behoeft er niet meer over te spreken. Zij kan komen, zoveel zij wil, maar aan zijn lijf geen polinaise, als Sjouk dat maar wil begrijpen. En verder moet zij het met Bertus maar vinden.

„O daar ben ik helemaal niet ongerust in, vader. Bertus weet er tenslotte van. Verstandelijk weet hij er veel meer van dan ik. U kunt niet geloven, hoe gelukkig ik mij voel te weten, dat ik nu voor tijd en eeuwigheid geborgen ben. Nu pas heeft mijn leven waarde gekregen, vader. Ik heb vaak gehoord dat u smaalde op de fijnen en ik neem u dat niet zo heel kwalijk, maar nu begrijp ik, wat die mensen beweegt".

Lemaire haalde de schouders op. Sjouk raaskalt, hij kan het niet anders zien. Eén van beide: zij is nog geheel overstuur of zij zal van het nieuwtje gauw genoeg hebben. Dit laatste is het waarschijnlijkst, daar Sjouk toch niet de indruk geeft van zenuwziek te zijn. Integendeel, hij moet toestemmen, dat zij de oude Sjouk geworden is, behalve dan die dwaze, krankzinnige denkbeelden over de godsdienst. Je kunt er eenvoudig niet bij. Je moet er niet over denken, want dan zou je haar zo de deur uitschoppen.'

't Is Sjouk vreemd te moede, als zij de terugweg naar het dorp aanvaardt; vroeger zou zij troosteloos zijn geweest, als zij 't ernstig misnoegen van haar vader zou hebben opgewekt, slechts een enkele maal was dat voorgekomen, maar thans aanvaardt zij die last gewillig. Zij had tegenkanting verwacht, natuurlijk. En zij had er tegenop gezien. Maar nu die zich uit, nu gaat zij zeker haar weg, nu is zij volkomen kalm. De boosheid van vader en moeder betekent niets bij haar groot geluk, waarvan zij voor geen geld van de wereld afstand zou willen doen.

In haar hart zingt het van grote blijdschap. En als dominee vraagt naar de houding van haar ouders dan deelt zij die onverbloemd mee, zeggend dat die haar niet van haar eens ingenomen standpimt zullen kunnen afbrengen. Als enige maanden later de nieuwe

Als enige maanden later de nieuwe woning geheel gereed is en zij er met Bertus intrekt, dan is zij een geheel andere vrouw. Gerijpt door levenservaring allereerst, maar bovenal geheiligd door haar vast geloof in de God der Heilige Schrift. Dan kan zij alles dra-gen, ook de schimpscheuten van haar vader, als die komt kijken. Zij antwoordt er niet eens op, zodat Lemaire tenslotte ophoudt, ziende er geen eer mee te behalen.

„Doet u dat niet meer," zegt Bertus, als hij alleen met hem is. „'t Helpt niet en bovendien, Sjouk is geheel de oude, behalve dat ene. Ik heb een beste vrouw aan haar, die helpt dragen de tegenslag die we gehad hebben. Het is nog lang niet in orde, u weet het. De verdiensten zijn schraal. Maar op de duur komt het wel voor elkaar. En wat Sjouk betreft, we kunnen er niets aan veranderen; zij weet precies wat zij wil. Ik laat haar haar gang maar gaan."

„Zij is toch niet goed snik," houdt Lemaire vol. Maar Bertus beaamt dit niet meer

De oorlog woedt voort, breidt zich almeer uit. De vrede schijnt verder af te zijn dan ooit. Maar in één van de kerken van het in de oorlogsdagen geteisterde dorp valt iets voor, dat de gemeente in ontroering brengt. Daar is een jonge vrouw, die fors van haar belijdenis getuigenis aflegt; een vrouw, getrokken uit de wereld, getrokken door Gods zoekende liefde, die niet rust vóór de liefde is beantwoord met volle overgave des harten.

Die jonge vrouw knielt op het groene bankje en ontvangt de Heilige Doop om vervolgens de vragen te beantwoorden, die haar gestel' Milien worden. Met duidelijke stem jelijdt zij haar geloof in God, de Sci^iepper van hemel en aarde, en in Jezus Christus, Zijn enige Zoon, gekomen op de vrereld om zondaren zalig te maken.

In de kerk, in het schip, zitten vader en moeder Laanveld en Janna, die ontroerd luisteren. En... daar is ook Bertus. Hij zit er met gebogen hoofd. Met gebogen hoofd is hij de kerk ingekomen, die hij zo goed kent van vroeger jaren. Hij schaamt zich voor de mensen. Lang heeft hij geaarzeld, maar ten slotte is hij gez'wicht voor het dringend verzoek van Sjouk, om dan toch bij deze gelegenheid naar de kerk te komen. Als onze Piet dit eenshad mogen beleven, zegt moeder Laanveld bij het uitgaan van de kerk. Wat zou hij zielsblij geweest zijn. Zij mocht Sjouk zo graag lijden.

Jelle blijft de altijd nuchtere.

„Ik heb meer aan Bertus gedacht," zegt hij. „Piet is gelukkig en Bertus mocht het ook nog eens worden," zegt moeder Laanveld.

Zij glimlacht, als ziet zij de dag al reeds, waarop Bertus te kennen geeft de weg van zijn vrouw te weten.

De oorlog woedt voort, ook pp deze zondag in het dorp, dat wéét wat oorlog is. En de vrede lijkt ver weg. Maar op het lieve gelaat van Sjouk ligt de volle vrede, de vrede, die alle verstand te boven gaat, die per saldo nog meer, nog hoger is dan de wereldvrede; de vrede, die de mensen maken na elkaar te hebben beoorloogd.

Die vrede is het deel van de onderdanen van de Vredevorst!

EINDE

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen