Nooit meer

„Het wordt nooit meer zoals het was." Het is vorig jaar, na de aanslagen op 11 september in alle toonaarden gezegd. Toch is het de vraag of we dat geloofden. Het ging ons goed en waarom zou zo ’n verbitterde daad in Amerika, ons lieve leventje op z’n kop zetten?

Natuurlijk, niemand heeft dat toen hardop gezegd. Maar we hebben er wel naar geleefd. Wereldwijde terreur, nou ja. Ons leven ging verder. Het is nog maar de vraag of we beseften dat het voorlopig meer dan ooit gedicteerd zou worden door de president van Amerika, zijn tegenpool in Bagdad, Saddam Hussein en een stem op een bandje, Bin Laden. De wereld is in sommige opzichten een dorp, maar we willen het niet weten.

De afweermechanismen in ons denken, persoonlijk en collectief kwamen in actie. Afghanistan? Nou ja, daar was het allemaal begonnen. Een goede zaak dat de Amerikanen daar helpen schoon schip te maken. Dat hebben we ook gezegd, omdat die oorlog vlak na 11 september werd uitgevochten. Daarbij kwam dat al gauw bleek dat ze succesvol was. Hoeveel meansen zullen niet gedacht hebben dat daarmee het gevaar geweken was? Over en sluiten.

Nee dus. Sindsdien zijn we alweer opgeschrokken door aanslagen. Bali en Moskou, om er maar twee te noemen. Sindsdien verscherpt het Israëlisch-Palestljnse conflict zich. Losse stukjes van één puzzel, of allemaal aparte puzzeltjes? In ieder geval is er een meesterbrein - Bin Laden of een ander - dat via bandjes niet nalaat er op te wijzen dat deze gebeurtenissen niet los van elkaar gezien mogen worden. „Bush doodt onze kinderen in Irak en de Amerikaanse bondgenoot Israël bombardeert in Palestina huizen met oude vrouwen erin met Amerikaanse vliegtuigen. " Het verband is duidelijk.

President Bush. Een man die emoties oproept, een man die balanceert op het scherp van de snede, een man die niet weet waar hij mee bezig is. Nog erger: een man die gewoon af wil maken wat zijn vader moest laten liggen: Saddam Hussein verslaan. Een omstreden president. Een dapper man. een ziener. Wie heeft er geen mening over?

Wellicht tot onze verbazing wonnen de Republikeinen vorige week de verkiezingen in Amerika. Nu hadden we nog zo gedacht dat het Amerikaanse volk zijn president wel zou terugfluiten op de weg naar Bagdad. Nee dus. Dat komt omdat wij niet echt kunnen invoelen wat 11 september voor Amerika betekent. Dat komt misschien ook wei omdat wij, Europeanen, anders denken. Wij houden meer slagen om de arm, we 'polderen' liever dan dat we een rechte lijn trekken. Hoe dan ook, stiekem hebben we wellicht gedacht dat met die verkiezingen het gevaar van een oorlog in het Midden-Oosten gewend zou worden. Al dat gedreig en gedram, het brengt de wereld maar uit balans. Wie probeert innerlijke onrust niet te verklaren?

We gaan voorbij aan het feit dat dat ‘gedreig en gedram' wel leidde tot een resolutie in de Veiligheidsraad. Kennelijk wordt het gevaar van Bagdad wel onderkend. Of alle landen deze potentiële bom willen ‘demonteren’, is weer een andere vraag.

“Het wordt nooit meer zoals het was. ” Het is vorig jaar, na de aanslagen op 11 september in alle toonaarden gezegd. Het is de vraag of we dat geloofden. We moeten wel. Een positief gebaar van Bagdad en de olieprijs daalt, een bandje van Bin Laden en het is voorpaginanieuws. Dreigen na terreur is ook een vorm van terreur.

Inmiddels hebben we het - relatief - niet meer zo goed als voor september 2001. De wereldeconomie is verstoord, hardnekkig verstoord. Het is de vraag of dat toch niet gebeurd zou zijn. We! is duidelijk dat er nu remmende factoren zijn die het herstel vertragen. Terreur via wapens valt -al is het moeilijk - te bestrijden, psychologische terreur werkt onderhuids en is duizendmaal gevaarlijker. Daarom is het niet meer zoals het was. Wereldwijd niet. Dat noopt tot heroriëntatie. Nu de welvaart onder druk

Dat noopt tot heroriëntatie. Nu de welvaart onder druk staat, is er temeer reden om nog eens na te denken over welzijn, wat dat betekent. Nu wereldwijd bepaalde zekerheden wegvallen, is het goed eens te vragen wat onze zekerheden zijn. Wij zijn burgers van deze wereld. Wie zou zich dan niet afvragen waar dit alles toe zal leiden?

Wereldgeschiedenis, heilsgeschiedenis?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen