Gevangenen in de taiga

-77- Hij kijkt haar hulpeloos aan. 'Hoe, in vredesnaam, wil je hier weg komen? Maak je geen illusies, het gaat ten enenmale nooit. Nooit, begrijp je dat dan niet? Als we maar een paar werst hiervandaan komen, houden ze een drijfjacht en schieten ze ons als ratten neer.'

'Vergeet niet, dat ze jou steeds meer vrijheid zullen geven. Ik heb berekend dat het over niet al te lange tijd noodzakelijk zal zijn, dat jij en ik zo nu en dan voor bijna een maand de taiga in moeten gaan. In zo'n lange tijd kan er veel gebeuren, liefste. En je bent nu lang genoeg hier om te weten dat, als de taiga eenmaal een geheim heeft, hij dat niet zo gemakkelijk meer loslaat. Onze taal beheers je redelijk, zodat dit geen moeilijkheden zal geven. En vergeet niet, als wij gaan, gaat Karl-Heinz ook mee en die weet zich overal doorheen te slaan.' Franz veert overeind: 'Wat weet jij van Karl, Valeria, zeg het mij!'

Het meisje lacht geheimzinnig. 'Franz, lieveling, ik ben een vrouw en die hebben soms van die gevoelens die jullie mannen vreemd zijn. Ik begrijp dat Karl allang met jou over dit onderwerp heeft gesproken. Hij zal jou nooit in de steek laten, evenmin als ik dat doe. Dus de conclusie ligt voor de hand: Als jij gaat, is dat in gezelschap van Karl-Heinz. De reden waarom ik me bij jullie aansluit, is meen ik wel duidelijk.' Ze lacht ontwapenend.

Franz staat op en kijkt in haar ogen. 'Meisje, als ik ooit een poging zou wagen om te vluchten, doe ik dat zonder jou. Ik heb niet het recht te verlangen dat je als een opgejaagd stuk wilt zult moeten leven. De kans om te ontsnappen is zo gering, dat ik de mogelijkheid daartoe op dit moment niet eens durf te overwegen.' Ze slaat haar armen om zijn hals.

'Weet jij wat het voor een vrouw betekent de man te moeten missen die alles voor haar is? Ik herhaal het nog maar eens: waar jij bent zal ik zijn. En mocht het mis gaan, dan heb ik geleefd met de liefde voor de man van wie ik houd en dat is waard om voor te sterven.'

'Dat is vrouwenlogica. Maar dat gaat voor mij niet op.' 'De tijd zal het leren.' Ze geeft hem een zoen en zucht: 'Domme jongen, begrijp je dan niet, dat ik alles zal doen om jouw vrouw te worden?' Weer kijkt hij diep in haar blauwe ogen. Een blonde

Weer kijkt hij diep in haar blauwe ogen. Een blonde haarlok die voor haar ogen hangt streelt hij weg. 'Valeria, je bent wel vooruitstrevend. Je dient te weten dat een vrouw de man geen aanzoek doet, maar...!'

Ze legt haar hand op z'n mond en lacht. 'Jongen, je bent hier niet in jouw Duitsland maar midden in de taiga, dat is het meest ongerepte deel van de wereld, nog niet beheerst door wetten en gewoonten die de mens zich eigen heeft gemaakt. Hier geldt de stem van de natuur, eerlijk, zonder terughoudendheid. Als ik zeg dat ik van jou houdt, dan is dat eerlijk en wil dat zeggen, dat ik alles zal doen wat in mijn vermogen ligt om deze liefde vast te houden.'

'Je zult jezelf te gronde richten.' 'Nee, ik zal gelukkig zijn.' 'Jij bent wel het meest onmogelijke schepsel dat ik ooit ontmoet heb.' Valeria nestelt zich tegen zijn borst en slaat haar armen om zijn hals. 'Ik wil voor altijd bij je blijven, voor altijd.' Ze kust hem teder en hij beantwoordt haar liefde. Ze houden elkaar stevig omhelst, als plotseling de stem van Karl-Heinz klinkt: 'Neem het oom Karl niet kwalijk, kinderen, dat ik stoor. Indien ik geweten had dat hier een zeer ernstige dienstbespreking gaande was, had ik even gewacht met binnenkomen.'

Hij lacht vriendelijk als een kleine jongen die zijn grote zus betrtapt bij haar eerste vrijage. Maar plotseling verandert zijn gezicht in een hard masker: ';En hiermee werk je jezelf aardig in de modder, kameraad.'

Franz kijkt z'n vriend een ogenblik aan; hij weet dat de woorden van Karl de keiharde waarheid zijn. 'Er gebeuren soms dingen die niet te vermijden zijn en dat ik me bij jullie heb aangesloten zul je moeten aanvaarden, Karl', lacht Valeria. Karl-Heinz kijkt Franz wantrouwend aan. Zijn blik verraadt duidelijk twijfel. In hoeverre heeft Franz het meisje verteld van hetgeen hij van plan is? Dat die twee een verhouding hebben, was hem duidelijk geworden en dat ze elkaar vandaag voor het eerst zo innig omstrengeld hielden, zal ook beslist het geval niet zijn. Ook dat begrijpt hij best.

Later spreekt hij er met Franz over: 'Kerel nog aan toe, wat heb jij aangehaald, door je met dat wijf in te laten? Ze brengt onze plannen in de war en voor jou is er geen weg terug, kameraad; dat moetje niet vergeten. Als jij verkikkerd bent op dat kippetje, is dat jouw zaak, maar dan moet je wel hier in deze rimboe met haar blijven. Dacht jij dat ze jou ooit zal loslaten? Ze is een Russin en dat zegt genoeg. Als je een streep achter deze relatie zet, zal ze je weten te vinden en als jij haar aan het lijntje houdt, is ze een blok aan het been, wat je niets dan narigheid zal bezorgen. Ze kan je dood worden, kerel. Als wij binnenkort de kuierlatten nemen, is ze ons een sta-in-de-weg. Er is maar één oplossing: Ze moet verdwijnen.' Wat Karl hiermee bedoelt, is Franz duidelijk en dat zijn kameraad daar een oplossing voor heeft, eveneens.

Franz huivert bij de gedachte, dat Valeria geliquideerd zou moeten worden om hun een kans tot vluchten te geven. Maar de woorden van Karl zeggen hem nog meer. Voor het eerst wordt hij zich pas goed bewust wat het meisje voor hem betekent.

'Karl, jongen, je vergist je. Valeria voelt wat we van plan zijn, al heb ik er met geen woord over gesproken. Ze heeft doorzien wat onze plannen zijn, die volkomen haar goedkeuring hebben. Overigens moet je haar niet onderschatten, ze is moediger dan je denkt. Als wij gaan, gaat ze met ons mee, ze is daar niet af te brengen.'

Karl glimlacht, in zijn ogen blinkt weer dat koude vuur waarmee hij Franz aankijkt. 'Jij had je verstand in je kop moeten houden en niet ergens anders. Wijven zijn best om je mee te vermaken. Je kunt er een hoop aardigheid aan beleven, maar voor de rest zijn ze alleen maar tot last.' 'Karl, als ik ga, gaat ze met mij mee. Ik houd van het meisje; lang genoeg heb ik getracht mij tegen deze liefde te verzetten.' 'Maar bedenk wel dat jouw kriebels onze koppen kunnen kosten.'

'Dat kan weleens anders zijn, misschien is ze voor ons van onschatbare waarde, jammer genoeg wil jij dat niet inzien.' (wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen