De Leeuw uit de stam van Juda

Johannes is verbannen. Een trouwe discipel van de Heere Jezus is buiten spel gezet. Zwijgen moet hij. Zijn mond gesnoerd. Hij heeft bezoek gekregen, Hoog Bezoek! Nota bene de Meester op Wiens borst hij lag, zoekt hem op. Ontzagwekkend! De verhoogde Christus, plotseling ligt de lievelingsdiscipel als dood aan Zijn voeten. Zoveel heerlijkheid verdraagt geen mens, zelfs de begenadigde Johannes niet. Een doordenker: met zoveel genade is er geen betere plaats dan de laagste!

Vijanden hebben hem het spreken benomen, hij moet zwijgen. Degene Die hem een vriend noemt gebiedt hem dingen op te schrijven, de pen in de hand te nemen. Johannes schrijft, het is de moeite van het lezen waard. Te weinig gezegd. Het móet gelezen worden. Wanneer tenminste de Heere serieus wordt genomen: ‘Zalig is hij, die leest, en zijn zij die horen de woorden dezer profetie en die bewaren, hetgeen in dezelve geschreven is; want de tijd is nabij’. Het boek dicht laten is geen optie. Het is ook geen woord dat uit de koker van Johannes komt, welnee het is ‘de openbaring van Jezus Christus die God hem gegeven heeft om Zijn dienstknechten te tonen…’. Voor het boek de Openbaring geldt de eis: Neem en lees.

Een verzegeld boek

Al lezend stuit de lezer op hoofdstuk 5. Dan heeft hij al heel wat indrukken opgedaan. Van gemeentebrieven tot een geopende deur in de hemel. Het laatste was dat Johannes op moest komen, van Hogerhand wordt hem het een en ander getoond. Wat een inkijk! Heerlijkheid, volheid. Bruisende loftuitingen. Een driewerf heilig. Ouderlingen in aanbidding. Eerbetoon aan de Heere. Dan… Johannes schrijft het: ‘ik zag in de rechterhand van Degene Die op de troon zat, een boek’. Het staat vol geschreven, een boekrol vanbinnen en vanbuiten vol. Een gesloten boek. Ja, een verzegeld boek. Johannes ziet een engel die met een grote stem roept wie er waardig is het boek te openen. Wie is gerechtigd de zegels van het boek te verbreken? Het blijft stil. Niemand meldt zich, in de hemel niet, op de aarde niet en onder de aarde niet. Verbijstering en ontzetting bij Johannes. Grote nood, een ongekend en onmogelijk probleem. Zeven zegels houden het boek gesloten, een kernprobleem: hoe nu verder? Wereldgeschiedenis? Het ultieme doel? Een boek volgeschreven met wereldgeschiedenis en niemand mag die zegels openbreken? Johannes barst in huilen uit, er is niemand. ‘En ik weende zeer’, zegt Johannes, ‘want niemand was waardig gevonden’.

De Leeuw

Een wenende Johannes wordt persoonlijk aangesproken. Een bevel: Ween niet. Hoezo niet? ‘t Is toch allerverschrikkelijkst dat niemand… De sprekende ouderling roept Johannes op goed de ogen de kost te geven: ‘Zie!’ Ja, wat is er te zien? Waarnaar moet hij kijken? De ouderling heeft één duidelijke Reden om Johannes te manen niet te kermen: zijn volle hand wijst ‘dé Leeuw’ aan. Een leeuw spreekt tot onze verbeelding. Hij is gebrandmerkt als de koning onder de dieren. Briest en brult de leeuw, dan vrees je, dan sta je als aan de grond genageld, verstijfd van schrik. Johannes krijgt een geweldige openbaring. Wat een ferme taal, wat een kostelijk beeld van Hem Die gerechtigd is de zegels te verbreken. Hij is de Leeuw, ‘t is niemand minder dan de Heere Jezus Christus. Overtuigende beeldspraak. Een krachtige boodschap. Hij ziet de Heere Jezus staan in Zijn koninklijke macht en Zijn grote heerschappij. Aangewezen en aangeprezen. Hij heeft het volste recht van openen en de geschiedenis tot haar einde en doel te brengen, want die Leeuw is ook ‘een Lam, staande als geslacht, hebbende zeven hoornen en zeven ogen’. De Heere is beide! Als het Offerlam werd Hij ter slachting geleid, als het volkomen Lam ging Hij op het altaar van het kruis. Dát Lam kent Johannes en dát Lam kent eenieder aan wie Hij Zich bekendmaakt. Het Lam overwon en overwint, Hij betaalde voor de zonde en de schuld, Hij stond op uit de dood. Hij overwon, overwint en zal overwinnen. Hem is gegeven alle macht in hemel en op aarde!

Ik zal als Koning heersen

Johannes en andere lievelingen van Jezus Christus moeten terdege rekening houden met Zijn openbaring. In alle tijden, in bange tijden. Volharden tot het einde. Vele eeuwen passeerden en nog tikt de klok. Onze tijd. Onheilspellend en nochtans heilsprofeterend. Het staat in het ontsloten boek, de zware tijd. Vervolging. Toenemende goddeloosheid. Spijkerharde verharding. Gebeurtenissen buitelen over elkaar heen. Van kwaad tot erger. Jaar in, jaar uit. Totdat Vader einde-lijk zegt: Mijn Zoon, haal de bruid door Mij U gegeven, door U voor Mij verworven. Het jaar onzes Heeren 2020 was in de ban van een virus, Covid-19. Het einde is er nog niet van. Wat volgt erna? Want het gaat door veel benauwdheden en verdrukkingen heen. Wat brengt de toekomst? Hoe regeert Koning Jezus het nieuwe jaar 2021 A.D.? De Herder kent Zijn arme schapen, moedgevend openbaart Hij Zichzelf. Ween niet, treur niet. ‘Zie, de Leeuw uit Juda’s stam!’ Zie, Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde. Het is volbracht. Hoort Hem: ‘Ik heb de wereld overwonnen’. Angst en vrees? Neen, wie in het geloof op Jezus ziet hoort Hem zeggen: ‘Vreest niet, gij klein kuddeke, want het is des Vaders welbehagen u het Koninkrijk te geven’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen