Leef!

Een laatste redmiddel. Zo werden de twee vondelingenkamers genoemd, die begin dit jaar zijn geopend in grote ziekenhuizen in Amsterdam en Rotterdam. Moeders kunnen er terecht als ze niet voor hun pasgeboren kind kunnen of willen zorgen.

Dat ouders hun kindje afstaan, is helaas niet nieuw. We komen het ook tegen in Ezechiël 16. We lezen daar over een pasgeboren baby. Het kind lijkt meteen na de geboorte te zijn weggebracht naar de woestijn. Waarschijnlijk door de vader, die vond dat een meisje niet meetelde. Hij had een zoon gewild.

En daar ligt het kind. Niet verzorgd. Geen eten, geen drinken. Ook geen bescherming tegen de oosterse zon. In gedachten zien we hoe een aasgier in de lucht boven de baby cirkelt, gereed om aan te vallen. Het kindje is ten dode opgeschreven.

Een plastisch beeld. Het is het beeld van het volk Israël. Israël, zoals de Heere het vond. Een volk zonder betekenis. Een volk waar niemand naar omkeek. Een volk dat ten dode was opgeschreven.

Maar de Heere beschrijft in Ezechiël 16 hoe Hij Israël zag en het tot leven wekte met een enkel woord: „Leef!” God ontfermde Zich over Israël. Het werd door Hem verzorgd en bemind. Israël kwam tot leven!

„Sterf!” zei de Farao. „Sterf!” riep Haman. „Sterf!” klonk het in Auschwitz. Op 7 oktober 2023 klonk het uit de mond van Hamas: „Sterf!” Het werd tijdens recente demonstraties nog eens onderstreept. Maar te midden van dit alles klinkt de stem van de Heere. Hij zegt: „Leef!”

Ds. R. de Jong, Urk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen