Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Boekbesprekingen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Boekbesprekingen

4 minuten leestijd

Holger Gzella, De eerste wereldtaal. De geschiedenis van het Aramees (Amsterdam: Athenaeum-Polak & Van Gennep, 2017) 403 p., € 35,99 (ISBN 9789025307011).

De eerste wereldtaal was niet het Grieks of het Latijn, zoals velen zullen denken, maar het Aramees. Voor het eerst wordt nu, in een fraaie editie, een beschrijving gegeven van deze taal en haar lange geschiedenis. Auteur is de Leidse hoogleraar Hebreeuwse en Aramese taal- en letterkunde Holger Gzella, bij uitstek bekwaam in deze materie. Het boek getuigt van een grondige stofbeheersing en is pakkend geschreven. Je proeft bij het lezen de passie van de auteur voor zijn vak, hij is een gids die trefzeker en soms ook met humor de lezer weet te leiden.

Taal en cultuur zijn nauw verbonden. Via de geschiedenis van het Aramees maakt de lezer kennis met wisselende tijden en cul tuurhistorische processen in het Oude Nabije Oosten tot op de dag van vandaag. In zekere zin vormt het Aramees een brug van het Oude naar het moderne Nabije Oosten.

Nog steeds zijn er groepen die Aramees spreken, ook in Nederland (de Syrisch Orthodoxe Kerk in Oost-Nederland). Zelfs werd het jaar 2016 door de Syrischorthodoxe aartsbisschop van Duitsland uitgeroepen tot het ‘jaar van de Aramese taal’.

Nu is het eigenlijk niet goed mogelijk om over ‘het’ Aramees te spreken, het gaat eerder om een taalgroep of taalfamilie, waar bovendien nauwelijks of niet een duidelijk aanwijsbaar etnische groep en territorium achter staan. Er is nooit een Aramees wereldrijk geweest, of een coherente Aramese cultuur. In feite is ‘Aramees’ een verzameling van tientallen spreek- en schrijftalen met eigen lettervormen die in de loop der tijd zich ontwikkelden, maar tegelijk de basis gingen vormen voor langdurige en culturele en godsdienstige tradities.

Het begin van het Aramees ligt ergens aan het einde van het tweede millennium voor Christus. De taal ontplooide zich als communicatiemiddel bij de Syrische volken ten noorden van Israël in de negende en achtste eeuw voor Christus. De gebieden waarin vormen van Aramees werden gebruikt, werden daarna geannexeerd door de opkomende machten van Assyrië, respectievelijk Babylonië en Perzië, tussen de achtste en de vierde eeuw voor Christus. Het Aramees dat als gestandaardiseerde kanselarijtaal in een aantal Syrische stadstaten gangbaar was, werd door deze wereldrijken overgenomen en ging functioneren als internationale bestuurstaal, een soort overkoepelende ambtstaal, van Egypte tot Afghanistan. De snelle verbreiding van het Aramees zal mede te danken zijn geweest aan het handige alfabetschrift: een stuk eenvoudiger te leren en te schrijven dan het ingewikkelde Mesopotamische spijkerschrift.

Langzaam maar zeker ontstond een Aramese literaire traditie. Iets daarvan treffen we ook in de Bijbel aan, delen van de boeken Daniël en Ezra zijn in het Aramees geschreven.

Daarnaast bevat zowel het Oude als het Nieuwe Testament allerlei Aramese woorden en uitdrukkingen, die door Gzella op boeiende wijze worden behandeld. Te bedenken is dat het Hebreeuws vanaf de vijfde eeuw voor Christus al meer door het Aramees vervangen werd. Ook Jezus en de apostelen spraken Aramees. Een keerpunt in de ontwikkeling van het Aramees kwam in de hellenistisch-Romeinse periode, waarin afzonderlijke, identiteitsbepalende Aramese literaturen gaan ontstaan, boekreligies met elk een corpus heilige geschriften en liturgische werken. Regionale ambtstalen of dialecten worden dan uitgebouwd tot universele schrijftalen die de religieuze tradities vastleggen voor alle toekomstige generaties – tot op heden dus.

Treffend typeert Gzella het Aramees als de tot nu toe meest hardnekkige taal van het Midden-Oosten. Als geen ander maatschappelijk verschijnsel vormt het Aramees het langetermijngeheugen van de regio die sommige vroege beschavingen en de tot op heden mondiaal meest verspreide godsdiensten heeft voortgebracht. Krachtig voert hij het pleidooi voor de bestudering van deze taal en cultuur, die blijvend belangrijk zijn voor de geesteswetenschappen. Helaas wordt dit door calculerende universiteitsbestuurders die beknibbelen op ‘de kleine talen’, en door het brede publiek in Nederland, steeds minder ingezien. Maar wie weet zal de lectuur van dit knappe boek voor een keerpunt zorgen?

Dit artikel werd u aangeboden door: Theologia Reformata

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 september 2019

Theologia Reformata | 112 Pagina's

Boekbesprekingen

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 september 2019

Theologia Reformata | 112 Pagina's