Lijden en Toch Perspectief

De Oorzaak

Dat het nu anders is brengt al direct aan het begin van dit artikel bij de vraag wat er de oorzaak van is dat het zo veranderd is. Dan komen we uit bij onszelf. Wij hebben God verlaten, wij zijn eigen wegen gegaan, wegen die van God afleiden. De ongehoorzaamheid aan God begon in het paradijs en sinds die tijd is dat niet veranderd. Elke dag maken u en ik onze schuldenberg groter. Niemand hoeft naar een ander te kijken. Dat doen we vaak wel, bewust of onbewust, en dan zijn we ook nog wel eens tevreden over onszelf. Als we bedenken hoe de Heere ons ziet is daar geen enkele reden toe. Gods Woord leert ons wie we zijn: Er is niemand verstandig, er is niemand die God zoekt; allen zijn zij afgeweken, tezamen zijn zij onnut geworden; er is niemand die goed doet, er is er ook niet tot één toe (Rom. 3:10-12). Voorwaar, er is geen mens rechtvaardig op aarde, die goed doet en niet zondigt (Pred. 7:20). De dwaas zegt in zijn hart: Er is geen God. Zij verderven het en zij bedrijven gruwelijk onrecht; er is niemand die goed doet (Ps. 53:2). Dat tekent de mens in zijn natuurlijk bestaan. Daarin ligt de oorzaak van het lijden, want Wie God verlaat heeft smart op smart te vrezen. Daar houdt het echter niet mee op. Er volgt: Maar wie op Hem vertrouwt, op Hem alleen, ziet zich omringd met Zijn weldadigheên (Ps. 32:5 ber.). Dat laatste is ook een gevolg van lijden. Niet van mensen, maar van de Heere Jezus Christus!

Menselijk Lijden

Het lijden van ons als mensen wordt vaak breed uitgemeten. Dat is ook begrijpelijk. We zijn er vol van, en, zegt het spreekwoord: dan loopt de mond ervan over. We willen ook met de medemens meeleven in zijn of haar moeite en verdriet. Dat heeft echter zijn beperkingen. Ik weet nog als de dag van gisteren, ook al is het al zo’n zeventig jaar geleden, dat ik een keer met mijn vader bij een oudere vrouw was. Ze hadden een gesprek en toen zei die vrouw: ‘je moet er maar eens inkomen.’ De manier waarop ze het zei maakte zo’n indruk dat ik het hele tafereel nu nog voor me zie. Ik ben pas later gaan begrijpen wat ze bedoelde. Om er ‘in te komen’ moet je weten wat het betekent, wat het met je doet, moet je het meegemaakt en doorleefd hebben. Dan kun je er niet alleen over spreken, maar er ook uit spreken. Dat geldt op alle terreinen van het leven. Zowel het natuurlijke als het geestelijke. Als je iets niet zelf hebt meegemaakt of doorleefd is het heel moeilijk je in te leven in wat de ander ervaart. Ik moest daaraan denken toen op 15 januari het jaarlijkse rapport van Open Doors weer uitkwam, over het aantal christenen dat wereldwijd vervolgd wordt. Ongeveer 380 miljoen mensen kunnen niet in vrijheid uitkomen voor hun geloof. In een aantal landen is het letterlijk levensgevaarlijk om christen te zijn. Dit betreft dan zo veel mensen dat je jezelf daarvan geen voorstelling kunt maken. 20 keer het aantal inwoners van Nederland die te maken hebben met vernedering, gevangenisstraf of die zelfs de dood tegemoet kunnen zien, alleen vanwege hun christen-zijn!

Wij denken ook wel eens dat onze vrijheid om als christen te leven, in overeenstemming met Gods inzettingen, wordt bedreigd. En er zijn best dingen te noemen waar ‘de wereld’ heel anders over denkt dan Gods Woord ons voorhoudt. Enkele voorbeelden zijn: abortus, euthanasie, zondagsrust en het hele gendergebeuren. Maar zoals het nu in ons land in het algemeen is, zou ik liever spreken over ‘beperkt’ dan ‘bedreigd’, al realiseer ik me terdege dat het in een enkel concreet geval wel op bedreiging begint te lijken.

Het Lijden Van De Schepping

Niet alleen wij mensen hebben te maken met het lijden als gevolg van onze zonden. Heel de schepping zucht. Kijk maar eens goed om u heen, lees maar eens wat er in de wereld gebeurt. Er is droogte op veel plaatsen, op andere plekken zijn er overstromingen, grote branden zoals recent in Los Angeles, aardbevingen, smelten van de ijskappen enz. Het is ver verwijderd van ‘en het was zeer goed’. De hele schepping heeft te maken met het oordeel zoals dat over de wereld is gekomen. Toch ontstaat er hier al een perspectief. Paulus zegt niet voor niets: Want wij weten dat het ganse schepsel te zamen zucht, en te zamen als in barensnood is tot nu toe (Rom. 8:22). Het zuchten en de barensnood zien uit naar de dag van het oordeel. Daarna zal de schepping bevrijd zijn van de gevolgen van de zonde. Dan is het lijden van de schepping voorbij.

Het Lijden Van Christus

Wie zijn wij als mens om iets te schrijven of te zeggen over het lijden van Christus? Dat is een onmogelijkheid. Ik noemde de uitspraak van die oudere vrouw: ‘je moet er maar eens inkomen.’ En dat is wat we niet kunnen als het gaat om het lijden van Christus.

Al de zonden van Zijn volk en kinderen heeft Hij op Zich genomen en daarvoor heeft Hij volkomen betaald. Er is niets van overgebleven. Zij kunnen rechtvaardig, dat is naar recht vrijgesproken, verschijnen voor God. Daartoe moest Hij door de dood, werd Hij verlaten van God. Wie zal dan de diepte van dat lijden, van die smart kunnen inleven of onder woorden brengen? In de gang van het kerkelijk jaar is de lijdenstijd weer nabij. In de prediking zal dan het lijden en sterven van de Heere Jezus weer centraal staan. Ik hoorde een predikant zeggen: ‘ik kan er alleen maar van stamelen.’ Het lijden van Christus is niet onder woorden te brengen als het gaat om de diepte daarvan. De Heidelberger verwoordt het zo: ‘Dat Hij aan lichaam en ziel, den gansen tijd Zijns levens op aarde, maar inzonderheid aan het einde Zijns levens, den toorn Gods tegen de zonde des gansen menselijken geslachts gedragen heeft, opdat Hij met Zijn lijden, als met het enige zoenoffer, ons lichaam en onze ziel van de eeuwige verdoemenis verloste, en ons Gods genade, gerechtigheid en het eeuwige leven verwierve.’ Zijn gehele leven is dus een tijd van lijden geweest, Hij wilde de hemelse heerlijkheid verlaten en op de aarde komen die onder de vloek lag en waar de vijandschap vanaf Zijn geboorte al openbaar kwam.

Perspectief

Het lijden heeft niet het laatste woord. Ik citeerde hiervoor al uit Rom. 8, over het zuchten van de schepping. In vs. 18 heeft Paulus, geïnspireerd door de Heilige Geest, een vergezicht geopend: Want ik houd het daarvoor, dat het lijden dezes tegenwoordigen tijds niet is te waarderen tegen de heerlijkheid, die aan ons zal geopenbaard worden. Matthew Henry gaat uitgebreid op deze tekst in; een kort citaat: Het lijden is klein en kort en betreft alleen het lichaam, maar de heerlijkheid is rijk en groot, gaat de ziel aan en duurt in eeuwigheid. Ik wil dit artikel afsluiten met Spurgeon; die heeft eens een preek gehouden met drie hoofdgedachten: het lijden van Jezus Christus, de Zoon van God, is nooit geëvenaard; de tweede gedachte was: dat het lijden voor velen van groot belang is, om als derde gedachte te besluiten met de vraag of het lijden ook voor u van belang is. Die vraag heeft aan actualiteit nog niets ingeboet. Ons persoonlijke antwoord is bepalend of er ook voor u en mij perspectief is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen