Culturele Revolutie

Symptoom

Toch is er meer aan de hand. We willen ‘meer ruimte om de titel vorm te geven voor verschillende soorten Nederlanders’, meldt een van de titeldragers. Klinkt nobel, maar zo’n motivatie maakt in één zinnetje duidelijk dat achter deze verandering de ideologie van ‘diversiteit en inclusiviteit’ schuilgaat. Die heeft zich de laatste jaren sterk genesteld in internationale organisaties als de Verenigde Naties en de Europese Unie, in het overheidsbeleid, in een deel van het bedrijfsleven en de media, en in het onderwijs. Het is een van de dragers van de gender- en woke-ideologie.

Al jaren is die ideologie bezig aan haar stille opmars. Pleitbezorgers ervan beogen niet minder dan een culturele revolutie. Niet door openlijke, frontale aanvallen op de bestaande orde, maar het liefst juist zonder publieke discussie. Symptomatisch is bijvoorbeeld de manier waarop een jaar geleden in een ‘technisch wetsvoorstel’ het woord ‘moeder’ stilzwijgend vervangen werd door ‘ouder uit wie het kind is geboren’. Dankzij de oplettendheid van een fractiemedewerkster van de SGP ging dat niet door. Verantwoordelijke minister De Jonge deed het af als een vergissing, zette een streep door deze truc en draaide het voorstel op dit punt terug.

Dat betekent niet dat we de illusie moeten hebben dat hiermee een eind gekomen is aan de slinkse praktijken van de gender- en woke-ideologen. Die zetten hun strategie gewoon voort. En ook als ze bepaalde resultaten boeken, is de klus nog niet geklaard. ‘Dichter des Vaderlands’ – dat kan eigenlijk al niet meer. En wat moet je straks met een woord als moederland? Of met mannelijke, vrouwelijke en onzijdige woorden die de taal kent. Zelfs getrainde schrijvers moeten soms het woordenboek raadplegen om te weten welk geslacht een woord heeft. Maar ‘taal moet genderneutraal zijn’, volgens sommigen. Hun missie is nog lang niet voltooid.

Dragers

In ons land is in politiek opzicht met name D66 de drijvende kracht achter deze ideologie, daarin krachtig gesteund door GroenLinks-PvdA en de meeste andere seculiere partijen. Bang om niet politiek-correct bevonden en van discriminatie beschuldigd te worden. Of nog erger: gecanceld te worden, uitgesloten van de ‘vooruitstrevende’ elite. Taal kan in hun optiek goed dienen om maatschappelijk gewenste veranderingen te realiseren – uiteraard in lijn met de gender- en woke-ideologie. Taal kan ook het denken van mensen beïnvloeden en zelfs sturen. Dat is dan ook precies wat allerlei lobbyclubs (vaak zwaar gesubsidieerd) via ‘regenboog stembusakkoorden’ en politieke partijen beogen.

Helemaal nieuw is het verschijnsel van revolutionaire taalvernieuwing overigens niet, al is de vorm die de huidige ideologie kiest soms geraffineerder. In de jaren ’70 werd vanuit ‘marksisties-leninistiese’ hoek al eens gepoogd om op grond van ‘maatschappijkritiese’ en ‘ideologiese’ overwegingen de Nederlandse taal te hervormen. Niet alleen de spelling, maar ook de grammatica. Al die regeltjes voor werkwoordsvormen met d’s, t’s en dt’s waren maar onlogisch en veel te moeilijk. Gelukkig is die bevlieging vrij snel overgewaaid. Overheid en samenleving deden er niet aan mee, en het onderwijs hield deze modegril eveneens buiten de deur.

Dat lijkt nu anders. Bedrijven schrijven bepaalde aanspreekvormen voor om ‘Geachte dames en heren’ te voorkomen. Universiteiten stellen taal gidsen voor medewerkers beschikbaar, waarin expliciet aangegeven wordt: ‘Ga uit van genderdiversiteit. Bij gender gaat het over een sociaal-cultureel construct (…). De constructie hij/zij gebruiken we daarbij niet.’ En niet alleen internationale instanties, maar ook modieuze gemeenten zetten zich in om hun taalbeleid in overeenstemming te brengen met de gewenste ideologie.

Weerstand

De taalpolitiek van de gender- en woke-ideologie roept echter in toenemende mate weerstand op. Onder Trump wordt in de VS momenteel radicaal een eind gemaakt – althans bij de overheid – aan genderdiversiteit-onzin en ander woke-gedoe, zowel in de taal als in het beleid. Tot grote woede van de ‘vooruitstrevende elite’ uiteraard. Regelmatig blijkt daarbij het agressieve karakter van hun ideologie. Trumps opstelling op dit punt zou wel eens een belangrijke reden kunnen zijn voor de steun die hij vanuit christelijke en conservatieve hoek krijgt. Vanuit het gedeelde besef dat de gender- en woke-ideologie een fundamentele bedreiging is voor de westerse cultuur. Ook in Nederland groeit de weerzin tegen deze subcultuur, maar breed is die nog niet.

Niet overal is die weerstand even groot. Dat zien we in landen als Canada, Nieuw-Zeeland en Engeland. Hoe ingewikkeld het verzet ertegen kan zijn, blijkt uit een situatie in Ierland. Daar is een evangelische docent, Enoch Burke, door de rechter veroordeeld en bij herhaling gevangengezet. Formeel omdat hij zich niet houdt aan het vonnis dat hem de toegang ontzegt tot de school waar hij werkzaam was. Maar de zaak begon doordat hij weigerde een leerling die een geslachtsverandering onderging met ‘they’ (meervoud) aan te spreken. ‘Op grond van mijn geloofsovertuiging erken ik maar twee geslachten: man en vrouw’, stelt hij. Hij is van mening dat de rechter in strijd met de Grondwet handelt door in zijn ontslag te bewilligen en dat deze optreedt als een soort ‘denkpolitie’. Zo’n escalatie vertroebelt het karakter van de strijd tegen de kwalijke gender- en woke-ideologie.

Spiegel

In 1949 verscheen een beroemd geworden boek van de Engelse schrijver George Orwell, getiteld 1984. Hij beschrijft daarin een samenleving – gesitueerd in Londen (!) – waarover ‘de Partij’ totale controle uitoefent, inclusief de privésfeer van de onderdanen. Een beklemmend verhaal over volledige beheersing en manipulatie van de pers. Over censuur die ervoor moet zorgen dat de burgers de ‘juiste opvattingen’ hebben en vooral niet zelfstandig leren nadenken – om slechts feilloos ideologisch correcte teksten te kunnen produceren. En over de ‘denkpolitie’, die door angst en terreur de mensen in het gareel houdt. Waarin recht en waarheid begrippen zijn die door de overheid naar gelang van de omstandigheden wisselend worden ingevuld.

Orwell beschrijft hoe door de Partij ‘newspeak’ (nieuwspraak) als officiële taal is ingevoerd, in plaats van het oude Engels. Die nieuwe taal is van alle mogelijke foute woorden gezuiverd, is aangevuld met nieuwe termen om de Partij-ideologie goed te kunnen weergeven, en heeft aan sommige bestaande woorden een nieuwe betekenis gegeven. Verder is het voortdurend herschrijven van de geschiedenis een belangrijk instrument van de Partij.

Het verhaal in dit boek is geen blauwdruk van de manier waarop de gender- en woke-ideologen opereren. Er is nu geen sprake van verplichte deelname aan hersenspoelprogramma’s door de overheid, van harde onderdrukking, arrestaties, martelingen en ‘verdwijningen’. Onder het mom van ‘diversiteit’ en ‘inclusiviteit’ wordt in onze huidige samenleving juist listig, met zachte dwang en langs slinkse routes het beleid en het denken beïnvloed – door middel van aanpassing van de taal en herschrijving van de geschiedenis. Het lijkt wel alsof Paulus in Éfeze 6:12 precies deze situatie op het oog heeft: ‘Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de geweldhebbers van de wereld, van de duisternis van deze eeuw, tegen de geestelijke boosheden in de lucht.’ Daarom is het belangrijk om de hele geestelijke wapenrusting aan te doen, want ook een culturele revolutie heeft alles met de grote geestelijke strijd te maken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen