De bewaarde erfenis

De apostel Petrus spreekt in dit gedeelte over de levende hoop van de kinderen Gods. Door die hoop mogen ze uitzicht hebben op de erfenis van het eeuwige leven. Daarin komt het geweldige verschil uit tussen wereldling en naam christen enerzijds en de ware christen anderzijds. De eersten hopen ook. Ze verwachten een toekomst. Maar hun verwachting vliegt weg als rook. Voor hen, die geen gegronde hoop hebben zal het alleen maar tegenvallen. Meevallen doet het voor de levende hoop, al zien Gods kinderen dat niet altijd! Zij krijgen een erfenis, die in de hemelen bewaard wordt.

Een erfenis. . .! Israël kreeg in het land der belofte de erfenis, die God had toegezegd. Die erfenis was geen zaak van recht van Israëls kant. Kanaan was genadegift. Geen meter grond had het volk verdiend. Ieder gedeelte dat aan de stammen werd toegemeten sprak van de onverdiende goedheid Gods. En ook in het algemeen kunnen we zeggen dat een erfenis geen recht is dat beschikt wordt door de erfgenaam maar door de erflater.

De erfenis van het eeuwige leven is een zaak van enkel genade. Het recht op die erfenis komt uit Gods welbehagen in Christus. Daar is niets van Gods kinderen bij. In de beleving van het uitzicht daarop zullen ze ook alleen getuigen van vrije genade, bewezen aan onwaardige zondaren.

In enkele woorden wordt hier van die erfenis gesproken. Het geheim wordt vertolkt. Toch... in die woorden komt de grote waarde, de onvergelijkelijke schoonheid, de begeerlijkheid van die erfenis uit. Onverderfelijk is de erfenis van het eeuwige leven. De dingen van beneden hebben geen blijvende waarde. Al hadden we nog zoveel goud of zilver: het verderft. Maar deze erfenis kan niet verdorven worden. De kracht van het Goddelijk leven is er in.

Onbevlekkelijk is deze erfenis. Het mooiste bruidstoilet wordt het gemakkelijkst bezoedeld. En hoe bezoedeld is niet het leven van Gods kinderen van hun zijde door de vlekken der zonde. Tot hun schande moeten ze het ervaren. Telkens moeten de zonden beweend worden. Telkens hebben ze hier nodig gewassen te worden in de bloedfontein van Christus' verdienste. Maar in de hemelse heerlijkheid is geen vlek, daar dragen zij eeuwig de lange witte klederen.

Onverwelkelijk is de eeuwige zaligheid. De kransen in die tijd uitgereikt bleven lang fris. De geur van de bladeren bleef er lang aan. Maar uiteindelijk verwelkten ze. Maar de kroon van het eeuwige leven is onverwelkelijk. Gods volk deelt in de eeuwige jeugd. Het blijft eeuwig fris en jong door de kracht van Goddelijke genade.

Is zo'n erfenis niet begeerlijk? Wat erg als we liever jagen naar de schatten van beneden. Dat zit ons van nature in het bloed. Ja, velen willen nog wel naar de hemel als we hier beneden eerst maar alles gehad hebben. Die hier door wederbarende genade het leven leerde kennen, die hier in de ware droefheid naar God om God veriegen geworden is, zal die erfenis ontvangen. Die erfenis is voor de beleving van Gods kinderen menigmaal ver weg. Onbereikbaar voor hun besef. De Ievende hoop is vaak ingezonken. Zij moeten door de strijd heen. De Goddelijke beloften zijn vast in de Heere, maar wat komt er in hen en rondom hen alles tegen op. Toch. . . deze erfenis is zeker en onveriiesbaar! Bewaard is de erfenis in de hemelen. Wat een nameloos wonder. Dit wordt geschreven tot bemoediging van de vreemdelingen, aan wie Petrus schrijft. Zij hebben een schat in het eeuwige leven, die niet te roven is.

Bewaard. . . We kunnen hier vertalen weggeborgen. Dat wil niet zeggen, dat ze er hier nooit de kracht van mogen hebben. Als het oog des geloofs vooruit mag zien, dan gaat er kracht vanuit. Het wil veelmeer zeggen, dat geen vijand er bij kan komen. Alle bestrijders moeten er met hun handen afblijven. Ze kunnen er eenvoudig niet bijkomen. Zo bewaard is de schat van het eeuwige leven bij God!

Als toch de ware erfgenamen zelf deze erfenis moesten bewaren. . . niets kwam er van terecht. In hun handen is niets veilig. Ze zouden hem zeker kwijt zijn. Maar God bewaart krachtens Zijn Welbehagen, krachtens het bloed van de Heere Jezus Christus, Die voor de erfenis heeft betaald.

Om een erfenis te krijgen moetje in het testament staan. Wie staan er in? Verioren zondaren in zichzelf die het aan de weet komen door ontdekkende genade dat sterven erven is. Maar dan de erfenis van de eerste Adam, die ze naar recht hebben verdiend. God werkt door Zijn Geest in het leven van al de Zijnen naar het wonder heen. Naar het wonder dat voor rechtelozen, die leren bekennen de dood verdiend te hebben, in Christus waar wordt.

Wat een wonder: erfgenamen van de hel worden erfgenamen des hemels. Daar gaat een roeping van uit tot allen die niet anders zijn. Houdt aan op de Heere en Zijn Woord. Hij maakt het waar dat Hij de erfenis niet alleen bewaart maar ook uitkeert. En dan komt er nóóit een eind aan het bezingen van dat wonder. ]

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen