VOORTDURENDE OEFENING IN DE OVERDENKING VAN DE VERBORGENHEDEN VAN HET GELOOF…

In het bevestigingsformulier voor ambtsdragers Staat de zinsnede dal ‘de ouderlingen schuldig zijn, Gods Woord naarstig te onderzoeken en zich voortdurend te oefenen in de overdenking van de verborgenheden van het geloof. Ik heb er uiteraard niet veel zicht op hoe deze woorden functioneren in het persoonlijk leven van ambtsdragers, en nog minder op wat deze woorden oproepen en teweegbrengen bij de gemeenteleden die ze bij iedere bevestiging van ambtsdragers horen.

Wat ik wèl weet, is dat het appel dat deze woorden bevatten haaks staat op onze huldige levensstijl en ons levensgevoel. Allereerst omdat je vandaag ‘scoort’ met een boodschap die ‘concreet’ is, helder, aansprekend, meteen te behappen en vooral direct In praktijk te breiigen. We zijn - ook in de kerk - vaak geneigd de reclamejongens een tien voor ‘predlkkunde ‘ te geven, omdat zij er tenminste In slagen in een paar zinnen hurt boodschap neer te zetten en te verkopen. En dan horen we hier Ineens dat het geloof verborgenheden kent? Dat komt even niet zo goed uit, nu we alles op alles zetten om de ‘kloof over te komen met de boodschap.

Nu, dat moet met de boodschap van het chrtstelijk geloof nu ook. Als vandaag alleen telt wat je kunt meten, zlen of op andere wijze direct vaststellen, dan moeten we als kerk daarin mee. ledereen zegt het toch?! Dus: een heldere, simpele boodschap, met een directe toepasslng - en klaar is kees.

Zegt ledereen dat? Of zlen we, als we goed om ons been kijken, dat velen beginnen te beseffen dat er méêr is dan wij kunnen zlen en meteen begrljpen en In praktljk brengen, of ook: dat de dingen htm geheim hebben? Zijn wij misschien bezig ons te richten op een mens die het geloof meteen wil snappen, zonder moeilijke toestanden - terwijl de mens van vandaag in werkelijkheid inmlddels al hoog en breed ergens anders zit, en bezig is zich af te keren van het direct constateerbare? Nu, hoe het met die mens van vandaag ook mag zijn - het zlnnetje uit het formulier zegt dat er ‘verborgenheden ‘ in het geloof zijn. Je pakt het niet zomaar even. Nee, het komt aan op een oefening In de overdenking van de verborgenheden van het geloof. Dat volgt op de oproep het Woord van God te onderzoeken. We worden dus niet aangespoord eens

wat aan transcendente medltatle of mystlek te doen. Nee, het gaat om een doordrlngen in het Woord. Dat ls niet een reclameleus, die in een flits te lezen volt, en onmlddellljk effect moet hebben. Het gaat om een manier van doen als Maria, die de woorden bewaarde door ze In haar hart te overwegen. Het Woord is er, betrouwbaar, helder, maar niettemin gaat het erom dat je actlef zoekend en gehoorzamend wacht op God die het voor je opendoet. Daarom is het zo wezenlljk: God door zijn Woord en Geest In je taten werken, en je dáárin te oefenen …

Er is nog iets in dat zinnetje dat julst vandaag blljft haken. Er Staat dat het gaat om ‘voortdurende’ oefening In de overdenking van de verborgenheden van het geloof. Voortdurend. Aanhoudend. Niet meteen verder zappen, en overgaan tot de orde of waan van de dag. Constant volgehouden oefenen. Ruimte daan’oor maken In je leven. Je niet af laten leiden.

In de richtlijnen voor kerkvlsltatle, zoals die in onze Kerkorde zijn opgenomen, Staat de vraag of de kerkenraad zich wel door Studie op de hoogte houdt van wat er allemaal verschljnt In theologisch Nederland. Dat is belangrijk. Je moet eenvoudig weten wat er te koop ls. Maar er wordt In het reglement op de kerkvlsltatle niet teruggegrepen op deze passage uit het bevestigingsformulier. Dat is ook moellljk. Je kunt het niet als agendapunt opvoeren, hoogult er een bezlnningsvergaderlng over houden.

Intussen worden we - met een varlatle op Lucas I0,38vv - wèl in beslag genomen door veel werken, carrière maken, geleefd worden…. Zoitden we dit zlnnetje toch niet eens heel goed op ons In leiten werken? Julst vandaag, nu het haaks Staat op het levensgevoel. Want - hoe zal er een levend chrlstenzljn, een levende gemeente, zijn, als we de weg naar de bron niet gaan? Alleen een ambtsdrager, die weet wat het ls om zelf naar de bron te gaan, door voortdurend zich te oefenen In de overdenking van wat geen ‘hapklare brok’ ls en het ook noolt wordt, - die kan anderen de weg wijzen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen