Wiens competentie?

Het ligt in Gods hand

Johannes zag Hem zitten op Zijn troon. God in al Zijn heerlijkheid en luister. Het zal vast imponerend zijn geweest dat er rondom die troon vier bijzondere wezens als cherub stonden, vierentwintig ouderlingen Hem omringen. Het feit dat God op de troon zit is het belangrijkst. Er wordt geregeerd. En door Wie! Zo kan ik wel het derde millennium in.
Nadat dat als opening van het boek Openbaring - na de voorafgaande drie hoofdstukken - aan Johannes is getoond, wordt in hoofdstuk 5 een nieuw visioen gezien. God op Zijn troon heeft in Zijn rechterhand een boek, een boekrol. Beschreven van binnen en van buiten, verzegeld met zeven zegels. Een boek van God over hoe het verder zal gaan in het verloop van de geschiedenis. Hoe de eindtijd zich naar het einde zal spoeden. Als zelfs de engelen al begerig mogen zijn om dat in te zien, dan Johannes ook wel. En wij met hem. Nieuwsgierig zou je het in willen kijken. Wat staat er te gebeuren? Op welke pagina zou het derde millennium beschreven staan? Aan wie kan de verdere loop van de geschiedenis.in handen worden gegeven? Groot is wat inmiddels is gebeurd. Een Kind lag in de kribbe, een Man liefde zich dood aan het kruis, een Koning stond op uit het graf. Maar dat is toch nog niet alles. Groot wat Hij gedaan heeft, maar Zijn werk is nog niet af. Volbracht is het wel, maar nog (lang) niet voltooid. God steekt Zijn rechterhand naar voren. Op Zijn geopende handpalm ligt dat boek. Rondkijkend vraagt Hij wie dat boek zou willen/kunnen nemen. Aan wie kan het opgedragen worden om dat boek te openen?

Het Lam als executeur-testamentair

Het schijnt dat in de Romeinse tijd testamenten er op deze wijze hebben uitgezien. Beschreven en - uiteraard - verzegeld. Niet iedereen mocht zomaar zo'n verzegeld document openen. Ieder diende met zijn vingers van de zegels af te blijven. Tot het moment van het overlijden van de erflater en een wettige erfgenaam zich meldde. In onze tijd zijn in de meeste gevallen kinderen wettig erfgenaam. Het kan zijn dat iemand zonder kinderen sterft. Bij het leven heeft hij of zij een bepaalde persoon aangewezen die na het sterven zijn belangen zal behartigen en het testament ten uitvoer zal brengen. Een executeur-testamentair. Bewust uitgekozen en aangewezen. Je vertrouwt tenslotte niet aan de eerste de beste de uitvoering van je laatste wilsbeschikkingen toe.
Het boek Openbaring als Gods laatste wilsbeschikkingen. Verwachting wil gewekt worden, heilige nieuwsgierigheid naar alles wat God nog in petto heeft. Hoe Hij tot het laatste toe Zijn heilsplannen zal volvoeren. Enig reikhalzen misstaat ons niet. Terugkijkend was het al verbazingwekkend wat Hij aan Heilsplannen al niet ontvouwde en vervulde in het zenden van Zijn Zoon. En verder? De grote toekomst. En de weg naar die grote toekomst. Hoe zal het gaan door de barensweeën heen naar de dag van Christus' heerlijkheid. Aan het Lam wordt het toevertrouwd om al Gods raad - Zijn laatste wilsbeschikkingen aangaande de tijd tussen hemelvaart en wederkomst - te volvoeren. Dat komt wel goed.
Gods laatste wilsbeschikkingen. Die bevatten ook de erfenis. Onderdeel van een testament waar doorgaans de meeste interesse voor is. God zal er wel niet van houden dat wij zo hebberig zijn; maar Hij, Hij deelt maar al te graag uit. Een eeuwige en onvergankelijke erfenis. Weggelegd en bewaard voor al Zijn kinderen. In Romeinen 8 wordt heel wat geroemd en gezongen; onder andere dit: erfgenamen van God, mede-erfgenamen van Christus mogen gelovigen zijn. Straks een volkomen verlossing. Een eeuwige en ongestoorde gelukzaligheid.
Er zal nog heel wat gebeuren voor we bij Openbaring 22 zijn, maar de executeur-testamentair is reeds benoemd. Hij staat ook niet met lege handen; heel Gods testament wordt Hem overhandigd. Deze Heiland zal zijn werk afmaken! Tot het laatste toe. Tot aan de verkrijging van de eeuwige erfenis, de volkomen verlossing. Zo kan ik met een gerust hart het derde millennium in.

Het Lam als Goël

Het Oude Testament leert ons ook deze tekst lezen. Israël kende de instelling van het jubeljaar. Het kon onverhoopt gebeuren dat iemand in Israël tot armoede verviel. De dag kon komen dat je van je bezittingen moest verkopen. Bezittingen van bijzondere waarde. Dat zeggen wij nog al gauw van ons geld en goed. Israël had het echter allemaal verkregen van God als erfelijke bezitting in het beloofde land. Zo'n erfdeel mocht niet zomaar verloren gaan. Moest het bij armoede toch verkocht worden, dan was er de wet op het losserschap. Een naaste (bloed-)verwante had het recht om die bezittingen voor zijn armlastig familielid terug te kopen zolang liet jubeljaar nog niet was aangebroken. Werd vanwege armoede een bepaald bezit verkocht dan werd er een tweeledige koopakte opgemaakt. Eén exemplaar was open, bestemd voor de koper, de nieuwe eigenaar. De tweede was gesloten en verzegeld. Die moest zorgvuldig bewaard worden. Meldde zich bij deze nieuwe eigenaar een familielid van de tot armoe vervallen Israëliet als losser, dan werd hem die verzegelde koopakte overhandigd. Weliswaar moest hij zich wel als losser legitimeren! Dan opende hij die verzegelde akte en las de condities waaronder hij het bezit kon terugkopen. Hij had het recht om zijn taak als losser uit te voeren.
Wie is waardig?, luidt de vraag aan Johannes. Zou Hij zich willen legitimeren. Dat kan Hij. Het is de overwinnaar van Golgotha. Bovendien naaste verwant van de eerste Eigenaar. Gods eigen Zoon. Hij is het Die zich meldt. Om het Verloren gegane van Vader terug te verwerven. Om ons verloren gegane erfdeel van Vader terug te kopen. We verloren het leven. De liefde. De reinheid. De hartelijke en zuivere gemeenschap met God. De aarde kwam onder de vloek. De schepping ging zuchten en kreunen. Maar straks zal heel de schepping weer één bron van vreugde en blijdschap zijn voor de eerste Eigenaar, Schepper is Zijn Naam. Het Lam zal Zich een bruid verwerven. Eeuwige vreugde voor de Vader, eeuwige zaligheid voor Zijn kerk. Laat deze Goël Zijn gang maar gaan, Zijn werk maar afmaken. Ook voor mijzelf, heel persoonlijk. Hij zal niet rusten totdat Hij het alles zal hebben volbracht, zo getuigde moeder Naomi ooit van haar Goël. Deze zeker niet. Zo kan ik met een gerust hart het derde millennium in.

Zijderveld          F. Maaijen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen