Opgemerkt

Stedenband Hongaarse stad

De berichtgeving over de afkeurenswaardige ontwikkelingen in Hongarije moet vraagtekens opleveren voor gemeenten die een innige stedenband hebben met een gemeente in Hongarije. Deze stedenbanden zijn ontstaan vanaf 1989, toen Hongarije bevrijd werd van het communistisch regime. Vele gemeenten in Nederland hebben een stedenband met een gemeente in Hongarije. Zo ook mijn gemeente Krimpen aan den IJssel.

De stedenband heeft veelal tot doel het tonen van vriendschap, het kennisnemen van elkaars cultuur en elkaar wederzijds ondersteunen in het bestuur van de stad.

Maar als de huidige verwerpelijke ontwikkelingen in Hongarije, die haaks staan op onze democratische waarden, daarbij onbesproken blijven en genegeerd worden, geeft dat te denken.

Het lijkt mij meer dan noodzakelijk dat Nederlandse gemeenten deze band nadrukkelijk heroverwegen. Blijft het vooral bij het proeven van de Hongaarse wijn, het kennismaken met de Hongaarse dansstijl en nog meer oppervlakkige beleefdheden en uitwisselingen, maar worden de democratische rechten en waarden niet besproken? Dan ben je verplicht aan je inwoners uit te leggen waarom er jaarlijks belastinggeld aan een dergelijke stedenband wordt uitgegeven.

Hongarije glijdt af naar een situatie die zeker te vergelijken is met de periode van voor het aangaan van de stedenband.

Bert Luijendijk. Krimpen aan den IJssel

Maatregelen in kerk

Als koster van een hervormde gemeente in het zuidwesten van het land merk ik dat predikanten zich niet altijd aan de coronamaatregelen houden.

Elke zondag komen er dertig genodigde gemeenteleden naar de kerk, die ik dan netjes begeleid naar hun zitplaats, nadat ze hun handen ontsmet hebben bij de ingang van de kerk. Ook is het bij ons ”de gewoonte” om bij binnenkomst, tijdens samenzang en bij het verlaten van de kerk een mondkapje op te doen volgens de richtlijnen van de RIVM. Gemeenteleden die het per abuis vergeten, spreken we er netjes op aan.

Wat mij nu opvalt, is dat voornamelijk gastpredikanten die bij ons het woord komen bedienen zonder mondkapje de op hun beurt wachtende gemeenteleden bij de ingang van de kerk passeren en zonder hun handen te desinfecteren de consistorie binnengaan. Verder doen ze wat lacherig over de koster die met mondkapje op de koffie binnenbrengt. Wat gaat er in de hoofden van deze predikanten om? Ik kan hiervan wakker liggen, de preek hoor ik dan ook niet meer. Uit respect spreek ik de predikant er niet op aan.

Deze predikanten stoppen toch wellicht ook voor een rood stoplicht, doen hun gordel aan en houden zich aan de verkeersregels, als ze auto rijden. Hoeveel moeite kost het om in de gemeente waar men als gastpredikant voorgaat zich respectvol te houden aan de regels die daar gelden?

H. Kik, Sirjansland

Asiel(on)recht?

Een bericht over een verblijfsvergunning (RD 14-4) voor vluchteling Jacob laat weer eens zien hoe subjectief men in ons land omgaat met asielprocedures. Moeder (waar de vader is wordt niet vermeld) vertrekt met haar zoon uit het oorlogsgebied Syrië op zoek naar veiliger oorden. Voor ze vlucht, heeft ze uit informatie vernomen dat een Armeens paspoort meer kansen biedt op een verblijfsvergunning in Nederland, omdat het gezin ook Armeense wortels zou hebben. Als ze in ons land aangekomen is, blijkt echter dat Armenië inmiddels als een veilig land wordt aangemerkt. Haar asielaanvraag wordt terecht afgewezen.

Dan begint er vanaf 2016 een eindeloze reeks van procedures, tot aan de Raad van State toe. Ook dit hoogste rechtscollege van ons land wijst haar verzoek af. Nu wordt er een ”burgerbeweging” georganiseerd, waarbij ook de Tweede Kamer ingeschakeld wordt. Die geeft haar groen licht. Vraag: Is dit alles eerlijk? Waarom jarenlange procedures op kosten van de belastingbetaler? Wat te denken van gelijke gevallen van Armeense christenen die reeds zijn vertrokken of op het punt staan te vertrekken? Hoe ver reikt het onderzoek naar Armeense wortels? Een vaag verhaal!

Het criterium is het al of niet in bezit hebben van een Armeens paspoort. De rechter heeft gesproken. Dat is een objectieve maatstaf en daar horen geen subjectieve gevoeligheden bij.

W. Kok, Veenendaal

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen