‘Als ik niets toevoeg aan deze stad, ben ik deze functie niet waard.’

De vraag

van voorganger André Meulmeester aan Maarten van Ooijen

U bent fractievoorzitter van de ChristenUnie in Utrecht. In het kader van de transitie worden veel zorgtaken bij de gemeente neergelegd. Welke rol zouden de kerken daarin kunnen spelen en hoe zou u als overheid de kerken kunnen ondersteunen in hun diaconale taak?

Bij deze transitie komt erg veel op de gemeente af. De gemeente Utrecht heeft een begroting van ongeveer 1,3 miljard euro. Daar komt nu 300-400 miljoen euro (een kwart van de begroting!) bij. Dat betekent een groter aantal taken en verantwoordelijkheden. Een aandachtsgebied voor ons is om een verbinding te maken tussen vrijwilligersorganisaties en professionele zorg. Als ChristenUnie hebben we een motie ingediend om deze verbinding ook tussen kerken en professionele zorg te maken, maar die motie werd helaas niet aangenomen. Nu zijn we er mee bezig om te kijken of we zelf deze verbintenis tot stand kunnen brengen door bijvoorbeeld een congres te organiseren. Uiteraard nemen de kerken de professionele zorg niet over, maar is er sprake van een samenwerking met deze professionele zorg.

Er komt nu veel meer bij de gemeente te liggen. U bent al een aantal jaar op gemeentelijk niveau actief, merkt u dat de belasting van de raad zwaarder wordt?
Ik ben sinds maart 2014 gemeenteraadslid, daarvoor was ik tweeënhalf jaar lang fractiemedewerker. Afgelopen jaar vond een groot deel van deze transitie plaats en moest de raad daar bijna maandelijks besluiten over nemen. Dat betekende dikke dossiers en honderden betrokken organisaties. Als raad is het moeilijk om daar grip op te krijgen, zeker vanwege de omvang en complexiteit van de transitie. Raadslid zijn in Utrecht is een parttime functie van 24 uur in de week. Zelf heb ik het geluk gehad dat ik afgelopen jaar nog studeerde zodat ik extra tijd kon vrijmaken voor dit onderwerp, maar bij sommige collega’s zie je dat het met een baan ernaast wel heel moeilijk wordt om je hier voldoende in te verdiepen.

U was al voorzitter van PerspectieF, u bent nu fractievoorzitter ChristenUnie Utrecht, zien we u over vijf jaar terug in de Kamer?
Aan het begin van mijn studie had ik de ambitie een jaar te studeren in Amerika. Ik wilde in het bestuur van mijn studentenvereniging. Ik wilde twee studies doen. Al die doelen die ik mezelf gesteld had zijn niet doorgegaan. Het voorzitterschap van PerspectieF is eigenlijk zomaar op mijn pad gekomen evenals het raadslidmaatschap in Utrecht. Ik had niet zelf de regie in handen. Daar zie ik zelf de leiding van God in.

Zit u liever in een vertegenwoordigende functie of prefereert u een bestuurlijke functie?
Ik heb me ooit aangemeld bij PerspectieF met de ambitie dat ik waarde wilde toevoegen aan Nederland. En dat is nog steeds mijn streven. Als ik niets toevoeg aan deze stad ben ik deze functie niet waard. In de beantwoording van deze vraag is dat voor mij het belangrijkste aspect. Waar voeg je de meeste waarde toe?
Soms vertegenwoordigend, soms bestuurlijk, dat is contextafhankelijk. Op dit moment voeg ik de meeste waarde toe als vertegenwoordiger en ik zie dat zelf niet zo snel veranderen.

Maar in een coalitie of bestuurlijke functie heb je wel de meeste touwtjes in handen.
Coalitiepartijen kunnen eigenlijk maar op één moment invloed uitoefenen; bij de totstandkoming van het coalitie-akkoord. Daarna zit je met handen en voeten gebonden aan dat akkoord. Als coalitie pluk je de vruchten aan het begin van de periode, de vruchten die je daarna plukt hebben vaak een wrange smaak. En natuurlijk is het voor ons als oppositie soms frustrerend dat goede plannen niet doorgaan vanwege het belang van de coalitie.

Wat is het mooiste wat ChristenUnie Utrecht in de afgelopen jaren bereikt heeft?
Een heel mooi voorbeeld is een motie die de ChristenUnie heeft ingediend over vrijwilligersinitiatieven in de stad. De inhoud daarvan was om alle initiatieven die subsidie hebben gehad en bewijsbaar effect sorteerden structureel te borgen in de begroting. Die motie is vervolgens aangenomen. Dat betekent heel veel voor die vrijwilligersorganisaties die zo door kunnen gaan met hun goede werk in de stad Utrecht.

Wat is er zo mooi aan Utrecht? Wat maakt u zo gemotiveerd voor deze stad?
Wat mij raakt aan Utrecht heeft te maken met het feit dat ik uit een dorp kom. Ik ben opgegroeid in Andel in Noord-Brabant en later in Kesteren op de Betuwe. In zo’n dorp kun je echt verknocht zijn aan de gemeenschap. Toen ik student werd zag ik de stad vooral als een hele grote anonieme wereld. Nu ik echter raadslid ben kom ik regelmatig in de Utrechtse wijken en zie je dat het eigenlijk gewoon dorpjes zijn met hele hechte verbanden. Ik woon niet in een grote stad, maar in een verzameling dorpen. Dat maakt Utrecht die stad waar heel de wereld over schrijft. Daar ligt de echte kracht van Utrecht. En daarnaast heeft Utrecht natuurlijk een prachtig monumentaal centrum met de Dom en schitterende grachten. Vroeger dacht ik dat ik na mijn studie wel snel gevlogen zou zijn, maar dat was toch niet het geval. Ik zie mezelf niet snel meer weggaan uit Utrecht.

MAARTEN VAN OOIJEN
(1990) deed een bachelor Sociologie aan Universiteit Utrecht en is aan deze zelfde universiteit nog bezig met een master Bestuurskunde. In Utrecht begon hij in 2012 als fractiemedewerker en is hij sinds vorig jaar fractievoorzitter voor de ChristenUnie. Daarnaast was hij tussen 2012 en 2014 voorzitter van PerspectieF, de jongerenorganisatie van de ChristenUnie.

Volgende vraag

van Maarten van Ooijen aan Lilian Janse:

Is het, wat u betreft, dankzij of ondanks het Clara Wichmann instituut dat u gemeenteraadslid bent voor de SGP?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen