Boekennieuws

Robert Murray McCheyne, de predikant van de St. Peter’s Church in het Schotse Dundee, is niet oud geworden. Hij overleed al op 29-jarige leeftijd. Hij had nog maar zeven jaar kunnen preken. In zijn preken lijkt het wel alsof hij wist dat hij niet veel tijd had, om zielen te bewegen tot het geloof, om achter de kudde aan te dringen opdat ze tijdig de schaapskooi zou bereiken. Het gewicht van de eeuwigheid drukte hem en hij beijverde zich ”om vele dwalenden te trekken uit de duisternis en te brengen tot het pad des levens”, zoals het op zijn grafsteen in Dundee staat. Als McCheyne preekte, zat de St. Peter’s Church vol, ook doordeweeks, en dan preekte hij als een stervende voor stervenden. Hij sprak zijn hoorders aan als slaperige zielen, voor wie het de hoogste tijd was om te ontwaken. Hij preekte tot als ter dood veroordeelden, die wel droomden van de vrijheid, maar die slechts zouden ontwaken door het luiden van de doodklok. Dat is de korte samenvatting van acht niet eerder gepubliceerde preken, die onder de titel ”In eeuwigheid Dezelfde” verschenen in de serie ”Lichtstralen uit het Woord” (serie met praktikale geschriften van Engelse en Schotse schrijvers uit de zeventiende, achttiende en negentiende eeuw). Een ander nieuw boekje van McCheyne, ”Laat u met God verzoenen”, (met ‘overdenkingen en korte praktikale commentaren op de belangrijkste leerstukken en voorschriften der Heilige Schrift’) ademt dezelfde geest. Scherp is McCheyne ten opzichte van ieder die Christus afwijst, en van ieder die Hem niet wil binnenlaten in zijn hart. Hij vreest niemand en ontziet geen mens, zeker niet ‘de slechten’ die spotten met de toorn van God, met Zijn Woord en Zijn dag, die niet voor Hem willen buigen en weigeren om de toekomende toorn te ontvlieden. Het is als in de dagen van Noach, zegt McCheyne, toen de zondaars hun oren toestopten voor de waarheid. ‘Zo is het nog steeds. De hele wereld zit stil en is gerust’. De remedie is helder: ‘U hebt een hekel aan dat woord: bekering tot God. O, dan bent u juist de zielen tot wie hier gesproken wordt: Hoort des Heeren woord, gij bespotters”. Onophoudelijk spoort hij aan de toevlucht te nemen tot Hem, Die zondaren zalig maakt, om zich met God te laten verzoenen: ‘Wat is het droevig om te zien dat u verloren gaat, terwijl er een volkomen Zaligmaker is’. ‘Zijn armen zijn nog net zo uitgebreid als aan het kruis’, en ‘Roep tot Hem om genezing. Hij kan nu nog net zo genezen als weleer’. Ruim ontsluit McCheyne het Koninkrijk van God voor allen die de Zijnen zijn, met grote klem sluit hij ook toe voor een ieder die niet wil dat God Koning is over zijn leven. In deze preken en overdenkingen kan dat niet voor tweeërlei uitleg vatbaar zijn. McCheyne preekte eenvoudig en bewogen, ruim en toch met Bijbelse separatie, afsnijdend en indringend, gunnend en sterk appellerend. In iedere preek ging het hem om het heden der genade, want morgen zou er misschien geen tijd meer zijn. Zelfs vanaf zijn sterfbed vermaande hij zijn gemeente: ‘U moet op tijd ontwaken, of u zult tot uw eindeloze spijt uw ogen opendoen in de eeuwige pijn’. Het is met de preken van McCheyne als met de preken van de meeste Schotten. Ze worden veel gebruikt en veel geciteerd, maar weinig gelezen en weinig overdacht. Wil men hen recht doen: Men léze ze, en wel helemaal.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen