In memoriam Ds. C. Molenaar

In de vroege morgen van maandag 31 augustus brak voor onze bejaarde broeder, ds. C. Molenaar het ogenblik aan waarop hij de pelgrimstaf neerleggen mocht en ingaan in de vreugde zijns Heeren. De zaterdag voorafgaand aan zijn sterven werd hij in het Bleuland ziekenhuis in Gouda opgenomen. Een operatie vond nog plaats maar mocht evenwel niet baten.

Ds. C. Molenaar werd geboren op 6 december 1915 te Herkingen. Reeds op jeugdige leeftijd behaagde het de Heere om Zijn genade te verheerlijken in zijn hart.

Op 21 jarige leeftijd werd hij door de Heere geroepen tot visser der mensen. Van zijn kant waren er veel bezwaren, hij was maar een man die op de akker werkte. Later heeft hij wel eens gezegd: "De Heere was voor mij zo goed dat Hij mij een leerschool heeft gegeven in de gemeente van Herkingen waar ik eerst als diaken en later als ouderling dienen mocht".

In 1952 werd hij toegelaten tot het volgen van de lessen aan de Theologische School te Rotterdam. Reeds het volgende jaar moest hij uitgaan om een stichtelijk woord te spreken, dit als gevolg van de scheuring waardoor veel gemeenten in moeilijkheden gekomen waren.

In 1956 werd hij beroepbaar gesteld. De Heere boog zijn hart over om de gemeente van Leiden te gaan dienen. Een beslissing die bestreden werd want daags tevoren had men daar juist de pastorie verkocht. De Heere gaf hem in die gemeente een plaats, in het bijzonder in de harten van Gods kinderen. Naar zijn berekening was het te vroeg om te vertrekken, maar des Heeren weg was anders en leidde naar Moerkapelle, waar hij door wijlen dominee Vergunst tot zijn dienstwerk werd ingeleid. In deze gemeente heeft hij een zevental jaren doorgebracht. Zowel in Moerkapelle als in Leiden moest de arbeid wel eens onderbroken worden in verband met opnames in het ziekenhuis, die soms tot operaties hebben geleid.

In 1967 werd Moerkapelle verwisseld voor Amsterdam-Noord. Langs een wonderlijke weg werd hij in 1971 geleid naar Kapelle-Biezelinge. Hier werd hij op 20 mei 1971 bevestigd door ds. C. van der Poel. Deze gemeente heeft hij gediend tot aan zijn emeritaat op 1 mei 1980, wat hem door de classis Goes eervol werd verleend. In die jaren mocht ik daar dienen als ouderling en hebben we elkaar leren kennen. Vele raadgevingen heeft hij me gegeven waar ik nu nog van mag profiteren. De Heere had hem begiftigd met een sterk geheugen. Veel heeft hij dan ook meegedeeld over het leven van Gods kinderen waar hij in zijn jonge jaren veel omgang mee had gehad.

Zijn prediking had als kerninhoud 1 Korinthe 1 : 23: Doch wij prediken Christus, den Gekruisigde, den Joden wel een ergernis en de Grieken een dwaasheid".

In 1972 werd hij tijdens een vergadering van het Curatorium getroffen door een hartinfarct. Daarna moest het werk belangrijk verminderd worden. Het was voor hem een kennelijke gebedsverhoring toen de Heere de weg opende om een eigen basisschool te openen.

De lichaamskrachten werden steeds minder, vandaar het emeritaat op een leeftijd waarop men naar onze berekening nog niet echt oud is. Officieel afscheid van de gemeente heeft hij niet kunnen nemen, maar in de laatste dienst die ik als ouderling leiden mocht in Kapelle, heb ik een door hem geschreven afscheidspreek gelezen naar aanleiding van Hebreen 13 : 20-21. Een woord dat sprak van de trouw van de goede Herder Die met Zijn kudde blijven zal, ook wanneer onderherders wegvallen.

Tot 1984 heeft hij in Kapelle gewoond, toen is hij verhuisd naar Moerkapelle, waar hij tot het laatst van zijn leven heeft gewoond. In 1985 overleed zijn vrouw, mevrouw H. Molenaar-van Oostende met wie hij ruim 45 jaar gehuwd is geweest, wat voor hem een zware slag was. In 1987 trad hij opnieuw in het huwelijk met mevrouw J. Bart.

Vele gesprekken hebben we samen gevoerd in de tijd dat hij in Kapelle woonde, ook over zijn persoonlijk zieleleven. Vaak vertelde hij over de ontroerende nacht van 5 op 6 juni 1956 toen hij met de nu ontslapen broeders A. Hofman en C. Wisse in Utrecht logeerde in verband met een vergadering van de Generale Synode. In die nacht werd waar voor hem wat Paulus heeft geschreven in 1 Thessalonicensen 5 : 9 en 10: Want God heeft ons niet gesteld tot toorn, maar tot verkrijging der zaligheid, door onze Heere Jezus Christus, Die voor ons gestorven is, opdat wij hetzij dat wij waken hetzij dat wij slapen, tezamen met Hem leven zouden".

Onze oude broeder is niet meer. Zijn plaats op aarde is nu leeg. Nu mag hij doen waar hij zo vaak zijn preken mee besloot: "Daar zullen Gods kinderen eeuwig genoeg aan God hebben zonder ooit genoeg van Hem te krijgen".

De Heere trooste mevrouw Molenaar die nu voor de tweede keer weduwe is en de kinderen en kleinkinderen.

"En ik hoorde een stem uit de hemel die tot mij zeide: chrijf, zalig zijn de doden die in de Heere sterven, van nu aan. Ja zegt de Geest, opdat zij rusten mogen van hun arbeid; en hun werken volgen met hen". Openbaring 14 : 13.

Tholen,

ds. A.J. Gunst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen