ds. J.C. van Ravenswaay

In memoriam

"God schenkt Zijn genade aan de grootste der zondaren. En dat ben je niet zomaar, hoor! Weetje dat? Mensen zeggen soms gemaklcelijk: Ik ben een nul. Maar dat ben ik pas bij mijn sterven. Dan geeft God de laatste slag aan het eigen ik. Dan ben ik bevrijd van mezelf en mag ik eeuwig God bedoelen". Kenmerkende woorden van ds. J.C van Ravenswaay, dienstknecht van de Allerhoogste God. Hij overleed op de leeftijd van 84 jaar in de Hope des Eeuwigen Levens na een langdurige ziekte in zijn woning te Ermelo. Hij is verlost; God heeft hem welgedaan.

Zijn persoon, zijn ambtelijk werk en zijn geschriften getuigden ervan: mij, de grootste der zondaren is barmhartigheid geschied. In een interview zei hij eens: "Een predikant moet zijn gemeente zien, zoals hij zichzelf hoort te zien: als de grootste der zondaren.Weet je wat Gods geoefende volk vroeger zei? Als het voor mij kon, kan het voor jou zeker. Dat geeft ruimte in de prediking." Ruim 57 jaar heeft hij het Woord van vrije genade mogen verkondigen. De laatste keer dat hij de kansel van de gemeente Ermelo beklom, preekte hij over Romeinen 7 : 24 en 25. Ik ellendig mens (dat bleef er over met alles wat Paulus beleefd had) wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? (Maar, als daar plaats voor gemaakt is, dan is het ook: Ik dank God door Jezus Christus onzen Heere.

Van Ravenswaay was 21 jaar oud toen hij werd toegelaten tot de (Christelijke Gereformeerde) Theologische School te Apeldoorn. In de Gezinsgids vertelde hij: "Nee dat is niet zomaar gegaan. Nooit zal ik de datum van 4 augustus 1933 vergeten. Mijn vader was niet thuis en ik als 15jarige zou aan tafel uit de Bijbel lezen. Gods Woord ging open bij Psalm 139 en door Gods Geest werden de woorden zaken in mijn hart. Ze troffen me tot in het diepst van mijn ziel. Ik stond voor een alwetend God, die alles van mij wist! Werkelijk alles! De schuld drukte mij neer!"

Maar de Heere zou uitkomst geven. Hij mocht, na eerst een jaar hulpprediker geweest te zijn te Bunschoten, in 1945 als herder en leraar zijn intrede doen in Zaamslag. 15 jaar heeft hij de gemeente van Scheveningen gediend. In Arnhem kwam hij met een deel van de gemeente over naar de Gereformeerde Gemeenten. Vanaf 1973 tot 1982 predikte hij het Woord in Terneuzen en vanaf 1982 in Ermelo tot aan zijn emeritaat in 1994. Daarna verkondigde hij wegens afnemende krachten nog enkele jaren meer incidenteel vanaf de kansel dat 'het niet uit te zeggen is, hoe groot het wonder is, dat God naar zondaren omziet, dat God vijanden met Zichzelf verzoent en dat goddelozen om niet gerechtvaardigd worden.'

Echter ook toen de dominee niet meer kon preken in de kerk, deed hij het nog steeds vanuit zijn stoel (of bed) in de huiskamer. Die mochten wel eens een preekstoel zijn, ook al bestond zijn gehoor dan soms uit slechts twee personen. Vaak eindigde hij dan, evenals in zijn preken, met: "Het is door U, door U alleen, om het eeuwig welbehagen."

Een werkzaam leven is voorbij. Wie leeft er die de slaap des doods niet eens zal slapen? Ds. J.C. van Ravenswaay is zo'n 14 jaar hoofdbestuurslid van de SGP geweest en 33 jaar bestuurslid van De Driestar te Gouda. In Ermelo was hij voorzitter (later erevoorzitter) van de reformatorische basisschool Augustinus. Vorig jaar is er een prekenbundel van zijn hand verschenen met de veelzeggende titel Veel of alles. 'De enige grond tot zaligheid, verklaard in de Persoon en het Middelaarswerk van de dierbare Zaligmaker, werd door hem met lust en liefde en op de hem kenmerkende wijze gepredikt. Een prediking waarbij de zondaar op het diepst vernederd en God op het allerhoogst verheerlijkt wordt.' schreef ds. L. Blok in het voorwoord.

Zijn stem wordt niet meer gehoord. Maar in zijn preken en geschriften kan hij nog spreken, nadat hij gestorven is, als de Heere door Zijn levendmakende Geest Zijn Woord toepast. Dan zullen doden horen, de stem van de Zoon van God en die ze gehoord hebben zullen leven.

Toen de dominee eens gevraagd werd, hoe hij er persoonlijk voor stond, werden de volgende woorden uit zijn mond opgetekend, waarin afgezien wordt van de mens, waardoor de Heere de eer krijgt: 'Nee, dan zijn er tijden, dat het zingt van binnen: U is een beter lot bereid, uw heilzon is aan het dagen. Ondanks mij! Ondanks al mijn afdwalingen en ontrouw, blijft Hij nochtans de eeuwige Getrouwe, Die Zijn kerk thuisbrengt tot opluistering van al Zijn deugden. Dan zullen we weten, dat Zijn werk een volkomen, een klaar werk is en zullen we het eeuwig zingen: En onze Koning is van Isrels God gegeven."

A.C. Duifhuizen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen