IN MEMORIAM Ds. J. VAN VLIET 1921 - 1985

Dat vreugde en blijdschap zo plotseling kan veranderen in verslagenheid, droefheid en smart is weer openbaar geworden bij het sterven van ds. J. van Vliet. Tevens ook dat Gods Woord ons leert dat er maar één schrede is tussen ons en de dood (1 Sam. 20 : 3). Wij mensen zijn altijd in een zeker en werkelijk gevaar van de dood. Daarom is het zo nodig voor ons allen steeds bereid te zijn om te kunnen sterven.
Ook van dit plotseling sterven van ds. van Vliet gaat de roepstem uit: Geef bevel aan uw huis, want gij zult sterven. Tevens ook de boodschap: Haast u en spoedt u om uws levens wil.
Maar dan ook tevens spreekt dit sterven van het grote geluk dat er is voor al degenen die in Christus Jezus geborgen zijn en door Zijn genade een erfgenaam geworden zijn van het eeuwige leven, dan is sterven een eeuwig erven, een verlost worden van het lichaam van zonde en ongerechtigheid om in volmaakte heerlijkheid bij God te mogen leven en Hem eeuwig te mogen dienen zonder zonden, in eeuwige vreugde en blijdschap.
Bij het sterven van Gods kinderen is er op de aarde ene bidder minder, maar in de hemel eeuwig een juicher meer. En dit kunnen we ook zeggen van ds. van Vliet. Welk een bijzonder gebed was het dat hij deed op de preekstoel kort voor zijn ingaan in de hemelse heerlijkheid. Een ambtelijk gebed dat zeker velen moet getroffen hebben die aanwezig waren, waarin hij de noden van de kerk des Heeren opdroeg aan de troon der genade, waarin hij bad voor jong en oud, voor de uitbreiding van Gods Koninkrijk, of het de Heere mocht behagen nog dienaars in Zijn dienst uit te zenden, tevens ook voor zijn vrouw en familie.
Ds. van Vliet had een wankelijke gezondheid, maar temidden van zijn ambtsbroeders en zijn nieuwe kerkeraad Sprak hij ervan dat de Heere hem in zijn diensttijd te Veen bijzonder ook lichamelijk had gesterkt, en het was nu zijn hoop en verwachting dat de Heere dit ook zou doen in zijn nieuwe gemeente, die zeker wel de laatste gemeente zou zijn die hij op de aarde dienen zou.
De weg des Heeren en de raad des Heeren was anders, biddend en sprekend over Christus Jezus, Die hij de gemeente aanprees om Hem te zoeken en te leren kennen, nam de Heere hem weg, werd zijn aardse loopbaan beëindigd om in te gaan in de vreugde des Heeren.
De tekst van zijn intreepreek was 1 Tim. 1 : 15: Dit is een getrouw woord en alle aanneming waardig, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is om de zondaren zalig te maken, van welke ik de voornaamste ben. Zijn thema was: De komst van Christus Jezus in deze wereld. De onderverdeling was: a. De genadige verkondiging van dit Woord. b. De waarachtige aanneming van dit Woord. c. De ootmoedige beleving van dit Woord. En het was alsof hij haast had, zonder nadere inleiding tot deze tekst sprak hij over de woorden: Christus Jezus, naar de Raad des Vaders de Gezalfde Zaligmaker voor de kerk des Heeren, die hij met diepe bewogenheid aanprees om Deze ook persoonlijk te leren kennen in het heden van genade. Zo nam de Heere hem weg, in een ondeelbaar ogenblik en zonder doodsstrijd, mocht hij nu deze Koning in Zijn hemelse heerlijkheid aanschouwen.
Ds. van Vliet is geboren in een onderwijzersgezin, zijn vader is vele jaren hoofdonderwijzer geweest van de' reformatorische school te Uddel. In de jaren 45-46 was hij in militaire dienst in Den Haag. Hij bleef in Den Haag wonen en werd werkzaam op de Ned. Investeringsbank. Hij trouwde ook in Den Haag en kreeg zitting in de kerkeraad van 's- Gravenhage-Centrum, eerst als diaken en daarna als ouderling. Vooral in deze periode heeft hij zich zeer beijverd om de gemeente Den Haag-Zuid te stichten. Hoewel zijn begeerte er al vele jaren was om predikant te worden, wilde de Heere hem eerst gebruiken voor het tot stand komen van de nieuwe gemeente in Den Haag-Zuid, en vele jaren heeft hij daar eerst leiding mogen geven, en vooral door zijn pastorale arbeid heeft hij daar bindend gewerkt. Want een pastoraal hart had hij. Pastorale bewogenheid was een bijzonder kenmerk van hem. Daar zijn huwelijk kinderloos bleef, waren al de kinderen van de gemeente zijn kinderen en de noden van de gehele gemeente droeg hij op zijn hart. De dienst des Heeren en de inzettingen des Heeren waren „zijn eten en drinken". In waarheid kon hij zingen: Uw liefdedienst heeft mij nog nooit verdroten.
Het was ook een ware vreugde voor hem dat hij in 1963 toegelaten werd tot het volgen van de lessen aan de Theologische School te Rotterdam. Zelf mocht ik hem in 1967 in de gemeente van Aagtekerke bevestigen met de tekst Jes. 52 : 7. Vele jaren heeft hij in deze gemeente met grote lust en liefde mogen werkzaam zijn. Maar daarnaast was hij tevens lid van het hoofdbestuur van de Vereniging voor Gereformeerd Schoolonderwijs (V.G.S.), lid van de Raad van Toezicht van de Driestar en lid van het Deputaatschap voor de Jeugdzorg. In De Saambinder verzorgde hij vele jaren de rubriek 'Boekennieuws'. Het was een grote teleurstelling voor hem toen hij op medisch advies al deze functies in 1977 moest neerleggen.
In 1974 verkreeg ds. van Vliet zitting in de Generale Synode en bleef deze behouden tot in de laatste synode van 1983. In 1981 werd de gemeente Aagtekerke verwisseld voor Veen; en op 27 maart jl. werd hij bevestigd in de gemeente Kapelle-Biezelinge.
Thans is aan het dienend leven in de kerk des Heeren een einde gekomen. Op 17 april van dit jaar zou ds. van Vliet de leeftijd van 64 jaar hebben bereikt. Maar de Heere heeft hem dit niet gegeven op de aarde te mogen ontvangen.
Een beter lot is hem bereid. Ook ds. van Vliet heeft zich door Gods genade leren kennen als de voornaamste der zondaren, voor wie dan zalig worden een eeuwig wonder is.Temidden van een grote schare mensen en temidden van zijn familie heeft de Heere hem opgenomen in Zijn heerlijkheid. Een gebeuren dat zeker nooit vergeten zal worden door allen die er bij tegenwoordig waren.
De Heere moge bijzonder mevrouw van Vliet sterken in dit zo smartelijk verlies. Gelukkig dat deze tijdelijke scheiding geen eeuwige scheiding zal zijn. Ons medeleven gaat ook uit naar de kerkeraad van de gemeente van Kapelle- Biezelinge. De vreugde die zo kort geweest is en nu veranderd is in verslagenheid en droefheid. Maar de Heere leeft en moge Hij Zich zo ook in de toekomst in hun midden in Zijn genade en met Zijn troost veelvuldig openbaren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen