Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

In memoriam: ds. Chr. van der Poel

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In memoriam: ds. Chr. van der Poel

2 april 1932 – 28 februari 2016

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Zondag jl. om vijf uur in de vroege morgen was voor onze geliefde ambtsbroeder ds. Chr. van der Poel, emeritus predikant van Yerseke, de stervensure, door God bepaald. Maar ook de ure waarin hij – naar we van harte mogen geloven – mocht ingaan in de vreugde zijns Heeren. Wat zal dat voor hem meegevallen zijn!

Het was juist de avondsmaalszondag in zijn geliefde gemeente. Aan het begin hiervan liet ds. Van Krimpen Psalm 43: 4 zingen: ‘Dan ga ik op tot Gods altaren; tot God, mijn God, de bron van vreugd… Die na kortstondig ongeneugt, mij eindeloos verheugt’. We wisten ons hartelijk aan hem verbonden, door zijn eenvoud en ootmoed. Ook als tweede voorzitter van het curatorium hebben we hem leren waarderen vanwege zijn consistente principiële stellingname. De strijd en drukwegen zijn hem niet bespaard, ook bij het verminderen van krachten en in het verlies van zijn vrouw in 2008 en zijn dochter kort geleden. Maar tegenover dit ‘kortstondig ongeneugt’ staat nu het ‘eindeloos verheugt’. Verheugd in God de Vader, Die vrijmachtig verkoor; in God de Zoon Die alles verdiende; in God de Heilige Geest Die toepaste. Een uitgewerkte zaligheid voor een uitgewerkte zondaar. Dat was altijd zijn heldere boodschap. Dat was ook sinds zijn zestiende jaar, toen de Heere hem opzocht, het genadebeginsel in zijn ziel. En hoezeer aangevochten, de Heere laat krachtens Zijn trouw in Immanuël nooit varen wat Zijn hand begon.
Hoe vaak zal onze broeder deze zinsnede aan het begin van een eredienst niet hebben uitgesproken? En van dit eenzijdige ‘nooit laten varen’ moet het op en onder de kansel komen. Daaruit moeten Gods knechten leven en (s)preken.
Zijn wortels lagen in Rotterdam-Zuid. Zestien jaar dus, was hij, toen God hem stilzette. Jong werd ook al in zijn hart afgedrukt: ‘Mensenkind, Ik heb u tot een wachter gesteld over het huis Israëls; zo zult gij het woord uit Mijn mond horen en hen van Mijnentwege waarschuwen (Ezech. 3: 17)’. Hij heeft nog kort als ouderling gediend in de tijd dat ds. Chr. van Dam aan deze grote stadsgemeente verbonden was (1956-1963). Op 29-jarige leeftijd werd hij toegelaten tot het volgen van de lessen aan de Boezemsingel. Tegelijk met ds. A. Hoogerland (1918-1986) en ds. G. J. van den Noort (1928-1976). Van alle drie heeft hij dus het langst mogen dienen. Gods weg leidde dus naar Yerseke. Niet beseffend dat dit in 35 jaar zijn enige gemeente zou zijn. Veel beroepen heeft hij in de loop van de jaren ontvangen. Op mijn ondeugende vraag of hij het weleens moeilijk had gehad met een beroep antwoordde hij: ‘ja één keer, met een beroep van …Ridderkerk’. Op 2 september 1965 werd hij door ds. L. Rijksen bevestigd met de eerste twee verzen van Jesaja 40. De opdracht om treurende ballingen te troosten. Zijn intredetekst was uit Joh. 3 vers 29 en 30: ‘Die de bruid heeft, is de Bruidegom, maar de vriend des Bruidegoms, die staat en Hem hoort, verblijdt zich met blijdschap om de stem des Bruidegoms. Zo is dan deze mijn blijdschap vervuld geworden. Hij moet wassen, maar ik minder worden’. Deze tekst is kenmerkend voor zijn ambtsbediening geweest en voor zijn hele gang door ons kerkelijk leven. Ook in bredere vergaderingen waar hij veel vertrouwen genoot en principieel samenbond. ‘Het gaat niet om mij, maar om de Bruidegom. Wanneer Hij maar verheerlijkt mag worden, dan is het goed. Hoe het ook gaan mag.’ En dit pijnlijke minder worden heeft onze broeder moeten ervaren. De begeerte van een 33-jarige dienaar des Woords enerzijds en de uitwerking daarvan in de praktijk anderzijds . Ook in 2001 als hij na een ernstig herseninfarct emeritaat moest aanvragen en niet te vergeten de tijd daarna. Minder worden, het valt niet mee. Máár er staat wat tegenover: de Bruidegom krijgt meer waarde en eer. Dan is het toch goed. Gods weg met onze Christiaan van der Poel was toch volmaakt, de rede des HEEREN is doorlouterd (Psalm 18:31) gebleken. En nu gunnen we de achterblijvende kinderen met hun gezinnen zo van ganser harte het slot van deze tekst: ‘Hij is een Schild voor allen, die op Hem betrouwen’. En niet te vergeten ook de kerkenraad en de gemeente van Yerseke, waaraan hij zo verbonden was. Daarom besluiten we deze terugblik met de woorden van onze afgeloste broeder zelf, die in 2001 geen afscheidspreek kon houden, maar een afscheidsbrief liet voorlezen: ‘k Zou de Heere willen erkennen voor wat Hij schonk. Het gebrek is op mij. De genade van de Heere Jezus Christus en de liefde Gods en de gemeenschap des Heiligen Geestes zij met u allen. Amen’. Kort en zakelijk, zo was hij!

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 maart 2016

De Saambinder | 24 Pagina's

In memoriam: ds. Chr. van der Poel

Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 maart 2016

De Saambinder | 24 Pagina's