Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

In memoriam Ds. Chr. van Dam

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In memoriam Ds. Chr. van Dam

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

In de nacht van vrijdag op zaterdag vorige week is te zijnen huize in Werkendam de emeritus-predikant Ds. Chr. van Dam overleden. In volle vrede en verzekerd van zijn geloof in Jezus Christus is hij mogen ingaan in het hemelse Jeruzalem om daar nu eeuwig een Drieënig God te verheerlijken. Enkele dagen voor zijn sterven heeft de Heere hem daarvan in ruime mate verzekerd en heeft hij daarvan nog op heldere wijze getuigenis mogen geven. De vreze des doods was voor hem weggenomen en zijn begeerte was om ontbonden te zijn van het aardse om eeuwig bij het Lam Gods te mogen verkeren. Van de strijdende kerk is hij nu mogen ingaan in de triomferende kerk, nadat hij zijn taak op de aarde volbracht had.

Hoewel Ds. Van Dam reeds geruime tijd niet meer in de gemeenten voorging wegens zwakheid des lichaams, was hij nog altijd bezig met het schrijven van meditaties en artikelen, en hiermee is hij bezig geweest zo lang het hem mogelijk was. Eigenlijk is hij maar enkele dagen ziek geweest, nadat hij de diensten van de dankdag per kerktelefoon had beluisterd.

Ds. Van Dam was geboren (1893) in Stolwijk, zijn ouders behoorden tot de boerenstand. Daar hij echter lichamelijk niet sterk van gestel was, volgde hij de studie voor boekhouder, nadat hij enige tijd boekhouder was geweest, ' werd hij vertegenwoordiger en daarna meubelwinkelier in Gouda.

Reeds in zijn jeugd droeg hij diepe overtuigingen in zijn hart van dood en eeuwigheid en waren er ook de trekkende liefde-nodigingen door de Geest gewerkt. Maar de wereld en haar zonden hadden na zijn 12e levensjaar de overhand, totdat door een zware en ernstige ziekte van zijn godvrezende moeder alles weer terugkwam van wat er in zijn jeugd had plaatsgevonden. Na een diepe smart over zijn zondig leven, waarin hij geruime tijd meende dat het voor hem nu onmogelijk geworden was om zalig te worden, werd de mogelijkheid ontsloten met de woorden: „Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaars tot bekering". Later werd zijn geloofsoog ontsloten voor de Middelaar Jezus Christus en vele jaren heeft hij uit het toevluchtnemend geloof geleefd, waarin hij meer en meer uit Christus en uit Zijn bediening als profeet, priester en koning mocht leven. De prediking van de overleden Ds. De Blois werd gebruikt om te komen tot de volle verzekering dat zijn schuld en straf was weggenomen en hij in Christus een geheiligd recht kreeg op het eeuwige leven, door de Heilige Geest werd hem dit later bevestigd en was er vrede in zijn hart met een Drieënig God. Vooral na het overlijden van zijn vrouw, waarvan hij veel steun, onderwijzingen en bemoedigingen in zijn leven heeft ontvangen, heeft de Heere Zijn werk bevestigd en mocht hij in de verzekering van zijn genadestaat nog bezig zijn in de dingen van Gods Koninkrijk.

Wat betreft het dominee-worden, dit werd hem reeds op zijn hart gebonden op 27-jarige leeftijd. De vele werkzaamheden met het leraarsambt, brachten hem tot een eigen studie van theologische werken, deze waren te vinden in zijn kantoor naast de administratieboeken. Toch zou het geruime tijd duren voordat hij zijn studie aan de Theol. School kon aanvan­gen. Nadat hij eerst nog als ouderling gediend had van de gemeente te Gouda, werd hij in 1944 toegelaten tot de Theol. School. In september 1947 werd hij als herder en leraar bevestigd te Werkendam. In 1951 vertrok hij naar Amsterdam-Centrum en in 1954 verwisselde hij Amsterdam met Barneveld. Zijn laatste gemeente was Rotterdam-Zuid die hij diende van 1956-1963. Wegens zijn zwak gestel ging hij op 70-jarige leeftijd met emeritaat. Zelf meende hij toen dat zijn einde nabij was, maar de Heere verleende hem weer nieuwe krachten en nog vele jaren mocht hij zonder onderbreking zondags en door de week de vakante gemeenten dienen.

In een brief die ik enkele jaren geleden van Ds. Van Dam ontving, schreef hij: Wanneer ik mijn leven kort samenvat is dit een veelbewogen leven geweest, en toch in mijn ouderdom alles overziende, ben ik verwonderd dat de Heere mij heeft willen gebruiken in Zijn dienst. De Heere heeft mij steeds geholpen, ook tegen de tegenstanders, maar ik heb daarbij dikwijls veel aan de Heere mogen overgeven, en ik heb ook ondervonden dat Hij een Helper van de verdrukten was. Nu aan het einde van mijn leven heb ik een rustige, blijmoedige, gelovige levensavond ontvangen en verlang ik wel eens heen te gaan van de aarde, vooral nu mijn vrouw overleden is.

Welnu, Ds. Van Dam heeft nu zijn wens verkregen. Zijn strijd tegen de zonden is nu voor eeuwig opgehouden, want ook Gods knechten hebben deze strijd tot het einde op de aarde te strijden, maar in het bloed des Lams zal dan sterven eeuwig erven zijn.

Openb. 14 : 13: En ik hoorde een stem uit de hemel die tot mij zeide: Schrijf: Zalig zijn de doden, die in de Heere sterven, opdat zij rusten mogen van hun arbeid; en hun werken volgen met hen.

Op deze plaats gedenken wij ook het vele werk dat Ds. Van Dam voor de Saambinder heeft verricht. Over zijn schrijven in de Saambinder heb ik vroeger wel eens geschreven, en voorlopig zal er nog kopij zijn die hij reeds klaargemaakt heeft.

Ook heeft Ds. Van Dam vele jaren zitting gehad in het Curatorium van de Theol. School. Ook daar heeft hij een aantal jaren het scribaat waargenomen. Vanwege de liefde voor de Theol. School, zo zei hij wel eens, heeft dit scribaat mijn bijzondere zorg. Zijn werk was dan ook altijd tot in het kleinste goed verzorgd en was hem niets te veel.

In een volgend nummer zal een verslag geplaatst worden van zijn begrafenis die deze week heeft plaatsgevonden.

De Heere mocht de rouwdragende kinderen gedenken, en hen vertroosten uit dezelfde Bron waaruit hun ouders zoveel goeds, in alle omstandigheden des levens, hebben mogen ontvangen.

Hoewel Ds. Van Dam dan vanaf zijn geboorte een zwak lichamelijk gestel had, heeft de Heere hem toch een gezegende leeftijd gegeven en is hij in de leeftijd van 83 jaar overleden.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 18 november 1976

De Saambinder | 8 Pagina's

In memoriam Ds. Chr. van Dam

Bekijk de hele uitgave van donderdag 18 november 1976

De Saambinder | 8 Pagina's