Ds. J. Veenendaal 17 juli 1945 - 26 februari 2010

Op verzoek van de familie zal hij woensdagmorgen 3 maart in Nunspeet worden begraven. Vanwege de innige, geestelijke verbondenheid - ook uit de tijd dat hij de gemeente van Rhenen diende en wij als ouderling - willen we ons aan het verzoek om voor De Saambinder een ‘in memoriam’ te schrijven niet onttrekken. Als een laatste broederdienst! Want hij heeft veel voor ons betekend. Ds. J. Veenendaal werd op 17 juli 1945 geboren in Driebergen-Rijssenburg. Zijn ouders behoorden aanvankelijk tot de Gereformeerde Kerk, en gingen begin jaren vijftig over naar de Christelijke Gereformeerde Kerk te Driebergen, die toen werd gediend door ds. P. van der Bijl. Onze broeder doorliep de lagere en middelbare school, en behaalde in 1961 het diploma Mulo-Amet tegelijk het middenstandsdiploma. Hij werkte van 1961 tot 1968 bij de Rijksbelastingen in Zeist. Daarna drie jaar, tot 1971, bij het Reformatorisch Dagblad. Hij werkte van 1970 tot 1974 op het bureau van de Rijksuniversiteit te Utrecht. Het volgende jaar begon hij met de vooropleiding aan deze universiteit, het colloquium doctum, waarvoor hij in 1977 slaagde. Datzelfde jaar was hij begonnen met de propedeuse theologie. Onze broeder heeft de Christelijke Gereformeerde Kerk te Driebergen van 1971 tot 1978 in het ambt van ouderling mogen dienen. Van 1970 tot 1974 maakte hij tevens deel uit van de tweemansfractie van de SGP in de gemeenteraad. Toen hij 17 jaar was, werd de begeerte in zijn hart gewerkt om dienstbaar te mogen zijn in Gods Koninkrijk. De Heere heeft in deze weg willen gebruiken, wat John Newton heeft geschreven over de roeping tot het ambt van herder en leraar. Onze broeder werd in 1978 via het admissie examen toegelaten tot de studie aan de Theologische School te Apeldoorn. Hij deed in 1982 kandidaatsexamen. Na zijn beroepbaarstelling heeft hij de Christelijke Gereformeerde Kerken van Barendrecht, Katwijk aan Zee en Elburg als predikant mogen dienen. Na drie en half jaar in Elburg te zijn geweest, werd hij van die gemeente losgemaakt. Hij heeft nog anderhalf jaar in de Christelijke Gereformeerde Kerken gepreekt en daarna aansluiting gezocht bij de Gereformeerde Gemeenten. De weg des Heeren leidde eerst naar de Gereformeerde Gemeente te Rhenen en in 2007 naar Zwijndrecht. Onze vriend leefde in zijn jeugd naar het goeddunken van zijn hart. Hij was een sportliefhebber, en genoot vooral van voetbal. Hij mocht helder getuigen dat en hoe de Heere hem te sterk was geworden: ‘O, wonder van genade, de Heere heeft mij op 5 juli 1962, vlak voor mijn 17e verjaardag, door Woord en Geest krachtdadig uit de wereld en het zondeleven getrokken.’ De Heere gebruikte daarvoor het sterven van de vader van een toenmalige vriend. Heel zijn zondig leven werd gesteld in het licht van Gods majesteit, rechtvaardigheid en heiligheid. Sterven en God ontmoeten werden werkelijkheid voor onze broeder. In betrekkelijk korte tijd, heeft de Heere in de weg van ontdekkende en armmakende genade, plaats willen maken voor Christus. Verschillende geloofsoefeningen mochten volgen. Psalm 45 en Hooglied 2 zijn bevindelijk werkelijkheid voor hem geworden. Hij getuigde daar zelf van: ‘Zalig worden met behoud van al Gods deugden, o onuitsprekelijke genade!’ Hij mocht de liefde van Christus ervaren voor de grootste der zondaren.

De strijd is onze geliefde broeder echter niet bespaard gebleven, maar de Heere heeft hem daarin steeds staande gehouden. Zijn prediking werd gekenmerkt door de verkondiging van recht en genade. Hij was er innerlijk en diep van overtuigd dat Sion door recht verlost wordt. Wat mocht hij graven in de Schriften, en op de kansel naar voren brengen wat hij had gevonden bij theologen. Veelvuldig citeerde hij dr. Kohlbrugge en prof. Wisse. Ook putte hij uit de geschriften van bevindelijk-gereformeerde ds. I. Kieviet en ds. J van Sliedregt. Het was zijn wens om de gemeente te bouwen op het enige fundament Jezus Christus en Dien gekruisigd.Wat haalde hij vaak deze regels aan: Zijn bloed en Zijn gerechtigheên, Die zijn de losprijs en anders geen! Wat kon hij gunnend zijn: zalig worden kon voor de grootste der zondaren! Hij had ook altijd een hartelijk woord voor degenen, die buiten de kerk waren. Hij besteedde ook veel zorg aan het pastoraat. Nooit werd vergeefs een beroep op hem gedaan.

Aan een zeer arbeidzaam leven is nu een einde gekomen. Voor ons persoonlijk, is een vaderlijke vriend en broeder heengegaan. Zijn prediking is voor ons gezegend. Wat hebben we zijn vriendschap en meeleven mogen ervaren, ook in de weg naar het ambt. Altijd was er dat hartelijk meeleven met ons persoonlijk, en met ons gezin, zeker in de studententijd. Op 9 september 2009 j.l. deed hij mee aan de handoplegging, toen wij bevestigd mochten worden als dienaar van het Woord in de gemeente van ‘s-Gravenzande. Korte tijd erna is hij ziek geworden. Heel ernstig ziek naar steeds duidelijker werd. Deze ernstige ziekte sloopte zijn lichaam. ‘Het was een moeilijke en onbegrijpelijke weg die ik moet gaan’, zo zei hij tegen ons. ‘Gods weg is in de zee en Zijn pad door diepe wateren en Zijn voetstappen worden niet gekend’. Wat een strijd heeft hij gestreden, wat een opzien tegen de dood was er. In enkelemaanden tijd was hij uiterst verzwakt. Hij was verschillende keren opgenomen in het ziekenhuis. De laatste levensdagen verbleef hij dus in verpleeghuis ‘Salem’. Ook daar werd hij door vrouw en (klein)kinderen liefdevol omringd. Ons hartelijk meeleven gaat naar hen uit. Er zij van ’s hemels wege honing aan de roede. Wat een voorrecht dat zijn vrouw en jongste zoon enkele dagen geleden hem nog hoorden bevestigen, dat hij de Koning mocht zien in Zijn schoonheid en dat hij zich gewassen mocht weten in Zijn bloed. Dat is door alle stormen heen het enige dat overblijft. Voor hen en voor ons, ook als ambtsdragers. De Heere heeft Zijn moegestreden kind en knecht als een arme zondaar thuisgehaald. Wij staren hem met jaloersheid na. Alles wat van ds. Veenendaal was, blijft achter. Ook hij was van zichzelf een verdorven mensenkind met fouten en gebreken. Maar wat vrije genade in Immanuël vermag….! Gods werk, dat in zijn hart en leven is verheerlijkt, zal eeuwig juichen tot Zijn eer. Een trouwe wachter op Sions muren is van ons heengegaan. De Heere sterke en ondersteune in het bijzonder zijn vrouw, zijn (klein)kinderen en verdere familie. Hij Die in de braambos woont erbarme Zich over de gemeente van Zwijndrecht, die hij slechts zo kort diende. Johannes hoorde het toch zo duidelijk, tot troost van de Kerk in de strijd, zoals we lezen in Openb. 14:13: ‘En ik hoorde een stem uit den hemel, die tot mij zeide: Schrijf, zalig zijn de doden die in de Heere sterven, van nu aan. Ja, zegt de Geest, opdat zij rusten mogen van hun arbeid, en hun werken volgen met hen.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen