De Eerw. Heer L. Wijting

De in onize gemeenten zo algemeen bekende en zeer geaöhte beer L. Wijting, die tot zeer hoge oiuderdom onze vakante gemeenten van zondag tot zondag tot grote stichting diende, is ons op 86-jarige leeftijd de 12e oktober j.l. te Amersfoort ontvallen, daar de Heer© hem vergunde afgelost te worden uit het Mesech der ellende hier, om in te gaan in de vreugde Zijns Heeren. Onze broeder werd 8 aprü 1873 te Lisse geboren. De Heere opende op 19-jarige leeftijd zijn blinde zielsogen door Zijn levendmakende bearbeiding des Heiligen Geestes en veiiheerilijkte Zijn Goddelijke genade, die in Christus is, lijkehjk aan zijn 'ziel tot zijn eeuwig heü. De drang, die zijn ziel vervulde om anderen te wijzen op de noodzakelijklieid der waarachtige bekering en te spreken van de lijkdom der genade, die in Christus is voor gans verlorenen, dreef hem daarna ail meer en meer om in de geordende weg in eenvoudigheid dit te mogen doen. In de weg van Gods voorzienigheid werd het hem dan ook vergund om op 4 september 1904 in de gemeente van Zeist voor het eerst voor te gaan. Nadat onze broeder een tweetal jaren daar in de gemeente tot veler stichting steeds was voorgegaan, riep de gemeente te Rijssen (Walkerk) hem en verkreeg hij vrijmoedigheid die grote gemeente te gaan dienen. Aldaar tot zijn dienstwerk ingeleid door wijlen Ds. G. van Reenen op 15 juli 1906, heeft hij deze gemeente 32 jaren mogen "dienen.

Toen döze gemeente in 1932 zich aansloot bij het verband 'der Gereformeerde Gemeenten in Nederland, werd op hem enige drang uitgeoefend, dat hij, gezien de blijken van de Goddelijke bediening in zijn ai^beid, zich geven zou tot de volle bediening van Woord en sakramenten. Broeder Wijting kon hier echter geen vrijmoedigheid toe vinden en begeerde zo in eenvoudigheid zijn arbeid voort te zetten. Nog zes jaren heeft hij toen de gemeente te Rijssen mogen dienen. Deze gemeente was echter vrij om een predikant te beroepen en in 1938 nam wijlen Ds. J. Vreugdenhil van Kampen feet op hem uitgebrachte beroep naar de Gereformeerde Gemeente te Rijssen (Walkerk) aan. Broeder Wijting vertrok toen op 65-jarige leeftijd uit Rijssen en vestigde zich te Amersfoort, om als oefenaar in algemene dienst JÜ de vakante gemeenten in ons land verder nog te dienen van zondag tot zondag tot op 83-jarige leeftijd. On'ze broeder is het huiselijk leed niet gespaard gebleven. Zijn eerste vrouw ovei'leed te Rijssen op 16 september 1906. Voor de tweede maal getrouwd op 21  januari 1909, moest hij daarna echter ook deze geliefde vrouw weer overgeven, daar zij op 20 november 1955 overleed. Ook ontvielen hem twee dochters, die beiden al meer dan 40 jaren oud waren. De grote troost voor onze broeder in al deze smartelijke omstandigheden, zo wij vernamen, was dat hij te geloven kreeg, dat zij in . • heerlijkheid waren ingegaan.

Zo is dan met dit heengaan van deze zo geachte en 'beminde voorganger w^eer de gemeenten één van de oude garde ontvallen, wie het welzijn der gemeenten zo na aan het hart lag.

Zijn uitdrukkelijk verzoek was geweest op eenvoudige wijze begraven te worden en dat één der ouderlingen van de gemeente van Amersfoort, de heer N. W. Schreuder, met wie hij zeer 'bevriend was, de begrafenis zou leiden. , '

Deze voldeed hieraan door in het sterfhuis te lezen 2 Tim. 4 : 7—8 en naar aanleiding van deze tekst enkele woorden tot stichting en vertroosting te spreken.

In de "aula op de begraafplaats „Rusthof", waar een groot aantal vrienden uit aUe delen van ons land zich verzameld had, sprak ouderling Sohreuder nog enige woorden, wijzende op het heil, dat de Heere Zijn volk heeft bereid. „Let op de vrome en zie naar de oprechte, vvlant het einde van die man zal vrede zijn". Ook wees hij qp het voorbeeld, dat broeder Wijting was in heel zijn leven, naar het schriftwoord: „Gedenkt uwer voorgangeren, die u het Woord Gods gesproken hdbben, en volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst hunner wandel". Hij wees er op, dat de geliefde voorganger nu was afgelost en het loon der getrouwe dienaren had verkregen. Verder richtte hij woorden van vermaning en vertroosting tot de kinderen, familie en verdere aanwezigen. Hij besloot met Gods volk te wijzen op Joh. 14 : 1—3: „Uw hart worde niet ontroerd; gijlieden gelooft in God, gelooft ook in Mij. In het huis Mijns Vaders zijn vele woningen; anderszins zo zou Ik het u gezegd hebben; Ik ga heen om u plaats te bereiden. En zo wanneer Ik heen zal gegaan zijn en u plaats zal bereid hebben, zo kom Ik weder en zal u tot Mij nemen, opdat gif ook zijn moogt waar Ik iberi".

Als tweed© spreker betuigde Ds. L. Rijksen van Rotterdam-West de famihe het hartelijk medeleven van de predikanten en kerkeraden onzer gemeenten in dit verscheiden. Hij wees er op, hoe de overledene altijd een waardige plaats innam op onze vergaderingen in al zijn bescheideniheid. Getuigd kan worden, dat er een oprechte vriendschapsband was tussen broeder Wijting en al onze predikanten. Spreker wees er op, dat allen hem gaarne de laatste eer hadden willen aandoen door hem een begrafenis te doen hebben zoals dat onder de predilcanten bij overhjden gdbmikeMjk is. Zijn uitdrukkelijke wens hadden zij echter te eerbiedigen, hoe gaarne zij dat ook uit de grote achting, die men hem toedroeg, hadden gewild. Als een Jojada, die goed gedaan had, zo lezen wij in 2 Kron. 24 : 15—16, in Israël beide aan God en zijn huis, had broeder Wijting geleefd. Want al stond hij niet in de volle bediening, toch verrichtte Iiij priesterdienst in de ware zin, dat is immers de ganss overgave der ziel met al wat in ons is aan de Heere, tot welzijn van anderen en tot eer van God. Zijn woord, wat hij sprak in de gemeenten, zal ook eens wederkom men. Ds. Rijksen wenste, dat dit niet tot veroordeling en eeuwige smart, doch als middel in Gods hand tot eeuwig heü voor velen dienstbaar mocht zijn geweest.

'Als 3e spreker wees Ds. H. Wiltink, predikant der Oud Geref. Gemeente te Doetinchem, die zo vele jaren met innige vriendschapsbanden aan broeder Wijting verbonden was geweest, er op hoe erg des mensen val is, wat br. Wijting door genade had leren verstaan. Op jeugdige leeftijd daaraan ontdekt, aan het eind gekomen met eigen werk, was hij God toegevallen als een verloren mens, die niet meer kon zalig worden, maar door het geloof een oog buiten zichzelf 'kreeg op die enige Middelaar des verbonds. Die zijn hoop en leven werd en ook gebleven is. Nu mag hij zijn in het hemelse paradijs, waar geen slang meer verleidt, alle tranen worden afgewist en Gód alles en m allen is.

De 4e 'spreker was ouderling v. d. Stouw uit Rijssen. die sprak uit de tijd, dat br. Wijting in Rijssen stond, 'waar hij nog bij hem op de katechisatie geweest was. Hij getuigde van zijn leven, zijn strijd en zijn einde. Br. Wijting achtte een ander altijd uitnemender dao zichzelf, nam steeds de laagste plaats in en zocht nimmer het zijne, doch altijd wat het goede voor de andere» was.

Bij het 'graf sprak nog ouderling A. van Heil van Amersfoort. Zijn uitgangswoord was: „En zij begonnen vrolijk te zijn". Deze woorden, zo sprak 'hij, zijn van grote troost en onschatbare waarde voor degenen, die hier in de geestelijke strijd zijn gewikkeld. Deze woorden staaa in Lukas 15 in de gelijkenis van de verloren zoon. De tegenstelling hiervan lezen wij in Lukas 13: „en gi| zult beginnen buiten te staan". Buiten God en buiten Zijn'zoete gunst en zalige gemeensohap.

Na op deze tegenstelling gewezen te hebben, tot troost voor Gods volk, werd op verzoek van Ds. L. Rijksem nog gezongen Psalm 68 : 2, waarna een zoon van br. Wijting allen hartehjk dank bracht voor de laatste eer, zijn onvergetehjke vader bewezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen