Armoede of een paradijs?

De Raad van Kerken heeft opnieuw een rapport gepresenteerd dat de "armoede in Nederland" beschrijft. Uit het verrichte onderzoek zou blijken dat van ruim anderhalf miljoen landgenoten kan worden gezegd dat ze in armoedige omstandigheden leven. Dat is niet minder dan tien procent, een hoog cijfer voor een land dat bekend staat om zijn uitstekende sociale voorzieningen. Juist dat goede voorzieningenstelsel maakt Nederlandzo aantrekkelijk voor buitenlanders. Het aantal immigranten stijgt voortdurend. Zouden die mensen dan niet afgeschrikt worden door de armoede waarover de Raad van Kerken telkens weer rapporteert?
De twee genoemde ontwikkelingen lijken inderdaad erg tegenstrijdig. Het heeft echter alles te maken met wat men gewend is. Bijna alle immigranten ervaren de economische en sociale situatie in ons land haast paradijselijk vergeleken met die in hun geboorteland. Nergens ter wereld is erdan ookzo'n goedsociaal vangnet voor degenen die niet aan het arbeidsproces (kunnen) deelnemen. Dat de Raad van Kerken speurt naar armoede is een goede, zelfs bijbelse zaak. ,,De armen hebtgij altijd metu" maakt ons attent op dezeplicht van christenen. Hoe komt het dat zo veel buitenlanders Nederland als het land van melk en honing beschouwen, terwijl we anderzijds voorgeschoteld krijgen dat een groot deel van ons volk in ar- * My*^ moede leeft? De oplossing van dit probleem lijkt ingewikkeld, maar is het niet. Het werd mij althans heel duidelijk toen ik een van de rapporteurs over het begrip "armoede"hoorde praten. Tot die groep behoren zij die geen telefoon kunnen betalen, hun kinderen niet naar sportclubs kunnen sturen en, om er nog maar één uit de rij onmogelijkheden te pakken, over te weinig geld beschikken om regelmatig uit te gaan. De onderzoekers achten het ook een kenmerk van armoe wanneer de kinderen een broek van een bepaald merk willen en de ouders die te duur vinden en naar een goedkoper alternatief omzien.
Wanneer ik dergelijke verhalen hoor, denkikdateen groot deel van die anderhalf miljoen Nederlanders de armoede wordt aangepraat. Alles wat de welvaartstaat biedt moet ook kunnen worden aangeschaft. Maar dat is wel een vertekend beeld van de realiteit. Ik ken heel wat mensen die bewust afzien van een auto, een telefoon, een dure vakantiereis. Zij hebben andere prioriteiten, maar ik zou ze beslist niet arm willen noemen. De circa 800.000 armoede- huishoudens moeten er 400 gulden per maand bij krijgen, aldus de Raad van Kerken. Horen zij tot de nooddruftigen uitZondag 42 van deHeidelberger, voor wie wij getrouwelijk moeten arbeiden, opdat we ze helpen mogen? Zo'n soort oproep klinkt in het kerkelijk rapport in ieder geval niet door.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen