Perspectief

Het hemd is nader dan de rok. Ook anno 2020 nog – nu steeds meer reformatorische dames zich in een broek hijsen? Nee, ik ga geen discussie losmaken over kleding(regels). Best boeiend op zich, maar dit nummer gaat over internationalisering. Wat ik dan bedoel? Het valt me op dat internationalisering volop in de belangstelling staat. ‘Internationalisering in het onderwijs raakt op stoom’, schreef Nuffic een jaar geleden. ‘Het opdoen van een internationale ervaring in het onderwijs wordt steeds gebruikelijker.’

Tegelijkertijd constateer ik dat bij velen de betrokkenheid bij de eigen school afneemt. De animo voor ledenvergaderingen taant, bestuursfuncties blijven vacant. Wat ik ook vaak hoor: de reformatorische school is “normaal” geworden: het wonder is er af, het vuur van de oprichters lijkt gedoofd.

Ga vooral verder met internationalisering. Deze tijd vraagt erom. De impact ervan op mensenlevens is niet snel te overschatten. Mijn reizen naar Londen en Parijs en de ontmoeting met bijvoorbeeld Hongaarse christenen vergeet ik nooit meer.

Daarentegen heb ik niet onthouden waarom de basisschool is opgericht waar mijn ouders mij in ’84 hebben ingeschreven. Dat kan ook niet – het is me nooit verteld.

Laten we bij het begin beginnen. En niet verzuimen onze leerlingen liefde en kennis bij te brengen voor de eigen, directe omgeving, waaronder voor de (ontstaansgeschiedenis van de) school. Waarom is die opgericht? Wat kost het om die in stand te houden? Welke meerwaarde heeft hij? Die aanpak zet en passant latere buitenlandervaringen in het juiste perspectief.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen