Gerechtigheid Geoefend

Uiterlijke veranderingen kunnen in het leven plaatshebben, zonder dat wij in waarheid aan het rijk der duisternis ontkomen. Zoals een krijgsknecht van wapen veranderen kan, van voetvolk overgaan kan tot de bereden wapens, maar dezelfde koning blijft dienen, zo kan iemand van de grove dienst der wereld en der zonde overgaan tot de uiterlijke dienst der kerk, maar met die soms grote verandering toch dienstbaar blijven aan satan, de vorst der duisternis. Op zichzelf moge zo’n verandering te prijzen zijn, en voor iedereen noodzakelijk, zij mist echter de wezenlijke vernieuwing die tot zaligheid onmisbaar is.

Ik herinner mij onderscheiden grote veranderingen in de tijd van mijn bediening te hebben meegemaakt, die duidelijke blijken gaven dat de ware grond werd gemist. Ik heb jarenlang mensen trouw naar Gods huis zien komen, die later toch afvielen als een blad. Aangrijpend waren die omkeringen soms. Er werden wel met kracht en geweld reformaties in de huisgezinnen aangebracht, er werden dikke tranen geschreid onder de prediking van het Woord, maar (ik zou ze u met name kunnen noemen) zodra een positie in de maatschappij was verworven, of zodra de beroerde consciëntie was gestild, werden deze mensen één met de spotters en openbare vijanden van Gods volk. Deze ervaringen zijn in Gods Woord vermeld. Het zijn de veranderingen van de Orpa’s en de Achabs; het zijn de tranen van de Ezaus, de schuldbekentenissen van de Kaïns en van de Judassen. Met verwondering heeft men uitgeroepen in Israël: ‘Is Saul ook onder de profeten?’. Een ander hart was hem gegeven, echter geen nieuw hart.

In één woord gezegd, zulke mensen missen de wortel des geloofs. Nooit zijn zij in Christus overgeplant; nimmer hebben zij gerechtigheid geoefend. Zij kennen het sterven aan de zonde niet. Dat alleen wordt door het levend gemaakte volk gekend, omdat de kracht van Christus in hen verheerlijkt wordt. Want toch ‘hiertoe is de Zone Gods geopenbaard, opdat Hij de werken des duivels verbreken zou’. En die verbreekt Hij in Zijn volk. Daarom is het ieder van Gods kinderen eigen om te treuren over de zonde. Zij zullen de goddeloosheid en de wereldse begeerlijkheden verzakende, matig en rechtvaardig en godzalig leven in de tegenwoordige wereld (Titus 2:12). Ach, hoever is het jolig christendom van deze dagen daar vandaan. Het beredeneert een geloof dat boven alle strijd verheven schijnt te zijn! Het arme, zuchtende volk is in hun ogen veracht, ziekelijk en domperig. Met hun geloof kunnen zij echter vrolijk van de wereld genieten, en laten ze zien van de zonde niet te zijn afgestorven. O, droeve openbaring!

Al ware het dat men zich tot zogenaamde geoorloofde vermaken bepaalde, één indruk van de liefde van Christus zou hen al hun vermaak er aan doen geven. Eén waar besef van het verschrikkelijke der zonde zou hen tot het lachen doen zeggen: ‘Gij zijt onzinnig’. Doch zulk een leven is hun vreemd. Dat leert de natuur ook niet. Dat wordt alleen door Christus verwekt. Zijn genade ontdekt aan de zonde en de zondige aard en maakt ons de zonde tot een ware smart. Met de tollenaar slaat Gods volk op de borst en roept het uit: ‘O God, zijt mij zondaar genadig’.

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen