Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Uit: Het levenslied van Robert

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Uit: Het levenslied van Robert

2 minuten leestijd

Robert blijft nog zwak, maar de crisis is voorbij en zijn geest is weer helder.

‘Jehova Tsidkenu’, zegt hij zacht. Het betekent: ‘De Heere onze gerechtigheid!’ ‘Er komen steeds meer dichtregels bij me. Het is of mijn hele levensweg aan mij voorbijtrekt. Ik denk dat de Heere wil dat ik de woorden opschrijf, ook voor anderen. Wil jij het doen, Elisa?’

Zacht en eerbiedig vloeien de woorden uit zijn mond:

Eens was ik een vreemd’ling voor God en mijn hart;

Ik kende geen schuld en gevoelde geen smart.

Ik vroeg niet: Mijn ziele, doorziet gij uw lot?’

Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?’

Elisa schrijft de woorden op een blad papier. Robert kijkt een poos stil voor zich uit. ‘Wat was ik een hoogmoedige, ijdele dwaas. Ik hield alleen van mezelf. Onze David wist het. Hij waarschuwde mij, maar ik luisterde niet. Totdat hij stierf. Ja, nu weet ik hoe ik het zeggen moet’.

Robert spreekt en Elisa schrijft. Dan valt hij vermoeid achterover in de kussens. Moeder en Elisa kijken naar hem, diep onder de indruk. Het is alsof ze op heilige grond staan.

‘Even wachten, Elisa, er moeten nog meer coupletten komen. Het lied hoeft hier niet te eindigen, nee, gelukkig niet. O, het lijkt wel of de woorden me worden voorgezegd, ik hoef ze alleen maar na te zeggen. Als ik sterk was, zou ik willen zingen’. Zijn zwakke stem krijgt een blijde klank. ’Nu reis ik getroost onder ’t heiligend kruis…’.

Als Robert een week later wat beter is, schrijft hij het lied, zo vlug door Elisa opgetekend, netjes over. Hij maakt er ook een melodie bij, zodat het gezongen kan worden.

‘Ik draag het lied aan u op, lieve ouders’, zegt hij.

‘We maakten altijd een verjaardagslied voor u. Deze keer is het mijn levenslied. Zullen we het samen instuderen en zingen?’

Vader en moeder McCheyne knikken ontroerd en zingen met bevende stem de regels mee, die Robert voorzingt.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 24 augustus 2023

De Saambinder | 16 Pagina's

Uit: Het levenslied van Robert

Bekijk de hele uitgave van donderdag 24 augustus 2023

De Saambinder | 16 Pagina's