Een oproep tot waarachtige bekering

Jesaja spreekt tot de goddeloze en ongerechtige lieden. Zijn dat de moordenaars, de spotters, de ontuchtigen, de dieven? Ja, die ook, maar laten we niet vergeten dat wij allemaal goddeloos zijn geworden, dat is: los en leeg van God. We zijn zonder God in de wereld; ja, méér nog: we zijn vijanden van God. Krachtens schepping leefde de mens in Gods gunst en gemeenschap en daarin vond hij zijn hoogste lust. Als gevolg van Adams diepe val zijn we van God afgescheurd. Wij hebben de ongerechtigheid lief gekregen bóven de gerechtigheid. Dat komt in de vrucht van ons leven toch wel openbaar? Als we om ons heen zien, dan moeten we erkennen dat de wereld vol ongerechtigheid is.

Ons eigen hart

Nu persoonlijk. Hebben wij onszelf al als een goddeloze leren kennen? Het kan zijn dat we voor de mensen om ons heen een keurig net, godsdienstig leven leiden. Maar kijk eens in uw, in jouw hart. Hoe waar is het toch dat we geen lust hebben aan de kennis van Gods wegen. Mocht de Heilige Geest ons er maar aan ontdekken. Als dat achterwege blijft, menen we geen bekering van node te hebben. Dan gaan we mét de oproep tot bekering nog voor eeuwig verloren.

Als we door genade mogen leren dat we vijanden van God zijn, dan wordt het ons een wonder dat we de oproep aan de goddeloze nog mogen beluisteren over het verlaten van de weg der goddeloosheid. ‘Verlaten’ is: zich afkeren. De ontdekkende bediening van Gods Geest maakt dat wij op die brede weg niet meer verder kunnen en willen reizen. Dan wordt de leegheid van een leven zonder God beweend. Het wandelen op de brede weg der zonde wordt dan onze grote smart. Dan wordt de bezem genomen om te proberen de zonde uit ons huis en hart te vegen.

Dan is het: Henen uit, henen uit! Dan wordt de zonde gehaat, omdat God die haat. Zulke zielen vlieden de zonde, niet om daarmee de hemel te verdienen, maar vanuit de begeerte om heilig voor God te mogen leven. Hij is het zo waard om gevreesd, gediend en geprezen te worden.

Ongerechtige gedachten

Een mens zondigt met woorden, werken en gedachten. Nu, onze tekst spreekt ook over het verlaten van de ongerechtige gedachten. In de praktijk van het leven is het mogelijk dat een mens in het openbaar de ongerechtige wegen verlaat, maar in gedachten de zonde blijft vasthouden en misschien zelfs wel blijft koesteren. In de weg van de waarachtige bekering verlaat een mens niet alleen zijn zondige werken, maar ook zijn zondige gedachten. Als de Heere werkelijk ons allerhoogst en eeuwig goed geworden is, dan komt dat hierin tot openbaring dat we de zonde met wortel en tak begeren uit te roeien.

In het verlaten van de goddeloze weg en van de ongerechtige gedachten bestaat nu de waarachtige bekering. Wat is ‘bekering’? Dat is: een inkeren tot zichzelf, een afkeren van de zonde en een wederkeren tot de Heere. Dan komt er een droefheid naar God openbaar om der zonden wil. Dan gaat men vragen: Heere, zou U met zo’n groot beest nog van doen willen hebben?

De HEERE zegt bij monde van de profeet Ezechiël: ‘Zo waarachtig als Ik leef (…), zo Ik lust heb in den dood des goddelozen! Maar daarin heb Ik lust, dat de goddeloze zich bekere van zijn weg en leve’ (Ezech. 33:11a). De Heere is goed en gaarne vergevend, en van grote goedertierenheid allen die Hem aanroepen. Hij vergeeft menigvuldig, ja, Hij zal niet afstoten die tot Hem zich ter genezing wenden. We lezen in het evangelie van Lukas over de gelijkenis van de farizeeër en tollenaar. De tollenaar stond met een doorleefde schuld achter in de tempel en beleed na ernstig overleg zijn boze daân. De Heere zei over hem: ‘Ik zeg ulieden: Deze ging af gerechtvaardigd in zijn huis’ (Luk. 18:14a).

Soevereine ontferming

Dit alles doet Christus naar het vrije van Zijn soevereine ontferming. God stapt niet over de zonde heen, maar delgt die uit in het bloed van Zijn geliefde Schootzoon Jezus Christus. Hij is met de overtreders geteld geweest en Hij heeft de zonde van Zijn bruidskerk gedragen, en Hij heeft voor de overtreders gebeden. Wat een wonder van genade! Mochten we met de bruid maar leren roepen: ‘Ontwaak, Noordenwind, en kom, Gij Zuidenwind, doorwaai mijn hof, dat zijn specerijen uitvloeien. O, dat mijn Liefste tot Zijn hof kwame, en ate zijn edele vruchten!’ (Hoogl. 4:16).

Kerk, verwonder u over Hem Die dood geweest is en Die eeuwig leeft. De bruid en de Bruidegom horen bij elkaar.

De goddeloze verlate zijn weg, en de ongerechtige man zijn gedachten; en hij bekere zich tot den HEERE.

Jesaja 55:7a

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen