Verwrongen Vaderbeeld

Verwrongen

In Psalm 103 bezingt David de goedertierenheid van de HEERE. Hij ‘vermaant en verwekt zichzelf om God te loven voor de menigvuldige genaden, zo aan hem als aan de gemeente bewezen’, lezen we onder meer in het opschrift boven deze psalm. We horen van de ‘hoogte’ van die goedertierenheid: ‘Want zo hoog de hemel is boven de aarde, is Zijn goedertierenheid geweldig over degenen die Hem vrezen’ (vers 11). Maar ook van de ‘breedte’ van Gods goedheid: ‘Zo ver het oosten is van het westen, zo ver doet Hij onze overtredingen van ons’ (vers 12). Iets verder in de psalm gaat het over de ‘lengte’ van die goedertierenheid: ‘Maar de goedertierenheid des HEEREN is van eeuwigheid en tot eeuwigheid over degenen die Hem vrezen’ (vers 17a).

En de vraagsteller wijst op de ‘intensiteit’, vanuit vers 13: ‘Gelijk zich een vader ontfermt over de kinderen, ontfermt Zich de HEERE over degenen die Hem vrezen’.

Ja, als we ons aardse vaderbeeld projecteren op het Vaderschap van God, krijgen we een verwrongen beeld. Aardse vaders zijn gebrekkige, onvolkomen vaders. Aardse vaders kunnen zich zelfs tegenover hun kinderen als tiran gedragen en zich aan hen psychisch of lichamelijk vergrijpen. Ontzettende werkelijkheid! De sporen van zulk aangericht leed blijven veelal levenslang. Maar we moeten, als het gaat over het Vaderschap van God, niet van beneden naar Boven denken. Door de zonde, onze zonde, is alles op aarde aangetast. Wij hebben ons - in ons verbondshoofd Adam en in ons aller moeder Eva - weggezondigd van onze Schepper en Vader. Er is van nature die onmetelijke kloof tussen ons en het Vaderhuis en Vaderhart.

Daarom moeten we vanuit de Heilige Schrift denken en spreken over de eeuwige Vader van de Heere Jezus Christus. Dan blijft met David (ook een aardse, beperkte vader) verwondering over. En God geve dat we door wederbarende genade ook gaan zingen van de hoogte, breedte, lengte en intensiteit van de goedertierenheid van God de Vader.

Verwaardiging

Ontroerend zijn de woorden van de Westminster Confessie (1647), waarin de aanneming tot kinderen omschreven wordt en het Vaderschap van God getekend wordt: God verwaardigt Zich, in en om Zijn enige Zoon Jezus Christus, om allen die gerechtvaardigd worden, deelgenoten te maken in de genade van de aanneming tot kinderen. Daarom worden zij opgenomen onder het getal van de kinderen van God en genieten zij de vrijheden en voorrechten daarvan. Zijn Naam wordt over hen uitgeroepen, en zij ontvangen de Geest van het zoonschap. Zij hebben toegang met vertrouwen tot de troon der genade. Zij zijn gerechtigd om te roepen: Abba, Vader. God ontfermt Zich over hen, beschermt hen, verzorgt hen, en kastijdt hen als een Vader. Toch worden ze nooit verstoten, maar ze worden verzegeld tegen de dag der verlossing, en beërven de beloften, als erfgenamen van een eeuwigdurend heil’.

Lezer(es), als deze grote zaken doorleefd worden, komt er ook zo’n hartelijke instemming met de bede uit het Gebed des Heeren, zoals we die zingen met vers 2:

‘Geheiligd word’ Uw Naam; ai, geef

Dat elk, waar hij op aarde leev’,

Dien Vadernaam erkennen moog’;

Uw deugden roeme hemelhoog;

Dat elk, als kind, aan U gelijk’,

En in zijn doen Uw beelt’nis blijk’.

Heb jij/hebt u ook een vraag?

Mogelijke vragen over onderwerpen binnen de doelstelling van De Saambinder kun jij/kunt u mailen naar ds. B. Labee of hem per post toezenden (zie colofon). Er volgt -zo mogelijk- altijd een reactie. Echter alleen als de redactie het waardevol acht voor de lezers, volgt een antwoord op jouw/uw vraag in een nummer van De Saambinder. Graag wel wat geduld. Er liggen nog tientallen vragen op een reactie te wachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen