Ik ben het

Geliefde lezer(s),

We zien in dit tekstgedeelte Jezus zitten bij de Jakobsbron, en daar spreken met een Samaritaanse vrouw. Hij wil haar de weg der zaligheid leren. Hij zit daar als het Lam Gods, beladen met de erf- en dadelijke schuld van Zijn Kerk, als grote Herder der schapen, de eeuwige Koning Die Zijn Kerk aan het vergaderen is. Daarom is dat spreken met haar een bijzonder spreken geweest. De Heere leert uitwendig door Zijn woord, maar inwendig door Zijn Geest.

Dat doet Hij bij deze vrouw. Hier maakt Hij plaats voor Zichzelf. U moet hier denken aan het Hooglied van Salomo. Daar staat in hoofdstuk 5:13: Zijn wangen zijn als een beddeken van specerij, als welriekende torentjes; Zijn lippen zijn als leliën, druppende van vloeiende mirre. Dan druppen Zijn lippen van vloeiende mirre, en geeft Hij aan deze vrouw verborgen onderwijs van de weg der zaligheid. Aanvankelijk door de ontdekking van zonde en schuld en het openleggen van haar verloren staat. Het is gelukkig als men dan aan Gods zijde gebracht mag worden en de Heere recht en gerechtigheid leert toeschrijven. Hoe groot is het als er dan iets tegenover mag komen. Lange tijd kan men hier soms in leven, maar er komt daarna een andere tijd.

Met het ene kan hij het niet meer doen, maar zegt: ik zie de weg niet. Ik kom met alles in de dood terecht. Het lijkt wel of alles wordt weggenomen, of er alleen maar zonde en ongerechtigheid overschiet. En toch, dan maakt de Heere op een verborgen wijze plaats voor Zichzelf. Hoe doet Hij dat?

Hij houdt Zich verborgen en toch, op een onbegrijpelijke wijze is Hij de liefde aan het veroveren van het hart van een zondig mensenkind. Het zijn die verborgen trekkingen naar die dierbare Persoon des Midde laars. Als Hij voorgesteld wordt onder de prediking in Zijn rijkdom, in Zijn gepastheid en in Zijn dierbaarheid, dan gaat het hart uit vanwege Zijn spreken. Dan voelt u in uw binnenste, dat het alleen in Hem te vinden is.

Hebt u ooit wel eens gedacht, dat het plaatsmakend werk ook een werk is om de liefde reeds te doen gevoelen, terwijl Hij Zichzelf nog verborgen houdt? De godsdienst begrijpt dit niet, maar als Hij dan achter onze muur staat en Hij spreekt op een verborgen wijze tot de ziel, dan wordt men uitgehaald. Dan zegt men in die ogenblikken: Daar gaat al mijn lust en liefde heen. Dat vind ik ook terug bij de Samaritaanse vrouw. Het was geen toeval dat die vrouw begon te spreken over de Messiasverwachting van haar eigen volk. De Heere deed dat in haar gedachten opkomen. Daarom staat er in het 25e vers: De vrouw zeide tot Hem: Ik weet dat de Messias komt (Die genaamd wordt Christus); wanneer Die zal gekomen zijn, zo zal Hij ons alle dingen verkondigen.

O, welk een geestelijke leringen liggen er in deze geschiedenis. Hier klopt het hart van de levende Kerk. Dan kan die begeerte wel eens zo brandende worden als dan in de kerk wordt uitgeroepen wat Pilatus eens zei: Wat zal ik dan doen met Jezus, Die genaamd wordt Christus? (Matthéüs 27:22m). Ik dacht vroeger wel eens: Het past niet, maar ik zou zo mijn vinger omhoog willen steken en zeggen: ik zou het wel weten. Want dan is er reeds zo veel licht op de betaalpenning gevallen, zoals we dat lezen kunnen in de gelijkenis van de verloren penning; maar toch houdt Hij Zich zo verborgen. De Samaritaanse vrouw vroeg verder niets.

Dan werd hier het wonder aller wonderen vervuld: Ik ben gevonden van hen die naar Mij niet vraagden, Ik ben gevonden van degenen die Mij niet zochten; tot het volk dat naar Mijn Naam niet genoemd was, (met de betuiging), heb Ik gezegd: Zie, hier ben Ik, zie, hier ben Ik (Jesaja 65:1).

Een regeltje, een oceaan: Ik ben het, Die met u spreek. Daar maakte de Heere Zich bekend als de van God gezonden Verlosser en Zaligmaker. Hij geeft Zich in Zijn liefde en doet Zich kennen als een Goddelijk Persoon, werkelijk de van God gezonden Zaligmaker. Dan geloof ik zeker: dat vergeet u nooit. Want dan hebt u die schoonheid, de dierbaarheid, de gepastheid, maar ook de noodzakelijkheid van de enige Middelaar Gods en der mensen aanschouwd. Wat komt daarin mee.

Dan moet u weer aan dat ene regeltje denken en toch, het volk des Heeren weet het werkelijk, hoor, wat er in de bekendmaking van die dierbare Borg en Middelaar in de ziel plaatsvindt. Dan wordt het Kindeke geboren in het hart. Dan is het ogenblik daar wat de apostel Paulus gezegd heeft: Het heeft Gode behaagd Zijn Zoon in mij te openbaren. Dan komt er liefde in mee. Wat is dat voor een liefde? Deze liefde gaat de liefde der vrouwen te boven.

Er komt ook vrede in mee. Dan wil de Heere de bedekkende gerechtigheid van de dierbare Borg en Middelaar een ogenblik doen voelen in de ziel. Dan is er vrede met God. Dan spreekt Hij van boven het verzoendeksel van vergevende liefde: Vrede met de engelen, maar ook vrede met de mensen.

In die bekendmakingen van die dierbare Borg en Middelaar krijgt men vergezichten. Dan mag men geloven hoor, dat men een verkorene des Vaders is. Dan daalt de Vader in Christus af en roept men uit: O liefde des Vaders! Maar ook: O, liefde des Zoons! Het is de liefde die het hart doortintelt. O liefde des Heiligen Geestes! En dat aan mij. Als er dat is, dan is er de gunning. We zullen het nog zien in het toekomende, hoe deze vrouw later uitging en een boodschapper van een goede tijding werd, hoe deze vrouw het niet voor zichzelf kon houden en dat ze ook nog gesteld werd tot een zegen voor haar land en volk.

Geliefde lezer(s), hebt u Christus’ stem ook zo leren kennen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen