Petrus, een visser van mensen

De Heere, Die hem als profeet geroepen en gezonden had om te preken en te dopen, zei op een keer tot hem dat de Heere Jezus spoedig zou komen om Zich door hem te laten dopen. Ook had de Heere hem daarbij een teken gegeven en gezegd: Op Welken gij den Geest zult zien nederdalen, en op Hem blijven, Deze is het Die met den Heiligen Geest doopt (Joh. 1:33). Johannes kreeg dus een duidelijke aanwijzing Wie de Heere Jezus zou zijn, zodat geen vergissing mogelijk was.

In Markus 1 kunnen we lezen dat Johannes de Heere Jezus heeft gedoopt. En nadat Hij gedoopt was en terstond uit het water was opgeklommen, zag hij (Johannes) de hemelen opengaan, en den Geest gelijk een duif op Hem nederdalen. En er geschiedde een stem uit de hemelen: Gij zijt Mijn geliefde Zoon, in Denwelken Ik Mijn welbehagen heb (Mark. 1:9 en 10). Toen dan ook de Heere Jezus op een andere dag opnieuw naar Johannes kwam, herkende hij Hem meteen en ziende op Jezus, daar wandelende, zeide hij: Zie, het Lam Gods (Joh. 1:36). Hij wilde tot zijn leerlingen en toehoorders zeggen: ’Kijk, dat is de Heere Jezus, Die in het Oude Testament zo duidelijk werd voorzegd. Hij is het Lam van God Dat straks Zijn leven zal geven voor de zonden van Zijn kinderen.’

Terwijl hij van zichzelf afwees en op Jezus wees, gebeurde er iets. Twee van zijn discipelen, namelijk Andréas, de broer van Petrus, en Johannes, de zoon van Zebedéüs, hoorden hem die woorden spreken en meteen geloofden zij dat de Heere Jezus de beloofde Messias was in Wie het leven en de zaligheid te vinden is. Direct verlieten ze hun oude meester Johannes en zij volgden Jezus (Joh. 1:37).

Matthew Henry merkt naar aanleiding van die gebeurtenis op: ’Wij zien hier hun bereidwilligheid (namelijk van Andréas en Johannes) om tot Christus over te gaan. Zij hoorden Johannes (de Doper) van Christus spreken als van het Lam Gods, Dat de zonde der wereld wegneemt, en dat maakte dat zij Hem volgden. Voor een ontwaakte ziel (dat zijn mensen die door Woord en Geest wakker geschud zijn en hun zonden pijnlijk voelen), is het krachtigste argument en de dringendste reden om Christus te volgen, dat Hij het is en Hij alleen, Die de zonde wegneemt’. Als iemand heel ziek is en hij zou vernemen dat er een kundige arts was die hem met de hulp van de Heere genezen kon, dan zou hij ongetwij-feld zonder uitstel naar zo’n dokter gaan. Johannes de Doper was iemand die zijn toehoorders erop wees dat zij grote zondaars waren die vergeving nodig hadden. Hij was de plaatsmaker vóór en de wegbereider tót de Heere Jezus. Van nature voelt een mens helaas zijn zonde niet. Zo was het ook met de schriftgeleerden en farizeeërs. Zij leefden alsof ze geen zonden hadden! Daarom sprak de Heere Jezus de ernstige woorden tot hen en tot allen die hun zonden niet voelen en daarom de Heere Jezus niet nodig hebben om van hun zonden bevrijd te worden: Die gezond zijn, hebben den medicijnmeester (de dokter) niet van node, maar die ziek zijn (Luk. 5:21). Maar Andréas en Johannes mochten als schuldige zondaars naar de Heere Jezus gaan en de woorden van Johannes de Doper klonken voor hen blij verrassend toen hij sprak: Zie, het Lam Gods. Meteen verlieten ze de wegbereider en begaven zich naar Hem Die sprak: Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven (Joh. 14:6).

De Heere Jezus merkte het meteen dat er twee mensen achter hem liepen. Hij keerde Zich om en vroeg vriendelijk: Wat zoekt gij? Eerbiedig antwoordden zij: Rabbi (Meester), waar woont (of verblijft) Gij? Vanzelfsprekend wist de alwetende Heere wat er in beide harten omging en hoe vurig zij naar Zijn onderwijs verlangden, maar Hij wilde het uit hun eigen mond vernemen. Vandaar Zijn vraag aan hen! Uit hun antwoord bleek overduidelijk dat zij nader onderwijs van hun nieuwe Meester wilden ontvangen en daarom begeerden ze met Hem mee te gaan naar Zijn woning. Daarna lezen we: Zij kwamen en zagen waar Hij woonde, en bleven dien dag bij Hem. En het was omtrent de tiende ure (Joh. 1:40).

Wat zullen ze met eerbied en verwondering geluisterd hebben. Nooit zullen ze dat eerste bezoek meer vergeten zijn. Het werd voor hen beiden een onvergetelijk ogenblik. Men zegt dat Johannes, die één van de twee discipelen was, op bijna honderdjarige leeftijd zijn Evangelie te Éfeze schreef en dat hij niet kon nalaten het uur te noemen waarop hij voor het eerst kennis met de Heere Jezus maakte: de tiende ure of vier uur in de middag. Voor hem en zij die iets dergelijks mogen beleven, zal het waar zijn: ’Geen leed zal het ooit uit mijn geheugen wissen’ (Ps. 119:21) .

(Volgende keer D.V. 5. En hij leidde hem tot Jezus)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen