28. Petrus’ laatste werkzaamheden

De apostel schrijft: Een iegelijk van hen zeide: Ik ben van Paulus; en ik van Apollos; en ik van Cefas (Petrus); en ik van Christus (1 Kor. 1:12). Hieruit blijkt volgens sommigen dat Petrus in Korinthe werkzaam moet zijn geweest omdat hij daar aanhangers had. Anderen, zoals de kanttekenaren, denken daar weer anders over en zeggen: ’Waaruit nochtans niet volgt dat Petrus te Korinthe ook gepredikt heeft, maar het kan zijn dat enigen zijner discipelen daar geweest zijn’ (kanttek. 31).

Op zijn zendingsreizen moet Petrus’ vrouw hem vergezeld hebben, volgens 1 Kor. 9:5. Verder heeft hij in Syrië en in veel plaatsen van Klein-Azië het Evangelie verkondigd en ook moet hij zich in Rome hebben opgehouden en daar uiteindelijk in het jaar 67 de marteldood onder keizer Nero gestorven zijn. Weer anderen weerspreken zijn verblijf in Rome en beweren dat hij nooit in die plaats is geweest. Zij verwijzen daarbij naar o.a. de Brief van Paulus aan de Romeinen. In die brief spreekt hij met geen woord over Petrus en als de apostel in hoofdstuk 16 met name ’de heiligen noemt die te Rome zijn’, noemt hij Petrus niet! Er worden daaromtrent allerlei gissingen en veronderstellingen gemaakt die we verder maar laten rusten. Wel wordt over het algemeen aangenomen dat de apostel de marteldood gestorven is. Aan de Zee van Tiberias had de Heere hem dat voorspeld. De Heere Jezus sprak toen: Wanneer gij zult oud geworden zijn … zal u een ander gorden (..). En dit zeide Hij, betekenende met hoedanigen dood hij God verheerlijken zou (Joh. 21:18 en 19). Zelf schrijft hij: Alzo ik weet dat de aflegging mijns tabernakels haast zijn zal, gelijkerwijs ook onze Heere Jezus Christus mij heeft geopenbaard (2 Petr. 1:14). Er wordt aangenomen dat de apostel in Rome onder keizer Nero op zijn verzoek met het hoofd naar beneden gekruisigd is, omdat hij zich niet waardig achtte op dezelfde manier gekruisigd te worden als zijn Meester.

In de Bijbel staan twee zendbrieven van hem en zijn eerste zendbrief is gericht aan de vreemdelingen, verstrooid in Pontus, Galatië, Capadocië, Azië en Bithynië (1 Kor. 1:12). Genoemde streken lagen in Klein- Azië of Turkije. In zijn eerste zendbrief brengt hij de groeten over van Babylon, want we lezen: U groet de medeuitverkoren gemeente die in Babylon is (1 Petr. 5:13). Was de apostel ook dáár werkzaam? Ja, beweren de kanttekenaren. Petrus heeft volgens hen in het echte oude Babylon in Assyrië onder de verstrooide Joden gewerkt. Zij waren daar achtergebleven na de Babylonische gevangenschap. Nee, zeggen weer anderen (zoals bijv. de aantekeningen bij de ’Bijbel met uitleg’ en ’Leren en Leven’). Zij beweren dat Paulus met Babylon het afgodische Rome bedoelt en dat met ’de medeuitverkoren gemeente die in Babylon is’ de gemeente van Christus in Rome wordt bedoeld. Zij menen dat de naam Babylon niet letterlijk maar figuurlijk moet worden genomen, zoals de apostel Johannes dat in het laatste Bijbelboek Openbaring ook doet.

De beide brieven van Petrus zijn gericht aan de christenen van wie hij vernomen heeft dat zij lijden ter wille van het Evangelie. In zijn brieven troost hij hen met de zalige toekomst die Gods kinderen wacht. De beide brieven werden overgebracht door Silvanus of Silas, de medewerker van Paulus. De roomse kerk beschouwt de paus als opvolger van Petrus. Ds. Philpot wijst in een preek op het grote verschil tussen Petrus en de paus. De apostel Petrus kon zeggen: ’Zilver en goud heb ik niet, maar ’paus Petrus’ woont in een paleis, verfraaid met alle schatten van weelde en kunst. De apostel Petrus noemt zich een mede-ouderling en waarschuwt ’geen heerschappij te voeren over het erfdeel des Heeren’, maar de paus wordt genoemd ’opper priester’ en ’zijne heiligheid’. Wat een verschil is er tussen Petrus, van wie men zegt met het hoofd naar beneden gekruisigd te zijn en tussen de zogenaamde opvolger van Petrus die gedragen wordt in een draagstoel op de schouders van mensen, temidden van bijna aanbiddende menigten’ (preek van Philpot over 1 Petr. 2:24,25).

Genoemde predikant heeft ook een preek over de bekende tekst: Simeon Petrus, een dienstknecht en apostel van Jezus Christus, die even dierbaar geloof met ons verkregen hebben… (2 Petr. 1:1,2). Hij wijst erop hoe er maar één waar geloof is ’en welk een gedachte is het als u en ik één korrel levend geloof bezitten, dat dezelfde dierbare genade in onze harten is, die er was in de harten van al de gelovigen van God, van Abel, in al de gelovigen van het Oude Testament, in al de profeten en martelaren en dienstknechten en apostelen van God en dat zal blijven bestaan in de boezem van ieder gelovige tot het einde der tijden. Dat geloof behoort toe aan het hele huisgezin van God’. In dat dierbaar geloof is ook de apostel Petrus de eeuwige heerlijkheid ingegaan. (einde)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen