Hij draagt de banier boven tienduizend

Geliefde lezer(s), de bruid was uitgegaan, haar Liefste zoekende in de straten van Jeruzalem. Waarom? Ze was uitgegaan vanwege Zijn spreken. Hij had in haar ziel zo’n trekking gegeven door de influisteringen van Zijn onveranderlijke liefde aan haar bewezen. Hij doet haar uitgaan, zoekende of ze Hem zou mogen vinden.

Wat is uw Liefste meer dan een andere liefste? zo werd haar gevraagd. Ze antwoordde: Mijn Liefste is blank en rood, Hij draagt de banier boven tienduizend. Hij is dus de Banierdrager boven tienduizend. Een banierdrager of vaandeldrager draagt het vaandel vooraan in de strijd, in het leger. In onze tijd gebeurt dat niet meer zo.

Toch wordt vandaag de dag nog altijd het vaandel opgeheven, bijvoorbeeld op Prinsjesdag, en dan wordt die door koning Willem- Alexander gegroet. Dat is een overblijfsel uit vroeger tijden. Als er oorlog was, dan was er in de strijd altijd een man, een grote man, die overal bovenuit stak – ’boven tienduizend’ staat er – die het vaandel ophief.

Een vaandel was in het heetst van de strijd een herkenningspunt voor een bepaalde militaire eenheid. Zolang het vaandel overeind bleef, en de strijders het vaandel in het oog hadden, gaf hun dat moed om de strijd voort te zetten, om staande te blijven, om niet terug te wijken. Dan zult u zeggen: Maar bruid toch, u bent verloren, u hebt de strijd verloren, u ligt onder, u bent in slaap gevallen, u bent overweldigd door een vreselijke vijand van de Kerk des Heeren. Slaapzucht, wat is dat erg, ook onder de preek! Terwijl men vanaf de preekstoel de banier van het eeuwig Evangelie mag opheffen, slaapt u gerust verder. Wat heeft satan dan ontzaglijke schik, want u hoort niets, omdat u slaapt de slaap der gerustheid.

Weet u waaraan de bruid houvast kreeg in al haar nood? Ze mocht een oog des geloofs slaan op de grote Banierdrager, Christus Jezus Zelf, Die altijd de banier draagt boven tienduizend. Waar Zijn Kerk ook doorheen moet, waar ze ook in valt, hoe ze ook gesteld is.

Het is zo diep beschamend: zij was gevallen in de geestelijke strijd, ze sliep. Maar terwijl zij zover van huis was en het zo verzondigd had, mocht ze door Hem in de schuld komen. Ze werd eraan ontdekt dat ze door satan en wereld verleid is en gevangen zit in het kasteel van reus Wanhoop. O, als het geloof dan weer in de oefening mag komen, dan wordt het: Hij draagt voor al Zijn onderdanen in de geestelijke strijd de banier boven tienduizend.

Het gebeurde in vroeger tijden wel dat een banierdrager sneuvelde in de strijd, maar deze Banierdrager blijft altijd staande in Zijn mannelijke kracht.

Deze Banierdrager houdt altijd de banier vast en dat komt omdat Hij de strijd alleen heeft moeten strijden: denk aan de hof van Gethsémané. Dat komt omdat Hij de ernst en de ontzaglijkheid van de strijd kent. Weet u waarom deze Banierdrager altijd staande blijft? Omdat Hij de Overwinnaar is van dood, graf en hel, wat we herdacht hebben met Pasen.

O, wat is dat tot bijzondere vertroosting: de Kerk heeft te doen met overwonnen vijanden. De Kerk heeft te doen met satans kwellende macht, met de wereld en met haar eigen vlees, maar denk erom: ze wordt telkens weer bij vernieuwing door de Vaandeldrager wakker geschud en opgewekt van het bed van zorgeloosheid.

De bruid wordt meegetrokken door het geloofsgezicht: Hij draagt de banier boven tienduizend. Onafgebroken draagt Hij de banier boven tienduizend. Hij is Israëls Wachter, Die niet slaapt noch sluimert. Hij houdt getrouw Zijn woord. Weet u wat er op die banier geschreven staat? ’God is getrouw!’

Als ik weer ontrouw ben geweest, dan zou ik me blind wenen, want het is eigen schuld, eigen schuld. Ik kan maar nooit begrijpen dat Gij, als de Bruidegom, mij geen scheidbrief geeft en zegt: Het is gebeurd met de zaak, want u bent Mij weer ontrouw geweest. Hij blijft de Getrouwe. Als Zijn trouw uitschittert in Zijn dragen van de banier boven tienduizend, dan kan het weleens zijn dat de Heere weer moed wil geven in de geestelijke strijd. Dan heft de Heere het moede hoofd van Zijn bruid weer eens op. Ach, Heere toch, ik kan het niet klein krijgen; wat bent U toch altijd nabij in mijn geestelijke strijd.

Volk van God, welk een vertroosting: Hoe hoog de nood ook gaat, waar u ook doorheen moet – door het water of door het vuur – maar het is waar: Ik zal met u zijn. Zoals Hij eens was in de brandende oven met de drie jongelingen, zoals Hij eens was met Daniël in de leeuwenkuil. Hij is de Getrouwe en Hij blijft de Getrouwe, want Hij draagt de banier boven tienduizend.

Wat heb ik van Zijn onuitsprekelijke heerlijkheid kunnen zeggen? Wie er iets van kennen mag, die weet dat niet onder woorden te brengen is wat er in Christus te vinden is voor een schuldig mens. Als de Persoon des Middelaars Zich doet kennen in Zijn schoonheid – als de Schoonste aller mensenkinderen, als een Goddelijk Persoon – dan kunt u niet verwoorden wat u ziet. Wat is het groot als de Heere u later soms woorden geeft om weer te geven hoe het in uw binnenste gesteld was.

Geliefde lezer(s), weet u wat u eens moet doen? Lees het boek van Ambrosius: Het zien op Jezus. Daarin noemt hij steeds negen punten, hoe we met elke verhandeling moeten omgaan. Ten eerste: een kennen van Hem. Ten tweede: een overdenken van Hem, elke keer maar weer opnieuw. In de derde plaats: een begeren van Hem. In de vierde plaats: een hopen op Hem. In de vijfde plaats: een geloven in Hem. In de zesde plaats: een beminnen van Hem. In de zevende plaats: een zich verblijden in Hem. In de achtste plaats: een aanroepen van Hem. En in de laatste plaats de bede: O Zoon, maak mij Uw beeld gelijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen