Wolk van getuigen

Ezau was een man van de wereld en leefde van jacht en avontuur. Van Jakob lezen we: Hij werd een oprecht man, wonende in tenten (Gen. 25:27). Terwijl Ezau zijn vermaak zocht in het jagen naar wild, verkeerde Jakob het liefst in de tent van zijn moeder Rebekka. Maar vader Izak had een voorkeur voor Ezau en op een keer wilde hij zijn oudste zoon de eerstgeboortezegen met al de daaraan verbonden voorrechten geven. Hoewel Ezau als oudste kind recht had op de eerstgeboortezegen, zo was vooral Jakob om die zegen verlegen, en er wordt wel aangenomen dat hij meer dan eens zijn oudste broer had gevraagd die zegen aan hem te willen afstaan. Naar die eerstgeboortezegen ging het hart van Jakob uit, terwijl Ezau de vooral geestelijke voorrechten van die zegen verachtte.

De eerstgeboortezegen hield ’de belofte aan Abraham’ in en die belofte bevatte drie weldaden waarvan de komst van de Zaligmaker wel de hoofdweldaad was. Vooral naar Zijn gezegende komst zagen de gelovigen zoals Abraham, Izak, Rebekka en Jakob met verlangen uit. Die belangrijke weldaad hield in dat de Heere velen uit hun nageslacht de beloofde verbondszegeningen, die Hij aan Abraham had gedaan, zou schenken, om hen door genade te brengen op het smalle pad naar de hemel. Die geestelijke weldaad was vaak verbonden aan de eerstgeboortezegen. Daarom was het geen wonder dat de godvrezende Jakob die zegen zo graag wilde ontvangen, terwijl Ezau zich om die geestelijke en eeuwige zaken helemaal niet bekommerde. Gods Woord zegt van hem: Alzo verachtte Ezau de eerstgeboorte (Gen. 25:34). In Hebreeën 12:16 wordt hij zelfs ’een onheilige’ genoemd omdat hij om één spijze het recht van zijn eerstgeboorte weggaf.

Jakob en zijn moeder Rebekka wisten door middel van een list Ezau de eerstgeboortezegen afhandig te maken. Zoals we weten uit die overbekende geschiedenis, heeft Jakob de eerstgeboortezegen gekregen. Na die zegen kwam Ezau van de jacht terug en ontdekte Izak tot zijn ontzetting dat hij de zegen aan Jakob had gegeven. Er staat in Gen. 27:33: Toen verschrikte Izak met zeer grote verschrikking gans zeer en zeide: Wie is hij dan die het wildbraad gejaagd en tot mij gebracht heeft? En ik heb van alles gegeten, eer gij kwaamt, en heb hem gezegend; ook zal hij gezegend wezen. We horen dat Izak meteen al tot Ezau sprak: Ook zal hij gezegend wezen. Ezau riep daarna: Hebt gij dan geen zegen voor mij uitbehouden? (vers 36). Hierop antwoordde Izak: Zie ik heb hem tot een heer over u gezet (vers 37). Het gevolg was dat Ezau van plan was om Jakob te doden. We lezen in Hebr. 12:17: Want gij weet dat hij (Ezau) ook daarna de zegening willende beërven, verworpen werd, want hij vond geen plaats des berouws, hoewel hij dezelve met tranen zocht. Die woorden betekenen dat Ezau zijn vader door tranen wilde bewegen hem alsnog de eerstgeboortezegen te schenken. Maar vader Izak liet zich niet overhalen om zijn oudste zoon alsnog die zegen te geven. We kunnen dat lezen in de kanttekeningen 46, 47 en 48. Van Ezaus berouw was helaas niets te merken, want hij was zelfs van plan om Jakob te doden. Op voorstel van zijn moeder is Jakob toen naar haar broer Laban gevlucht. Maar vóór hij wegging, heeft vader Izak met volle overtuiging voor de tweede keer de zegen over Jakob uitgesproken. We lezen in Gen. 28:1: En Izak riep Jakob en zegende hem. De kanttekening merkt hierover op: ’De zegen die hij (Izak) tevoren onwetend gegeven had, heeft hij nu willens en wetens, meer verlicht zijnde, bevestigd, wensende Jakob meteen geluk op zijn reis’ (kanttek. 1).

Even verder lezen we dat hij sprak: En God almachtig zegene u, en make u vruchtbaar (…) en Hij geve u de zegen van Abraham, u en uw zaad met u, opdat gij erfelijk bezit het land uwer vreemdelingschappen, hetwelk God Abraham gegeven heeft (Gen. 28:3 en 4). Heel bewust heeft vader Izak toen de eerstgeboortezegen aan Jakob gegeven en zijn zonen Jakob en Ezau gezegend aangaande toekomende dingen, zoals er staat in Hebr. 11:20. En dat deed hij door het geloof, want kanttekening 53 merkt hierover op: ’Dat is, in zijn zegen het land Kanaän en daaromtrent alzo verdeeld, en Ezaus nakomelingen aan Jakobs nakomelingen alzo onderworpen, alsof hij de volle bezitting daarvan alrede gehad had’ (kanttek. 53).

Wat eeuwen later pas in vervulling zou gaan, heeft vader Izak door het geloof geprofeteerd, zoals we dat kunnen lezen in Gen. 28.6. Ook had Izak van de nakomelingen van Jakob gesproken: Volken zullen u dienen (Gen. 27:29) en die belofte werd 700 jaar later vervuld onder koning David, die de Filistijnen, Ammonieten, Moabieten, Edomieten en Syriërs onderwierp. Ook had Izak voorzegd dat de Edomieten soms het juk van Israël zouden afwerpen en ook die voorzegging ging weer enige eeuwen later in vervulling onder de koningen Joram en Achaz. We kunnen daarvan lezen in 2 Kon. 8. Zo moest ook deze zegening van Izak dienen tot versterking van het geloof van de verdrukte Hebreeën.

Dat Isrel op den HEER’ vertrouw’,

Zijn hoop op Gods ontferming bouw’,

En stil berust’ in Zijn beleid,

Van nu tot in all’ eeuwigheid (Ps. 131:4).

(Volgende keer D.V. 12. Door het geloof heeft Jakob stervende gezegend)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen