Zijn leven de bron van ons leven

In de dagen na Pasen worden onze gedachten teruggeleid naar de woorden die Christus vóór Zijn dood en opstanding tot Zijn discipelen sprak. In de woorden die aan onze tekst voorafgaan profeteerde Christus dat Hij tot hen zou wederkeren nadat Hij van hen weggegaan zou zijn. Nog een kleinen tijd en de wereld zal Mij niet meer zien; maar gij zult Mij zien; want Ik leef en gij zult leven. Gij zult Mij weerzien, maar de ongelovige wereld zal Mij hier niet meer zien. Ik zal na Mijn opstanding slechts verschijnen aan de Mijnen. Ik zal Mijzelf als de opgestane Levensvorst slechts openbaren aan degenen voor Wie ik gestorven ben. Hoe nauw zijn de verwerving en de toepassing van de zaligheid aan elkaar verbonden! Alleen degenen voor wie Ik Mijn leven aflegde, zullen Mij zien en kennen als de levende Jezus. Wat een wonderlijke, Goddelijke trouw blijkt uit deze woorden. Wanneer Ik voor u gestorven zal zijn, zal ik Mij als de levende Zaligmaker tot u wenden, o Mijn kinderen, om U te schenken wat Ik voor u verworven heb. Ik zal het werk dat Mijn hand begonnen is niet laten varen maar het voleindigen. Zal Ik uitroepen ‘Het is volbracht’ en het werk van toepassing niet volbrengen? Dat is onmogelijk! Zo zeker als Ik het verwerven van de zaligheid volbreng door Mijn gehoorzaamheid, lijden en sterven, zo zeker zal Ik het toepassen van de zaligheid volbrengen.

Ik leef, sprak Christus tot de Zijnen. Wie zal de betekenis van deze woorden kunnen doorgronden, als we niet leven? Hoe zal een dode zondaar ooit verstaan wat Christus sprak? Hoe zullen deze woorden ooit waarde krijgen voor een gevallen Adamskind? Probeer een gesneuvelde, dode soldaat op het slagveld eens uit te leggen wat het betekent om de oorlog te winnen. Tracht te spreken tot een overleden patiënt in het ziekenhuis en hem te verklaren wat genezing inhoudt. Onmogelijk, zult u zeggen. Inderdaad, onmogelijk is het om een dode zondaar te verklaren wat het betekent dat Christus spreekt: Ik leef!

Hoe noodzakelijk is het dat Hij leven schenkt. Zonder begin uit God, zonder leven uit Christus zijn we dood! O, onbekeerde zondaar, het moet u aangrijpen maar het grijpt u niet aan. De woorden zouden u moet aangrijpen, maar helaas, u slaat al bijna de bladzijde om, om uw ogen over de advertenties te laten gaan. We smeken u, sla niet om, maar val in het stof voor uw Schepper, uw Rechter. Beken nog heden dat u door eigen schuld dood bent, en smeek om leven!

Tot de Zijnen sprak Christus: Ik leef. Zij zijn het die levend gemaakt zijn. Zij leerden Wie God is, wie ze zelf zijn in zichzelf. Zij hoorden de stem van de Zoon van God, en zij leefden. Het Volg Mij werd gehoord en gehoorzaamd. En dat alles uit vrije genade. Daar was niets van hen bij. Lezers, wat een onvoorstelbare genade is dit. Wat een onbevattelijk wonder. Wat schiet onze taal tekort, en zeker de woorden van deze schrijver, om de eeuwige liefde van een eeuwig God tot een hatelijke zondaar te schilderen. God zond Zijn Zoon om als Mens te leven, als Mens te sterven, en als Mens wederom te leven. En Hij zegt: Ik leef. Wat zegt Hij daarmee tot Zijn kinderen? Ten eerste: Ik ben waarlijk Mens. Ik heb het menselijke leven, de menselijke natuur aangenomen. Zo zeker als Ik tot u spreek, spreek Ik als waarachtig, levend Mens. Ik leef!

Ten tweede: Zo zeker als Ik nu leef en tot u spreek, zo zeker zal Ik voor u sterven. O, doodschuldige zondaar, u haakt naar het leven. U hongert en dorst naar het leven dat uit God is. U kunt echter tot het leven niet komen. Nu de wet in uw leven gekomen is, moet u sterven (Rom. 7:9). Maar Ik leef, en zal voor u sterven.

Ten derde: Zo zeker als Ik voor u zal sterven, zo zal Ik weer opstaan uit de dood: Ik leef. Ik zeg u niet: Ik zal misschien leven, Ik zal eens leven, nee, Ik leef. Ik zeg het u in de tegenwoordige tijd alsof het al gebeurd is. Zo zeker en vast ligt de zaak voor al Gods kinderen, hoe kleingelovig ook: Ik leef. Ik zal triomferen over de dood.

Ten vierde: Er ligt een diepe, vaste, wonderlijke grond in Mijn woorden: Ik leef. Waarom kan Ik u met zoveel zekerheid zeggen dat Ik als Mens leef en leven zal? Omdat Ik ook God ben! Omdat Ik door de wonderlijke vereniging met Mijn Goddelijke natuur de macht heb als Mens het leven af te leggen en weer op te staan uit de dood. O Mijn kind, begint u er nu iets van te verstaan hoe dierbaar de Naam Immánuël is? God met ons! Was Ik geen God, Ik zou u niet kunnen verzekeren: Ik leef. Maar nu zeg Ik u, al zal Ik sterven, Ik leef! Stervende, doodschuldige zondaar onder de lezers, is hierin geen leven voor uw ziel? Is dit geen Godssprake: Ik leef?

Ten vijfde: Mijn kind, er is een nog wonderlijker verborgenheid waarom Ik zeggen kan: Ik leef. Ik heb het reeds gezegd toen Ik op aarde was: Want gelijk de Vader het leven heeft in Zichzelven, alzo heeft Hij ook den Zoon gegeven het leven te hebben in Zich zelven (Joh. 5:26). Zie, dat Ik leef, heeft een wonderlijke en eeuwige oorsprong. Ik leef, omdat de Vader leeft! De Vader heeft het leven in Zichzelf, en Hij heeft Mij gegeven het leven te hebben in Mijzelf. Ach, het leven uit Christus, is het leven uit de Vader. Wat een eeuwige diepten liggen er in die eenvoudige woorden Ik leef!

En gij zult leven, zo vervolgt Christus Zijn spreken tot de Zijnen. Omdat Ik leef, daarom zult gij leven. U hebt het geestelijke en eeuwige leven niet gevonden in eigen kracht, maar omdat Ik leef, schonk Ik u het leven. U was dood, maar u bent levend geworden omdat Ik u door Mijn Geest opzocht. Welnu, kind van God, de Heere lere Zijn grootste Naam eens spellen door het geloof: JEHOVAH. Ik Zal Zijn Die Ik Zijn Zal. Ik, de Vader, leef door Mijzelf. Ik, de Zoon, leef omdat Mijn Vader Mij leven schenkt. Ik, de Geest, leef, uitgaande van Vader en Zoon. En Ik, de Geest zal het leven werken in de uitverkorenen. Ik leef en gij zult leven: Drie Goddelijke Personen die oorzaak zijn van leven in de doden: De Vader verkiest tot het leven, de Zoon verdient het leven, de Geest werkt het leven.

Maar de discipelen, zij leefden toch al? Zij waren toch al levend gemaakt? Waartoe dan de belofte: Gij zult leven? Wel, omdat het met hen op de dood aangaat. Met de levende Kerk gaat het op de dood aan. De levende Kerk reist op een eeuwige nacht aan, en wel in het bijzonder als de onverzoende schuld gaat drukken, God gaat zwijgen, Christus Zich gaat verbergen voor de Kerk en de Kerk zich gaat verbergen voor de vrome Joden. Maar die Kerk zal nu leven! Die Kerk komt in der eeuwigheid niet om, al komt zij om. Die Kerk sterft in der eeuwigheid niet, al sterft zij duizend doden. De Kerk zal de eeuwige dood niet zien, al worden zij die eeuwige dood duizendmaal waardig. Want Hij heeft gezegd: Ik leef en gij zult leven. Zo zeker als de Vader leeft, zullen zij leven. Zo zeker als de Zoon leeft, zullen zij leven. Zo zeker als de Geest leeft, zullen zij leven. Zo zeker als Zijn Naam JEHOVAH is, zullen zij ademhalen, leven en Hem eeuwig zonder zonden de eer geven. Dan zullen ze leven!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen